Together through the distance (On Hold)

Chapter 25

«Για σένα πάει το τραγούδι..για σένα..σωστα;»

«Σπυρο..» πάω να πω αλλά σηκώνεται και φεύγει

«Σπύρο περιμενε γαμωτο» φωνάζω τρέχοντας απο πίσω του

Δεν παίρνω απάντηση ενω εκείνος συνεχίζει να προχωράει και γω να τρεχω απο πίσω του.
Φτάνουμε στην στάση και δεν αναταλλαζουμε ούτε ματιά.
Μπαίνουμε στο λεοφωρειο και φτάνουμε στο σπίτι μου μετα απο μερικά λεπτα.
Ξεκλειδώνω την πόρτα και τρέχει μέχρι το δωμάτιο μου οπου μαζεύει τα πραγματα του.

«Σπυρο που πας;» ρωταω ανήσυχη

«Ναυπλιο» λέει και παρατηρώ σταγόνες να πέφτουν απο τα μάτια του.

Δεν μπορεί,αδύνατον.

«Μεινε» τον παρακαλαω

«Υπαρχει λογος;» ρωτάει ενω προσπαθει να συγκρατήσει τα δάκρυα του

«Εξακολλουθω να είμαι δικη σου» απανταω ενω στηρίζω το σωμα μου στην πόρτα

Αυτομάτως γυριζει και με κοιταζει.
Πλησιάζει και με κολλάει βίαια στην πόρτα.
«Δικη μου» ψιθυρίζει και ενώνει τα χειλη του με τα δικά μου.

Ξαπλώνουμε αγκαλιά στο κρεβάτι μέχρι που μας παιρνει ο ύπνος.

Το επόμενο πρωί ξυπναω και δεν βλέπω πουθενά τον Σπύρο.
Πάω να σηκωθω όταν βλέπω δίπλα μου ενα σημείωμα.

«Δεν ήθελα να σε ξυπνησω.Έφυγα νωρίς για Ναύπλιο.Ελπίζω να τα πούμε σύντομα.Σαγαπω.
Σπύρος.» λέει το μήνυμα

Του τηλεφωνω μα δεν απαντάει.
Γιατί να μην θέλει να με αποχαιρετήσει;
Μπορεί να γίνεται οτι γίνεται με τον Βαγγέλη αλλά ακόμα έχω αισθήματα για τον Σπύρο.

15 μερες μετά

Σηκώνομαι βαριεστημενα μέχρι την κουζίνα και όλοι λείπουν.
Περίεργα πράγματα.
Ανοίγω το κινητό μου και κοιτάζω την ημερομηνία.

27 Απριλίου.
Μα πως;
Έχω γενέθλια και..δεν έχω ουτε ενα μήνυμα.
Τέλεια,όλοι με θυμήθηκαν.
Αφήνω το κινητό μου στο κρεβάτι και κατευθυνομαι μέχρι το μπάνιο.
Κανω ενα γρήγορο ντουζ και όταν βγαινω βλέπω ένα μήνυμα απο την μαμά μου.
«Ειμαι στην γυναικολόγο για το υπερηχογράφημα.Αν θες έλα.» λέει το μήνυμα και αποφασιζω να πάω

Ντυνομαι γρήγορα και παίρνω ενα ταξί για την γιατρό.

[...]

«Συγχαρητηρια!Είναι κοριτσάκι!Ειστε 4μηνων έγκυος» ανακοινώνει η γιατρός στην μαμά μου