Together through the distance (On Hold)

Chapter 47

Vangelis pov

«Φυγε.. » λεει και τα χερια της  τρέμουν

«Μα..» παω να πω αλλα με διακόπτει

«Δεν θελω αλλες δικαιολογίες.. ΦΥΓΕ» λεει και απο τα ματια της τρεχουν δάκρυα

Ποσο παιζει να την πληγωσα ο ηλίθιος, ποσο;

Ριχνω μια τελευταία ματια πίσω μου και πετάω την ανθοδεσμη...

Φευγω απο το νοσοκομείο με κατεύθυνση το άγνωστο.
Δεν ξερω τι θελω ο μαλακας..

«Σου ειπε οτι θελει να μεινει μονη και ηταν με τον Σπύρο, σε κορόιδεψε δεν το καταλαβαίνεις;» λεει μια φωνη μεσα μου

«Την χτυπησε αμαξι ηλιθιε.Γεννησε και δεν ησουν εκει διπλα της.Την πληγωσες.» Λεει μια αλλη φωνη

Σκαστε γαμωτο σκαστε..
Ψηλωνω την μουσική στην διαπασον και δεν ελεγχω την ταχύτητα που τρεχω..

Τι κανω;Θελω να βαλω τελος στην ζωη μου με αυτον τον τροπο;
Να σκοτωσω κανέναν ανθρωπο επειδη εγω ειμαι μαλακας;

«Και τωρα;Τωρα που χωρισες τι θα καταλαβεις ρε ηλίθιε; Δεν μπορείςνα ζησεις μακρια της.Και εκεινη δεν θελει ουτε να σε δει»

Σταματάω στην ακρη του δρομου και χτυπαω τα χερια μου στο τιμονι.

Ειμαι ενας αποτυχημένος μαλακας,αυτο ειμαι..

Κατεβαινω απο το αμαξι και πηγαινω σε μια καφετερια.

«Ενα διπλο ουισκι χωρις παγο»λεω στον μπάρμαν και κοιταζω τα μηνύματα που μου εστειλε στο κινητο πριν το μοιραιο..

«Δεν ειναι λιγο νωρις ρε φιλε για ουισκι;» με ρωταει ανησυχος ο μπάρμαν

«Ειπα ενα διπλο ουισκι χωρις παγο» λεω θυμωμένος

«Οκ φιλε» σηκώνει τα χερια ψηλα και απομακρύνεται

«Μωρο μου γυρνα πισω ανησυχώ» ειχε στειλει.
«Αλλο ενα φιλε»παραγγελνω.
«Μωρο μου γυρνα πισω πρεπει να σου πω την αληθεια.»το κατεβάζω μονορούφι
«Αλλο ενα φιλε»
«Μωρο μου ποναω,γυρνα πίσω. Δεν συνέβη τίποτα με τον Σπύρο.Παρεξήγησες.»
«Πιασε δυο φιλε»η καρδια μου παει να σπασει.
«Γέννησα μωρο μου και δεν ησουν εδω..μην τολμησεις να έρθεις. Δεν θέλω να σε ξαναδω.»
«Πιασε τρια φιλε.»

Ακουω τις σειρήνες του ασθενοφόρου αλλα δεν μπορω να κουνηθω.
Τι μου συνεβη;

[...]