Together through the distance (On Hold)

Chapter 32

Τηλεφωνώ βιαστικά στον Βαγγέλη και μετα απο τρεις χτύπους το σηκώνει.

«Ελα μωρο μου» λέει σαν να μην συμβαίνει τίποτα

«ΒΑΓΓΕΛΗ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ?» ρωταω σαν υστερική

Οι ορμόνες έχουν χτυπήσει κοκκινο!

«Μωρο μου,μην ξεχνάς οτι είμαι απο δω.Και τέλος πάντων τι συγχιζεσαι;Θα μείνουμε στο σπιτάκι μου,θα περάσουμε καλά,που είναι το πρόβλημα; » ρωτάει χαλαρός

«Βαγγελη ήρθα για άλλον λογο εδώ και πας να τα καταστρέψεις όλα!Και εξάλλου τώρα βρηκες να έρθεις στο Ναύπλιο;Τώρα που ήρθα εγώ;Έχω και ενα διάβασμα Βαγγέλη!Πως θα περάσω τις εξετάσεις, μου λες;» συνεχιζω το κήρυγμα

«Ελα ρε Αναστασία.Πως κανεις έτσι;Δεν υπάρχει ενα δωμάτιο όλο κι ολο στο σπίτι! Θα εχεις χώρο και χρονο να διαβάσεις.Είμαι στην παραλία θα ρθεις; » ρωτάει

Αυτή η αναισθησία του,σκοτώνει ανθρωπο!

«Ερχομαι» λέω αποτομα και του το κλείνω

Σερνω την βαλίτσα μου ως την παραλία που βρίσκεται λιγα μετρα παραπέρα και μόλις με βλέπει απο μακριά με την βαλίτσα,τρεχει να με βοηθήσει.

«Δεν σου είπα να μην σηκωνεις βάρη;» ρωτάει ενω με κοιτάζει επιτακτικά

Μη μπαμπά Βαγγέλη,μην με μαλωνεις :)

«Ψηλε με δουλευεις; Και που να την αφηνα ας πούμε;» τον ρωταω και φαίνεται να το επεξεργάζεται για λίγο

«Μπορούσες να μου πεις στο τηλέφωνο να έρθω να την παρω» λέει

«Μου φαίνεται για όλα έχεις μια λυση!Απο αρχαια σκαμπαζεις τιποτα ή μπα;» λέω ειρωνικά

«Χαχα!Αστεία..πάμε σπίτι;» ρωτάει και ξινιζει την μούρη του

«Παμε» λέω και γελαω με την αντίδραση του

Αρπάζει την βαλίτσα απο τα χερια του και προχωράμε στον δρόμο.
Αφού περπατησουμε για περίπου πεντε λεπτά, στρίβει σε ενα στενό και ξεκλειδωνει την πόρτα.
Το έχω μαθει πλεον αυτό το σπίτι..

Μπαίνουμε μέσα και τρέχει κατευθείαν να ανοίξει τα παράθυρα.
Φρέσκος αέρας μπαινει μες στο σπίτι και αεριζει το σαλόνι.

«Ωραιο σπίτι!Οι γονεις σου το διακόσμησαν; » ρωταω εξερευνώντας τα δωμάτια

«Ναι..για την ακρίβεια έβαλε και το χερακι της η Μυρτώ! » λέει