Together through the distance (On Hold)

Chapter 11

Είναι Κυριακή βράδυ.
Κάθομαι σε ενα μέρος που μπορω να βρίσκομαι για χρόνια.
Που δεν πρόκειται να βαρεθω ποτε.
Που με βοηθάει πάντα να ξεσπαω και να ηρεμω..
Η θάλασσα.
Εκεί οπου πρωτογνωρισα τον Σπύρο.

Αχ εκείνος.
Γιατί παντα να πληγωνω τους ανθρώπους;
Γιατί;

Στα χέρια μου κραταω ενα μπουκάλι βότκα και τα τσιγάρα.
Αυτά μου έχουν απομείνει μονο.
Μονο αυτά.

Πινω λίγο απο το ποτό καθώς εκείνο καίει τα σωθικά μου.
Τι ουσία έχει;
Οτι αγαπάω το καταστρέφω.
Ίσως να ηταν καλυτερα να καταστραφω και γω η ίδια.
Ποιος θα νοιαστεί άλλωστε;

Αναβω ενα τσιγάρο και τοποθετώ τα ακουστικά στα αυτιά μου.
Το πρωτο τραγούδι που παιζει είναι το give me love,το cover του Βαγγέλη.Τόσες αναμνήσεις,τοσα δάκρυα..

Give me love like her,
'Cause lately I've been waking up alone,
Paint splattered teardrops on my shirt,
Told you I'd let them go,

And that I'll fight my corner,
Maybe tonight I'll call ya,
After my blood turns into alcohol,
No, I just wanna hold ya.

Give a little time to me or burn this out,
We'll play hide and seek to turn this around,
All I want is the taste that your lips allow,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, give me love.

Τα δάκρυα κανουν την εμφάνιση τους και λυγμοι ξεφεύγουν απο το στόμα μου.Κατεβαζω λίγο ακόμα από το ποτό και αναβω και δεύτερο τσιγάρο.
Νιώθω το κεφάλι μου να γυρίζει και τα ματια μου να τσουζουν απο τα καυτά δάκρυα που διασχίζουν τα μάγουλα μου.

Όπως λέει και το τραγουδι "..maybe tonight I'll call ya,after my blood turns into alcohol.. "
Αυτό πρέπει να κάνω.
Θα του τηλεφωνήσω.

Κλείνω την μουσική γρήγορα και πληκτρολογω τον αριθμό του.

«Ναι;» ακούω την βραχνή φωνή του που αποδεικνύει οτι κοιμόταν.

«Σπυ-Σπύρο; » καταφερνω να ψελλισω.

«Αναστασια; Τι επαθες; » ρωτάει τρομοκρατημένος

«Σαγαπαω.» απανταω και φεύγει άλλος ένας λυγμος.

«Κλαις; Αναστασία που εισαι γαμωτο και ποσο εχεις πιει; » ρωτάει

«Ξε-ξέρεις.»

Το τηλέφωνο κλείνει και ακούω τον χαρακτηριστικο ήχο από την αλλη γραμμή.Το έκλεισε.

Κατεβαζω το υπολοιπο του μπουκαλιου με μιας και αρχίζω να κλαίω.
«Γιατί να είμαι τόσο ηλίθια;»

«Σσς,μην το κανεις αυτό στον εαυτό σου.Είμαι εγω εδώ τώρα.Όλα καλά.»
Ακούω μια φωνη από πίσω μου και αυτόματα γυρίζω.

Είναι αγουροξυπνημενος και τρομοκρατημένος.Όμως είναι εδώ.Για μένα.

«Σπυ-Σπύρο?» τραυλιζω
«Ελα εδώ.» λέει και ανοίγει τα χέρια του.
Μπαίνω στην αγκαλιά του και αφήνω τα δάκρυα μου να πέσουν στην μπλούζα του.
Μου έχει λείψει τόσο πολύ αυτή η αγκαλιά.

«Και γω σ'αγαπαω » λέει
«Τι;» ρωταω έκπληκτη
«Λεω,και γω σ'αγαπαω.Κάτι μου ειπες πριν στο τηλεφωνο και δεν προλαβα να ολοκληρωσω. » απαντάει και με πλησιάζει

Μηδενιζω την απόσταση μεταξύ μας και ενώνω τα χείλη μας.
Αχ αυτά τα χείλη..ποσο μου έλειψαν και αυτά.
Καθώς τον φιλαω εκείνος μου σκουπιζει τα δάκρυα.

Όταν απομακρυνθω πλεον ρωτάει «Ποσο ήπιες μωρο μου;»

Αυτομάτως αντικρίζει το μπουκάλι στο πάτωμα.
Το σηκώνει και με κοιτάει ανήσυχος.

«Αναστασια γιατί;Γιατί εμένα;» ρωτάει

Ακουμπαω το κεφάλι μου στο στερνο του και εκείνος τυλίγει τα χέρια του γύρω μου.
Νιώθω τόσο ασφαλής στην αγκαλιά του..
Δεν του δίνω κάποια απάντηση, μπορεί να καταλάβει άλλωστε.
Απλα κλείνω τα ματια μου και το απολαμβανω.

«Σηκω.Πρέπει να κοιμηθεις.Έχουμε σχολείο αύριο.» λέει εκείνος και με ξυπνάει

Δεν καταλαβα καν ποτε κοιμήθηκα.Με πηγαίνει ως το σπίτι και ξεκλειδωνει με τα κλειδιά που βρίσκονται στην τσέπη μου.
Με ανεβάζει αθόρυβα πανω και με τοποθετει στο κρεβάτι.
Μου βγάζει τα παπούτσια και έπειτα μου σκουπιζει τα τελευταί δάκρυα.
Με σκεπάζει και φιλάει το μέτωπο μου.

«Παντα δίπλα σου.Καληνύχτα μωρο μου.» ψιθυρίζει και φεύγει.

Hmmm..
Τα comments δικά σας;)

Goodbye💕