Together through the distance (On Hold)

Chapter 2

Αυτό ηταν.Όλα καταστράφηκαν.

Τρέχω γρήγορα στις σκάλες και κλειδωνομαι στο δωμάτιο μου.
Πεφτω πανω στο μαξιλάρι μου και αφήνω τα δάκρυα μου να πέσουν.

Γιατί σε μένα; Γιατί;

Δεν θα εχω ποτε την ευκαιρια να τον αγκαλιασω;
Αραγε θα υπαρξει ευκαιρια να του πω ολα οσα νιωθω;
Ή ολα τελειωσαν;

Με τις σκεψεις αυτες με παιρνει ο υπνος και ας ειναι μεσημερι.
Οταν πλεον ξυπνησω ειναι πολυ αργα το απογευμα γιατι εξω εχει σκοτεινιασει..
Το στομαχι μου παραπονιεται γουργουριζοντας.

Κοιταζω την οθονη του κινητου μου.
Η ωρα ειναι 19:30
Παιρνω το κινητο μαζι μου και κατεβαινω στην κουζινα.

Η γυναικα που με εχει στην επιβλεψη της τεινει το χερι της στο δικο μου και μου συστηνεται ως "Μαρια"

Της γνεφω και καθομαι στην τραπεζαρια.
Εκεινη με ενημερωνει πως το φαγητο δεν ειναι ετοιμο,οποτε μου ετοιμαζει ενα τοστ.

Οταν πλεον φαω,καθομαι στον καναπε και χαζευω στην ομαδα του Βαγγελη στο facebook.

Όλα κυλάνε καλά,μέχρι που βλέπω "O Vangelis Kakouriotis δημοσίευσε στην ομάδα Vangelis Kakouriotis Fans"

Γρήγορα μπαίνω να δω την δημοσίευση του και αντικριζω
"Ναυπλιο επιτέλους έρχομαι ;)"

Αρχιζω να χοροπηδαω αλλα μετα θυμάμαι οτι πριν κάτι ώρες έφυγαν οι γονείς μου και μου έφεραν αυτή την δεν θυμάμαι και γω πως την λένε,για να με προσεχει.

Πηγαίνω στο σαλονι και κάθομαι δίπλα στην κύρια.

Της χαμογελαω και την ρωταω ευγενικά «Μπορω να βγω με τις κολλητές μου αύριο,έτσι;»