Together through the distance (On Hold)

Chapter 14

Βγαινω απο το αμάξι και περπαταω προς το καινουριο μας σπίτι στην Εκάλη.
Ε φυσικά,που αλλού θα μεναμε.
Τα σιχαθηκα τα λεφτά τους.
Νομίζουν οτι μπορούν να συμπληρώσουν το κενό που νιώθω μέσα μου με τα λεφτά τους..

Παίρνω τα πραγματα μου απο το αυτοκινητο και ανεβαίνω στο καινούριο μου δωμάτιο.
Είναι ευρύχωρο,στο χρωμα του μπεζ με δικό του μπάνιο και ενα αρκετά μεγαλο μπαλκόνι.
Αρχίζω να ξεπακεταρω μερικά πραγματα μέχρι που φτανει το φορτηγό με τα έπιπλα του δωματίου μου.
Όταν πλεον τοποθετησουν τα έπιπλα,ξεπακεταρω τα υπολοιπα πράγματά μου και πεφτω σε εναν βαθύ ύπνο.

Όταν ξυπναω,η ωρα είναι ηδη 19:30 και σηκωνομαι να αναζητησω τους γονεις μου.
Βρίσκονται στο σαλόνι και βλέπουν τηλεόραση.

«Μπορω να βγω για μια βόλτα;»
ρωταω

«Μονη σου βρε κορίτσι μου;»
απαντάει η μητέρα μου

«Βλεπεις να έχω παρέα εδώ που με φερατε; » λέω επιθετικά και εκείνη μου ρίχνει ενα δολοφονικό βλεμμα.
«Συγνωμη.Να βγω;» λέω τελικά

«Τι να σου πω βγες..Αλλά πρόσεχε και μην αργησεις.» λέει τελικά η μαμά μου

«Εχει λεοφωρειο εδώ κοντά;» ρωταω πριν φυγω

«Εχει εδώ παρακατω μια στάση.Λεφτά έχει στο πορτοφόλι. » απαντάει τελικά και παίρνω λεφτά.
Έπειτα κλείνω την πόρτα και ξεκιναω να περπαταω έως την στάση.
Το λεοφωρειο φτανει μετα απο 10 λεπτα και επιβιβαζομαι.
Κάθομαι μπροστά σε μια θέση και δίπλα μου κάθεται μια κοπελα περίπου στην ηλικία μου.

Ενεργοποιω το κινητό μου και εντοπιζω 6 αναπάντητες κλήσεις,3 απο τις οποίες είναι του Σπύρου και οι υπόλοιπες απο τις κολλητές μου.

Η κοπελα που κάθεται δίπλα μου με σκουνταει και γω γυριζω να την κοιτάξω.
Είναι πολύ ομορφη,ψηλή, με καστανα σπαστα μαλλια και πράσινα ματια.

«Ει..είσαι vkator?»ρωταει διστακτικά

«Ναι που το ξέρεις;» απανταω

«Ειδα καταλάθος την οθόνη του κινητού σου.Είμαι και γω,απο το '14.» απαντάει χαμογελαστή