"Ειναι κατι που θελω να σου δειξω" λεω και τον σπρώχνω προς το αμάξι
"Που παμε;" με ρωταει
"Σπιτι μου" διευκρινίζω
Στον δρομο μου ριχνει κλεφτές ματιές και προσπαθεί να πει κατι αλλα κρατιέται
"Πες το" του λεω
"Ποιο;" κανει τον ανηξερο
"Φαινεται οτι κατι θες να πεις.." απαντώ
"Θα ειναι και ο Σπύρος;" ρωταει
Εε πες το ρε ανθρωπε του Θεού οτι αυτο σε καιει..
"Φυσικα..καποιος πρεπει να προσεχει το παιδι δεν νομίζεις; " λεω και βλεπω τα χαρακτηριστικά του να σκληραίνουν
Παρκαρει το αμαξι απεξω απο το σπιτι και σταματει για λιγο.
Το κοιταζει εξεταστικα και δισταζει να μπει μεσα.
"Αντε θα ρθεις;" τον ρωταω
"Ναι"λεει και αρχίζει να περπατάει
"Μου φαίνεται σαν να περασε αιωνας απο τοτε που ηρθα τελευταια φορα" λεω
"Τωρα θα ερχεσαι πιο συχνα ομως" του χαμογελαω
Μπαινουμε μεσα και κατευθυνόμαστε προς το δωματιο της μικρής.
Ανοιγω την πορτα και και βλεπω τον Σπύρο αγκαλιά με την μικρη να παίζουν
Μολις μας αντιλαμβάνεται μενει εκπληκτος.
Επειτα κοιταζει τον Βαγγελη με απέχθεια.
"Μαλιστα" λεει και γυρίζει παλι το βλέμμα του προς την κορη μας
"Τι πραγμα;" ρωταω μπερδεμενη
"Τιποτα καντε δουλειά σας.." λεει πειραγμενος
"Σπυρο!Προσθεου!" λεω
"Αδικο εχω;Μονο γιαυτο σε θελει!" λεει νευριασμένος
"Γαμω το σπιτι σου μπάσταρδε!" λεει και τρεχει κατα πανω του
"Βαγγελη!Το παιδι! " λεω και εκεινος σταματάει
"Κανε δουλειά σου και σταματα να ασχολείσαι με τις ζωες των αλλων,ενταξει;" λεει ο Βαγγέλης
"Που ησουν Βαγγελακη εδω και ενα χρονο;Οταν σε χρειαζοταν που ησουν;Ουτε στην γεννα ηρθες ουτε στην κηδεία " του φωνάζει
"Ποια κηδεια;" λεει ξαφνιασμένος
"Θα σου εξηγησω αλλη στιγμη..παμε εξω."λεω και κοιτάζω με δολοφονικό βλεμμα τον Σπυρο
YOU ARE READING
Together through the distance (On Hold)
FanfictionΑναστασία: 16 χρονών, Ναυπλιο. Εσωστρεφής και ευαίσθητη. Αντιμετωπίζει ψυχολογικό bullying στο σχολείο. Οι γονείς της είναι απόμακροι απο εκείνη καθώς είναι μοναχοπαίδι και της κάνουν την ζωή δύσκολη, με το να της καταστρέφουν τα όνειρα. Είναι noise...
