BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 11:" kara bulutlar"

....... İki hafta sonra.....

Çok kötü başım ağrıyor. Sanki kafam da dokuz büyüklügünde deprem oluyor. Hepsi benim suçum beni hak etmeyen birine bu kadar deger vermeyecektim. Benden önce sevgilisi varmış, ikisininde canı cehenneme. Onun yüzünden kuma olarak evelenecegim biriyle. Evlenecegim kişi çok kötü bir insan, içki içiyor. Karısı çok kötü  bir insan, kuma da istemiyor. Hayatta evlenmem hem ne kadar evlensem de tertemiz bir kızım ben. Beni ikinci el gibi satmalarına izin vermeyecegim. En çok şaşırdıgım annem hiç ses çıkarmıyor. Babam için hiç farketmiyor kimle evlenecegim, onun derdi beni göndermek. Acaba ben üvey miyim? Ne yapıp edip kurtulmam lazım şu evlenme işimden. Öyle bir düşünceye dalmışım ki annemin sesiyle irkildim

"Kızım yeter artık bu yattıgın, biraz bize yardım et"
"Yengemler etsin işim var"
"Ne işi çabuk gel"
"Tamam anne ya"

Mutfaga gittim, sanki bensiz yapamıyorlar

"Geldim ne oldu"
"Sofrayı hazırla"
"Tamam"

Yavaş yavaş sofrayı hazırladım. En nefret ettigim şu sofrayı hazırlamak ve kaldırmak. Yemegi yiyen kalkıyor toplamakta bana kalıyor.
Sofrayı hazırlayıp tüm ev halkını çagırdım. Herkes sofraya oturdu benim ise yiyecek halim yok. Tam odama çıkarken sevgili babam

"Nereye hemen"
"Aç degilim odama gidiyorum"
"Maşallah evi otel gibi kullanıyorsun "
"Baba biraz halsizim"
"Otur şuraya hem senle konuşacaklarım var"
"Ne oldu baba"
"Seni istemeye gelecekler haber bekliyor biraz düzel de çagıralım"
"Baba senin derdin beni evlendirmek mi?"
"Kızım Senin de bir yuvan olsun istiyoruz"
"Tamam baba evlenecegim ama bu adamla degil"
"Kimle? "
"Yağmur söyledi benimle evlenmek isteyen birisi varmış"
"Kimmiş o?"

Babam çok fena sinirlendi. Çok güzel bir yalana başladım bakalım devamı gelecek mi? Ne diyecegim şimdi ben offf. Nerden bulacagım şimdi ben evlenicek birini bir anda

"Kemal "
"Hangi kemal"
"Aylin ablanın eşi. Biliyorsun aylin abla çok hasta. Kemal abide aylin ablaya baktıgı için çalışamıyor bu yüzden benimle evlenmek istiyor. Hem aylin ablaya, çocuklara bakacagım"

"Kızım sen kafayı mı yedin? Hizmetçi mi olacaksın?"
"Senin buldugunu adaylardan bin kat daha iyi en azından içkici degiller."
"Olmaz kızım "
"Baba ya hiç evlenmem ya da kemal abi "
"Valla kızım sen bilirsin söyle o zaman yarın gelsinler"
"Tamam."

Hızla odaya çıktım, odaya girer girmez hüngür hüngür aglamaya başladım. Buna mecburdum, zaten başka çagrem yok. Yarın erkenden gidip aylin ablayla konuşacagım mirası alana kadar ona bakarım. Sonra zaten istanbula gidecegim. Off ben ne yapıyorum ya. Bu işin içinden nasıl çıkacagım. İnşallah kemal abi kabul eder. Hem ben aylin ablaya bakarım kemal de abi işe gider.

Bir türlü sabah olmak bilmiyordu. Galiba bu gece en uzun gece. Kalbim acıyor hemde hiç geçmeyecek bir acı. Hayatın rüzgarına kapıldım gidiyorum inşallah bu rüzgar fırtınaya dönüşmez.
  Sonunda sabah oldu. Güneş doğdu ama bana degil. Benim üzerimizde  hala kara bulutlar var. Salona gitmek istemiyordum, babamlar çıksın öyle içeriye gideyim. Şimdi gidersem bir ton soru sorarlar. Babamlar çıksın hemen aylin ablalara gitmem lazım, çok az  zamanım kaldı.
Kapı sesi duydum, kesin çıktılar. Yavaşça salona süzüldüm. Annem dikildi karşıma daha birşey demesine fırsat vermeden

"Yağmurlara gidiyorum"
"Akşama seni istemeye gelecekler nereye"
"Anne hemen gelecegim"
"Sen kaç bu kadar işi kim yapacak"
"Yuh anne?ne işi altı üstü istemeya gelecekler"
"Bak ama çabuk ol"
"Tamam hemen gelecegim"

Koşa koşa aylin abla ya geldim. Hemen kapıya vurdum. Kapıyı kemal abi açtı. Kemal abi

"Hoşgeldin ecrin, gel içeriye buyur"
"Hoşbulduk abi"

Salona geçtim, aylin abla yatıyordu.

