«Που ήσουν Αναστασία;» ρωτάει και νιώθω το στομάχι μου να γίνεται κόμπος.
Αντιο Βαγγέλη.Τα λεμε στα 18 μου.
«Εγω..ήμουν..εξω!» λέω αμήχανα
«Αυτο το κατάλαβα..τι έκανες εξω είναι το θέμα.Και για να έχουμε καλό ερώτημα γιατί κατέβηκες απο το παράθυρο;» ρωτάει θυμωμένα η μαμά μου
«Γιατι..ήθελα να πάρω λίγο αέρα και δεν ήθελα να σας ξυπνησω..καταλαβαίνεις..» λέω ψέματα στην μαμά μου χαμογελώντας ανήσυχη
«Γιαυτο άλλωστε λειπει και το σουτιεν σου;» με ρωτάει και κοιτάζω μηχανικά την μπλούζα μου
Χριστέ μου!Το ξέχασα στο αυτοκίνητο του Βαγγέλη.
Δεν με βλέπω να ζω για πολύ!
«Μαμα..εγώ..» πάω να εξηγήσω και σκυβω το κεφάλι
«Αυτα σου έμαθα τοσα χρόνια; Να πηδιεσαι απο τα 16 σου και να παρατας το αγόρι σου για κάποιον μεγαλύτερο;Αυτα σου εμαθα;Που πήγε το ήθος και οι αρχές σου;Η ευγενεια,η σεμνότητα; » φωνάζει η μαμά μου
«Τι μου εμαθες;Συγνώμη;Πρεπει να μου κανεις πλάκα!Ποτε ήσουν δίπλα μου;Όταν ειπα την πρωτη μου λεξη;Όταν εκανα το πρώτο μου βήμα;Όταν έμαθα να γραφω;Όταν πήγα πρωτη μέρα στο σχολείο;Όταν απέκτησα το πρωτο μου αγόρι;Ποτε;Οτι έμαθα το έμαθα απο τις νταντάδες που με μεγάλωναν!Εσύ ελειπες! Ποτε δεν ήσουν δίπλα μου!Μονο την δουλειά και τα λεφτά σου κοιτουσες!Πως περιμένεις λοιπον να είμαι σωστη απέναντι στον κοσμο όταν εσύ δεν ήσουν σωστη απένατι στην οικογένεια σου;» σχεδόν τσιριζω
ESTÁS LEYENDO
Together through the distance (On Hold)
FanficΑναστασία: 16 χρονών, Ναυπλιο. Εσωστρεφής και ευαίσθητη. Αντιμετωπίζει ψυχολογικό bullying στο σχολείο. Οι γονείς της είναι απόμακροι απο εκείνη καθώς είναι μοναχοπαίδι και της κάνουν την ζωή δύσκολη, με το να της καταστρέφουν τα όνειρα. Είναι noise...
