Σήμερα είναι η πρώτη μέρα του τουρ.
Φυσικά και δέχτηκα την πρόταση του Βαγγέλη.
Ήθελα να περάσουμε μαζί το καλοκαίρι και αυτή ηταν η ευκαιρία μας.
Βγαίνουμε απο το αεροδρόμιο και περπατάμε χερι χερι ως το βανακι.
Μπροστά κάθεται η Μελίνα με τον οδηγό,και πίσω εγώ ,ο Βαγγέλης,ο Άρης και ο Τζιμμυ.
Αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη.. Ποσο μου εχεις λείψει.
Φτάνουμε στο μαγαζί οπου θα τραγουδήσουν τα παιδιά και πλήθος κοριτσιών έχει μαζευτεί απέξω.
Οι σεκιουριτι κανουν στην άκρη τα κορίτσια για να περάσω μέσα,ενω τα αγόρια μένουν πίσω περικυκλωμένα απο τα κορίτσια.
Μετα απο λιγα λεπτά τα παιδιά εμφανίζονται στα καμαρίνια και ο Βαγγέλης μου δίνει ενα βιαστικό φιλί στα χείλη πριν βγει στην σκηνή.
«Ειμαστε οι boys&noise...» ξεκιναει να λεει ο Αρης
«...και θα κάνουμε...» συνεχίζει ο Τζιμμυ
«ΠΑ-ΝΙ-ΚΟΟΟΟ» τελειώνει ο Βαγγέλης και το κοινο αρχίζει να ζητωκραυγαζει
Αφού τραγουδήσουν 2-3 τραγούδια ξαφνικα παιρνει ο Βαγγέλης το μικρόφωνο και ζητάει απο το κοινο να ησυχάσει
«Παει καιρός απο τοτε που ξεκίνησα να γράφω ενα κομματι..αποφάσισα λοιπον να γράψω και την μουσική και να το παρουσιάσω στα παιδιά.» λέει ο Βαγγέλης και τον κοιτάζω περίεργη απο τα backstage.
«Τους φάνηκε ωραίο, και έτσι ξεκινησαμε τις ηχογραφήσεις.Αυτό το τραγούδι σημαίνει πολλά για μένα γιατί το εγραψα για την γυναικα της ζωής μου ,την Αναστασια,οποτε ελπίζω να σας αρέσει.» λέει και τον κοιτάζω αφωνη.
Πλησιάζει προς το μέρος μου και με τραβαει από το χερι.
Με βγάζει στην σκηνή και το κοινο αρχίζει να τσιριζει.
Γελαω αμήχανα και εκείνος επιστρέφει ξανά στα backstage.
Επιστρέφει με την κιθάρα του και μια καρέκλα.
Κάθομαι στην καρέκλα,όπως μου λέει και εκείνος και έπειτα φέρνει το μικρόφωνο κοντά του.
Κουρδιζει λίγο την κιθάρα και μου κανει νόημα «Εισαι έτοιμη;»
Γνεφω.
Η καρδιά μου πάει να σπάσει.
Τα πόδια μου τρέμουν και νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου.
«Παμε» λέει και ξεκινάει να παίζει κιθάρα.
Εγώ για σένα ρίχνω τείχη, δράκους πολεμώ
Δε φοβάμαι,
δε λυγίζω,
όλα τα μπορώ.
Γιατί μ' αγγίζεις μ' ένα τρόπο
Κι η αγάπη κάνει κρότο
Γιατί μας δένει κάτι ωραίο,
κάτι δυνατό
Μου γελάς και ανάβει ο κόσμος Χίλια φωτά για να σε δω
Μ' αγαπάς κι ανοίγει ο δρόμος Για τα όνειρα που έχω εγώ
YOU ARE READING
Together through the distance (On Hold)
FanfictionΑναστασία: 16 χρονών, Ναυπλιο. Εσωστρεφής και ευαίσθητη. Αντιμετωπίζει ψυχολογικό bullying στο σχολείο. Οι γονείς της είναι απόμακροι απο εκείνη καθώς είναι μοναχοπαίδι και της κάνουν την ζωή δύσκολη, με το να της καταστρέφουν τα όνειρα. Είναι noise...