"Geçmiş olsun abla"
"Sağol canım ya nerelerdesin sen"
"Abla anca kısmet oldu gelmek"
"Olsun geldin ya. Duydum ayrılmıssın çok üzüldüm"
"Boşver abla sıkma canını"
"Olurmu ecrin sen benim kardeşim sayılırsın"
"Sagol ablam ya"
"Inşallah hayırlısı canım"
"Abla aslında ben buraya başka birşey için geldim"
"Ne oldu? Kötü bir şey mi oldu?"

Aylin ablaya herşeyi anlattım. Kemal abi ile evlenme işi hariç
Nasıl söyleyecektim ben sana kuma olacagım diye. Resmen kendi başıma iş açtım.
Aylin abla

"Ercin söylesene"
"Abla beni babam yaşlı bir adamla evlendirecek. Adam çok kötü insan"
"Sakın evlenme, zaten arda mirası alınca istanbula gidersin "
"Abla zamanım yok, mirasla ilgili aksilikler çıkmış. Arda alınca bana haber verecek. Abla aslında ben sizden yardım istemeye geldim"
"Ne yardımı? eger elimizden gelirse yaparız"
"Abla miras gelene kadar burda kalabilirmiyim"
"Tabi ki canım bunu sormana bile gerek yok ama buna ailen nasıl izin verecek"
"Aslında abla benim bir planım var"
"Nasıl"
"Buraya kuma olarak gelecegim yani herkez öyle bilecek ben sana bakarım kemal abi de işe gider. Ne olur abla kabul edin yoksa babam beni gerçekten biriyle evlendirecek"

Uzun bir sessizlik oldu. Kemal abi de bu konuştuklarımızı duydu. Birbirlerine baktılar. Kemal abiye dönerek

"Kemal abi ne olur hem arda mirası alınca ben istanbula gidecegim sende o zamana kadar çalışırsın. "
"Benim için sorun olmaz ama sonra istanbula nasıl gideceksin baban seni buldugu yerde öldürür"
"Abi zaten ben o adamla evlenirsem öleceğim."
"Peki bakabilecekmisin ayline, çocuklara"
"Tabi ki bakabilirim"

Aylin abla devam etti.

"Canim bizim için sorun olmaz hatta iyi bile olur ama hem ben hem çocuklar "
"Abla sen orayı düşünme ben hallederim"
"Tamam o zaman sen bilirsin"
"O zaman akşama beni istemeye geliyorsunuz"
"Bu akşam mı?"
"Evet"
"Valla ecrin kırk yıl düşünsem yalandan da olsa kumam olacağın aklıma gelmez"
"Abla kuma deme çok kötü oluyorum"
"Şaka bir yana da ne olacak senin bu halin"
"Abla bende bilmiyorum valla"
"O zaman akşama geliyorsunuz. Ben şimdi gitmem lazım"
"Tamam canım"

Kemal abi ugurladı beni tam kapıdan çıkarken

"Sağol ecrin"
"Asıl siz sağolun"
"Ecrin gerçekten çok bunaldım işe gidemediğimden maddi sukıntıdaydık."
"İnşallah herşey düzelecek"
"İnşallah"

Kemal abinin o çağresiz bakışı gerçekten beni çok etkiledi. Ilk defa işe yarayacağım galiba. Koştura koştura eve gittim. Zaman da ne çabuk geçmiş. Zaten bir şu zamanı anlamıyorum istesem bu kadar hızlı geçmez. İnşallah şu üzerimde ki kara bulutlar bu akşam gidecek. Kumalı, iki çocıklu bir aile.
Eve geldim, babamlar abimler erkenden eve gelmişler. İçeri girer girmez babam

"Nerdesin sen? Sen iyice alıştın başı boş gezmeye"
"Baba yağmurdaydım"
"Zaten bu akşam gidiyorsun inşallah orda da böyle yapmassın"

Ne yaptıysam gören de geceyi dışarı da geçirdim sanar. Zaten çok heyecanlıyım kurtuluyorum buradan gerçi ne zaman böyle desem dönüp dolaşıp buraya geliyorum. Annemler herşeyi hazırlamış. Annem de mutlu benim bu akşam gidecegimden. İyi valla ben hariç herkez mutlu arda bile. Acaba şimdi ne yapıyor inşallah mutlu olur ne diyeyim. Gerçi yanın da ben olsam daha iyiydi ama artık imkansız, o evli bende bu akşam ucu sisli bir yola çıkıyorum inşallah o sisli yerde kara bulutlar yoktur.