Together through the distance (On Hold)

Chapter 22

«Μεινε εδω αποψε» λέει εκείνος και με κοιτάζει παρακλητικά

«Βαγγελη τι λες;Τι θα πουν οι γονεις σου;Οι δικοί μου;» λέω σοκαρισμένη

«Οι δικοί μου δεν θα πουν τίποτα.ΛΕΙΠΟΥΝ.Πόσες φορες θα το πουμε;Ωω έλα τώρα,βρες μια δικαιολογια..σε παρακαλώ.» λέει

«Γιατι να μείνω;» ρωταω αγανακτισμενη

«Σε θέλω δίπλα μου..θέλω να κοιμηθούμε παρέα..δεν θέλω τίποτα άλλο..στο ορκίζομαι ουτε που θα σε ακουμπησω.. » λέει και πιάνω το κινητό μου απο το γραφείο

«Εχασα το μετρο και θα κοιμηθώ στην Εύη.»στέλνω στην μαμά μου και πετάω ξανά το κινητό

«Το κανονισα» τον ειδοποιω και εκείνος με πιάνει απο το χερι και με σέρνει ως το μπαλκόνι.

Κάθομαι αμιλητη σε μια καρέκλα και βγάζω ενα πακέτο τσιγάρα απο την τσέπη μου.Βγάζω ένα τσιγάρο και το τοποθετώ ανάμεσα στα δόντια μου.
Όταν το αντιλαμβάνεται, με κοιτάζει σοκαρισμένος.
«Τι κανεις;Είσαι με τα καλά σου;» ρωτάει

«Καπνιζω.Τι κάνω;» απανταω φυσιολογικά και φαίνεται να εκνευρίζεται

«Είσαι μονο 16 ρε Αναστασια. Κανεις κακό στον εαυτό σου ρε γαμωτο» λέει

«Θελω και το κάνω.» απανταω ξερά

«Τι θέλεις; Να κανεις κακό στον εαυτό σου;» ρωτάει μπερδεμένος

«Ναι.Που είναι το πρόβλημα;» ρωταω και απελευθερωνω λίγο καπνό

«Που είναι το προβλημα;Αυτό είναι το πρόβλημα, δεν το καταλαβαίνεις; Καταστρεφεις τον εαυτό σου και θα το μετανιώσεις πικρά αυτό σε μερικά χρόνια.Νοιαζομαι γαμωτο σου και θέλω να είσαι καλά.Γιαυτό σβηστο.» λεει και σβηνω το τσιγάρο μουτρωμενη σαν πεντάχρονο κοριτσάκι που του πήραν το γλυφιτζουρι.

«Τωρα γιατί είσαι έτσι;Άδικο είχα;» λέει και μου χαϊδεύει το χερι για να ηρεμησω.

Πριν προλαβω όμως να απαντήσω χτυπάει το τηλέφωνο μου και στην οθόνη αναγράφεται το όνομα του Σπύρου.

Τρανταζομαι τόσο πολύ και απο την τρομάρα μου απομακρυνω το χέρι του Βαγγέλη.
Του κάνω νόημα να μην μιλήσει και το σηκώνω

«Ναι;» λέω ανήσυχη
«Εισαι καλά;» ρωτάει
«Αα έλα αγάπη μου,έκανα μπάνιο» λέω ψέματα και παρατηρώ τον Βαγγέλη που κανει τα χέρια του μπουνιές..
«Πως είσαι σήμερα; » τον ρωταω