Άλλο ενα βράδυ στο ψυχρό δωμάτιο κοιτώντας αμιλητη το ταβάνι.
Η νύχτα έξω εξαπλώνεται και ενα πυκνό μαυρο κανει την εμφάνιση του στον ουρανό.
Βάζω μια ζακέτα και κάθομαι στο μπαλκόνι .
Κρύος αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου μα δεν δίνω σημασία.
Τοποθετώ τα ακουστικά στα αυτιά μου ,ψηλωνω την ένταση και βάζω την playlist μου με τα συνηθισμένα τραγούδια.
Κοιτάζω την θάλασσα απο το μπαλκόνι και προσπαθώ να αποβαλλω την αρνητικη ενέργεια της ημερας απο πάνω μου..
Στα αυτιά μου ηχεί το τραγούδι των boys and noise,το μένω δικός σου..
Σε 2 μέρες έχουμε χριστούγεννα..
Και γω βρίσκομαι στο ιδιο μπαλκόνι, με το ίδιο τραγούδι κάθε βράδυ και την ίδια θεα..
Τίποτα δεν αλλάζει..Απο τις σκέψεις μου με βγάζει η μαμά μου που φωνάζει απο την κουζίνα να κατεβώ για φαγητο..
Μπαίνω μέσα σιωπηλή και κλείνω το τζαμι.Κάθομαι αμιλητη στο τραπέζι,καθώς τους ακουω να κουβεντιαζουν για τις χειμερινές διακοπές.
Και ναι,οι γονεις μου είναι επειχηρηματιες και έχουν οτι θέλουν στο πιάτο..
Γιαυτό άλλωστε δεν έχουν χρονο για μένα.Εκείνοι προτείνουν Παρίσι ή Λονδίνο μα εγώ θέλω να μείνω εδώ.
Ξέρω πως τα χριστούγεννα ο Βαγγέλης έρχεται Ναύπλιο να ηρεμήσει και θα ήταν ευκαιρία να τον δω..
Μα φυσικά,ποιος δεν θα ήθελε να κανει χριστούγεννα στο Παρίσι η στο Λονδίνο;
Όχι εγώ πάντως..
Έχω παει αρκετές φορες και απο το να ξαναπαω θέλω να κατσω εδω,στο Ναύπλιο.
ESTÁS LEYENDO
Together through the distance (On Hold)
FanficΑναστασία: 16 χρονών, Ναυπλιο. Εσωστρεφής και ευαίσθητη. Αντιμετωπίζει ψυχολογικό bullying στο σχολείο. Οι γονείς της είναι απόμακροι απο εκείνη καθώς είναι μοναχοπαίδι και της κάνουν την ζωή δύσκολη, με το να της καταστρέφουν τα όνειρα. Είναι noise...