Together through the distance (On Hold)

Chapter 7

«Που είσαι είπαμε;»
«Στην παραλιακή.» απανταω
«Σε 2' είμαι εκεί..» απαντάει βιαστικά και το κλείνει.
Βγάζω τα ακουστικά απο τα αυτιά μου και κάθομαι σε ενα παγκάκι.

Μετα απο δυο λεπτά περιπου διακρινω την μορφή του και του κάνω νόημα για να δει που βρίσκομαι.
Μόλις φτασει μπροστά μου,σηκωνομαι όρθια και τον αγκαλιαζω.
Έπειτα,σκαμε και οι δύο ένα χαμόγελο και ξεκινάμε μια βόλτα κατα μήκος της παραλιακής.

Συζητάμε για διάφορα θέματα,όπως το σχολείο, τα σχεδια μας,τα χόμπι και τα ταξίδια μέχρι να πεσει η βόμβα.

«Ξερεις..εγώ,περναω πολύ ωραία μαζί σου.Και θελω να συνεχίσω να περναω έτσι.Είσαι μια υπέροχη κοπελα, και παρόλο που σε ξέρω ελάχιστα δεν μπορω να σταματήσω να σε σκέφτομαι.Σαγαπαω Αναστασία.
Εσύ; νιώθεις το ίδιο;» με ρωτάει

Και ξαφνικα τα λογια του τρυπώνουν βαθιά στο μυαλό μου.
Νιώθω όντως το ίδιο;
Η απλα νιώθω την ανάγκη να αγαπήσω και να αγαπηθω;
Και αν πληγωθω;
Και αν είναι απλα ένας ενθουσιασμός;
Και αν πληγωσω;

Όλες αυτές οι ανασφάλειες παραμένουν στο μυαλό μου,ενω απανταω βιαστικά «Σπυρο,και γω..,και γω νιώθω το ίδιο.Περναμε καλα,και ειλικρινά μου αρέσεις.Ομως..,που το πας;»

«Θα σου αποδείξω αμέσως που το παω.Αναστασια θες να είμαστε μαζί;»

Τι εννοει ότι θέλει να είμαστε μαζί;
Μαζί μαζί;
Εμείς οι δυο;
Σχέση;