Together through the distance (On Hold)

Chapter 16

«Σε ευχαριστώ τοοοοσο πολύ. Είναι παρα πολύ σημαντικό αυτό για μένα.Επιτέλους πραγματοποίησα το όνειρο μου.Σε ευχαριστώ.Σε ευχαριστώ..» είπα απευθυνόμενη στην Εύα

«Μην με ευχαριστεις κορίτσι μου. Μου αρέσει να βοηθαω τα κορίτσια του.Και σου αξιζε.» λέει με ενα πλατύ χαμόγελο

Πήραμε τον δρόμο πίσω για την στάση και έπειτα επιβιβαστηκαμε στο λεοφωρειο.
Πριν πάρω το δρόμο για το σπίτι την αγκαλιαζω σφιχτά και την ευχαριστω για αλλη μια φορά.

Όταν μπαίνω σπίτι,τα φώτα είναι κλειστά και υποθέτω πως όλοι κοιμούνται.
Πιάνω την τσάντα μου και τοποθετώ μέσα οτι θα χρειαστω για το Ναύπλιο ,μέχρι που η οθόνη του κινητού μου ανάβει ως ένδειξη μηνύματος.

Τρέχω κοντά του και το ανοίγω όταν εντοπιζω πως είναι απο το Messenger.Ο αποστολέας είναι..τι;Πλακα μου κάνετε τώρα; Αποκλείεται.Είναι ο..Βα..Βαγγέλης;

Το ανοίγω γρήγορα και διαβάζω ξανά και ξανά το μήνυμα μέχρι να το συνειδητοποιήσω.
« Geia sou Anastasia! Xarhka para poly pou ta eipame apopse♥Elpizw na se dw ksana syntoma twra pou metakomises ee? Filia polla!Love you♥»

Θέλω να τσιριξω αλλά δεν μπορώ.Αρχίζω να χοροπηδάω απο την χαρά μου ενω ταυτόχρονα βάζω τα κλάματα.
Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό σε μένα,οχι.
Είναι τόσο τέλειο για να είναι αληθινο.
Πρώτα τον αγκαλιαζω και τον βλέπω απο κοντά για πρώτη φορά,και μετα μου στέλνει και μήνυμα;

Χριστέ μου..ποσο τυχερή είμαι.
Αφήνω για λίγο τα κλάματα και πιάνω το κινητό γρήγορα .

«Love you too boy. Thank you for all.You really made my day ♥.» απανταω γρήγορα και αφήνω το κινητό στην ακρη.

Με αυτές τις όμορφες στιγμές στο μυαλό μου κλείνω τα μάτια μου και πεφτω σε εναν ύπνο γεμάτο με όνειρα που απεικονίζουν την αγκαλιά μας.