Together through the distance (On Hold)

Chapter 17

Χορεύουμε στους ρυθμούς του Work όταν ξαφνικά νιώθω το τηλέφωνο μου να τριζει.
Απομακρυνομαι λίγο απο το παιδιά και βγαινω εξω να απαντήσω.
Διαπιστωνω οτι με καλούν με απόκρυψη οποτε μονο και μονο απο περιέργεια το σηκώνω.

«Παρακαλω;» λέω λαχανιασμενη απο το χορό
«Μη..μήπως ενοχλω;» λέει διστακτικά η φωνη απο την αλλη γραμμή
«Βα..Βαγγέλη; Όχι όχι δεν ενοχλεις.Απλως χορευα.Που..που βρηκες το τηλέφωνο μου;» λέω εντελώς ξαφνιασμένη

«Οποιος ενδιαφερεται ψάχνει.» λέει χαμηλόφωνα

«Τι;»

«Τιποτα τίποτα.Η Εύα μου το έδωσε.Πως είσαι;» ρωτάει

«Μια χαρά..εμ..εσύ? απαντώ αμήχανα

«Τελεια.Αυτό ήθελα να ακούσω.Ποτε θα έρθεις ξανά να σε δουμε βρε;» ρωτάει και αρχίζω να ανησυχω

«Μμ..δεν ξέρω.Λίγο δύσκολο.Για την ακρίβεια ..είμαι Ναύπλιο.» λέω και ξαφνικα δεν ακούω την φωνη του

«Βαγγελη;Βαγγέλη είσαι καλά;» ρωταω τρομαγμένη

«Ναι,ναι,συγνώμη αφαιρέθηκα.Ναύπλιο εε;Εσύ..» παει να πει αλλά σταματάει

«Εγω;εγώ...τι;»

«Εσυ..δεν μετακομισες Αθήνα;» λέει ενω ακούγεται περίεργος

«Ναι φυσικά.Ήρθα μονο για μερικές μέρες να δω το αγόρι μου και τις κολλητές μου.Θα ξαναερθω σύντομα όμως.» απανταω

«Ααα οκ τοτε καληνύχτα.» λέει απότομα και το κλείνει χωρίς να λαβει απάντηση.

Τι ηταν αυτό που έγινε μόλις τώρα;

Ξαναμπαινω στο μαγαζί λίγο απογοητευμένη απο τον τροπο που μου μιλησε.
Όμως γιατί κάνω έτσι;
Είναι απλα ο αγαπημένος μου τραγουδιστής.
Και που με πηρε τηλεφωνο θα έπρεπε να ήμουν χαρούμενη και όχι αχάριστη.

Ο Σπυρος βρίσκεται στην πόρτα.
Με παιρνει σφιχτά απο την μέση και με οδηγει στην πίστα που χορεύουν και τα αλλά παιδιά.
Το τραγούδι faded μπαίνει και παρατηρώ το χέρι του που γίνεται μπουνιά,ενω οι φλέβες των χεριών του κανουν την εμφάνιση τους.

You were the shadow to my light
Did you feel us?
Another start you fade away
Afraid our aim is out of sight
Wanna see us
Alight