Together through the distance (On Hold)

Chapter 31

Σηκωνομαι βιαστικά το πρωί και τοποθετώ στην βαλιτσα μου μερικά ρούχα και πραγματα που θα χρειαστω τις επόμενες μέρες.
Το σχολείο εχει κλείσει για εξετασεις οποτε βρήκα την ευκαιρία να μείνω για λιγες μέρες στο Ναύπλιο,να ξεκουραστω και να διαβάσω..Αα!Και φυσικά να μιλήσω στον Σπύρο..

Βάζω τα βιβλία που θα χρειαστω στην βαλίτσα μου και μερικά ζευγάρια παπούτσια ακόμα και έπειτα την κλείνω.

Αφού κάνω όλες τις απαραίτητες ετοιμασιες,τρέχω βιαστικά στην πόρτα και χαιρεταω τους γονείς μου.
Λίγο πιο κάτω με περιμένει ο Βαγγέλης ο οποίος θα με παει στο πρακτορείο,χωρίς φυσικά να το ξέρουν οι γονεις μου.

Ήθελα να τον δω πριν φύγω..
Θα μου λείψει πολύ.

Μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο και του δίνω ενα πεταχτο φιλί.

«Καλημερα και σε σένα μωρο μου» λέει ειρωνικά ο Βαγγέλης και έπειτα γελάει

«Καλημερα και σενα βλακα χωρατατζη» λέω και χασμουριεμαι

«Καποια δεν κοιμήθηκε καλα» λέει και συνεχίζει να έχει αυτό το χαμόγελο στα χείλη

«Αμα είχες και συ ενα μωρο στην κοιλιά το οποίο πειναει συνέχεια θα σου ελεγα εγώ ποια δεν κοιμήθηκε καλά. Βλακα.» τον ειρωνευομαι και έπειτα γερνω προς το παράθυρο

«Καλα καλά εντάξει γκρινιαρα.» απανταει

«Επισης θα το εκτιμούσα πολύ αν πηγαινες λίγο πιο γρήγορα γιατί το λεοφωρειο δεν θα περιμένει εμένα ξέρεις..» γκρινιαζω ξανά

Επιταχύνει και σε δέκα λεπτά περιπου βρισκόμαστε στο πρακτορείο.
Βγάζω την βαλίτσα μου απο το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του Βαγγέλη και έπειτα έρχεται ο Βαγγέλης και την αρπαζει απο τα χέρια μου.

«Δεν θα σαι με τα καλά σου μου φαίνεται.Δεν πρέπει να σηκωνεις βάρη!» με μαλώνει και συνεχίζει να περπατάει δίπλα μου κρατώντας την βαλίτσα

Στριφογυριζω τα ματια μου απο αγανάκτηση και φτανω στο εσωτερικό του πρακτορείου για να κόψω εισητήριο.
Αφού περιμένω για λίγο στην ουρά,κόβω εισητήριο,πληρώνω και προχωραω προς την εξοδο που με περιμένει ο Βαγγέλης.

Μου δείχνει το λεοφωρειο και με ενημερώνει οτι έχει τοποθετήσει ηδη την βαλίτσα μου.

«Λοιπον..νομιζω πως είναι η ωρα του αποχωρισμου.» λέω αμήχανα

«Ναι είναι.Μην ανησυχεις.Μια βδομάδα είναι,θα περάσει!» λέει και με χωνει στην αγκαλιά του.