BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 7 :"Gitme"

Of Allahım bu işin içinden nasıl çıkacağım. Çok kötü başım agrıyor.
Elif te gitti, ona nasıl vurdum.
Hemen elif'in odasına gittim.
Ondan özür dileyecektim ama odasında yoktu. Neredeydi bu kız, ya kendine bişey yaparsa. Odama giderken elif'in sekreteriyle karşılaştım.

"Canan hanım elif nerde?"
"Elif hanım barış bey ile dışarıya çıktı"
"Nereye gittiklerini biliyormusun?"
"Hayır arda bey"
"Tamam canan hamım."

Barış benim ortagım. Elif ile ne işi olur ki?. Arasam mı acaba?
Ne diyecegim ki? Elifi çok merak ediyorum. Telefonu aldım barışı aradım.

"Efendim arda"
"Ortak nerdesin?"
"Dışarda bi işim var ne oldu?"
"Önemli degil bugün kü toplantıyı konuşacaktım"
"Bir saate gelirim zaten"
"Tamam o zaman"

Normalde barış bana nereye gitse söyler hatta bensiz gitmez, kesin yanında elif var. Ben ne yaptım ya ? Çok üstüme gelmese vurmazdım zaten zor zamanlar geçiriyorum. Dedem ölse herşey yoluna girecek ama bu sefer ecrin ne olacak? Büyük bir ikilem içindeyim. Nefes almakta bile zorlanıyorum. Telefon çalıyodu ama açmaya bile halim yoktu. Ecrin arıyordu, zar zor açtım.
"Efendim"
"Ne yapıyorsun?"
"Toplantıya gireceğim birazdan"
"Şey diyecektim akşama yemek yapıyorum da istediğin bir şey var mı?"
"Of ecrin benim bir ton derdim var ne yemeği. Ne yaparsan yap kapatıyorum işim gücüm var benim"
"Ne bağırıyorsun ya sanki kötü bir şey dedim"
"Morelim bozuk kusura bakma neyse akşama görüşürüz"

Telefonu kapatır kapatmaz içeriye barış girdi. Biraz sinirliydi. Kesin elif ona vurduğumu anlattı. Barış

"Arda ne yaptın sen niye vurdun kıza"
"Sinirlenince birden vurdum. Gerçekten çok üzgünüm. Nerde elif?"
"Odasında şimdi. "

Hemen kalktım yanına gitmek için barış

"Dur gitme sana çok sinirli, sonra konuşursun. neyse ben odamdayım."

Elif ne diye anlattı ki ona vurduğumu. elif niye böyle yapıyor, ben herşeyi onun için yaptım.

......iki gün sonra......
Her şey yolındaydı. Elifle barıştım, ecrin evde kendi kendine takılıyor. En azından artık elif benim kararlarıma karışmıyordu. Akşam olmuştu elifle birlikte işten çıltık önce onu evine bıraktım sonra eve geldim. Kapıyı açar açmaz burnuma yemek kokuları geldi. Ecrin yine döktürmüş.
Tam birlikte yemege oturacaktık ki telefonum çaldı. Kesin eliftir. Babam arıyordu,
Hemen açtım. Babamın sesi çok kötü geliyordu.

"Efendim baba"
"Oğlum!"
"Evet baba"
"Deden"
"Noldu dedeme"
"Oglum deden öldü "

Dedem nasıl bıraktın beni. İçimdeki ses bana işte istedigin oldu diyordu. Ne yapacağım şimdi. Hemen elif' i aradım
"Efendim canım"
"Elif dedemi kaybettik"
"Nasıl gerçekmi?"
"Gerçek"
"Sonunda kurtulduk dedenden"
"Nasıl böyle konuşursun o benim dedem"
"İstediğimiz bu değil miydi? İşte tüm miras senin."
"Evet ama kendimi çok kötü hissediyorum."
"Kafayı mı yedin sen ya aylardır yaptığımız plan işe yaradı. Bence sevinmelisin bak hemen düğün yaparız sonra amerikaya yerleşiriz."
"Dur bi sakin ol"
"Çok sakinim ben hatta bu gece dışarı mı çıksak. Kutlama yapmalıyız."
"Ne diyorsun elif sen biraz ölüye saygın olsun ne kutlaması?"
"Heyecandan ne dediğimi biliyormuyum ben sonunda miras bizim. Hemen mirası alıp amerika."
"Dur acele etme "
"Acelesi mi kaldı kaç aydır bekliyoruz"
"Elif bence sen iyi değilsin. Kapatıyorum şimdi, kendine geldiğinde konuşuruz."

Dedem neden bana bunu yaptın eğer mirası direk bıraksaydın bunlar olmayacaktı. Kimse üzülmeyecekti. Yavaş yavaş salona gittim. Ecrin yüzüme bakarak
"Ne oldu sapsarı olmuşsun"
"Dedem vefat etmiş "
"Başın sağolsun da niye üzüldün, al içte istedigin oldu. Deden öldü miras sana kaldı."
"Öyle konuşma yinede o benim dedem"
"Neyse bende hazırlanayım "
"Nereye"
"Dedenizin öldüğüne göre oyun bitti. Karar verdim de köye gidecegim burası bana göre değil hem burda kalsam tek başıma ne yapacağım."
"Sen bilirsin"
"Hem ailemi çok özledim"

Ecrin hazırlanmaya çıktı. Sonunda oyun bitti miras bana kaldı ama içimde bir acı var. Ne oluyordu bana böyle. Elim ayağım titriyordu kalbim sanki iki kat daha hızlı atıyordu. Zaman çok hızlı ilerliyordu. Ne yapıcam şimdi ben. Elif ile beraber amerikaya mı gideceğim. Off ne yapıcam ben oralarda hem ecrin köyde ne yapar. Banane ecrin den ne yaparsa yapsın. Off duygularım resmen kavga ediyor. Ecrin elinde valiz le indi. Gerçekten gidiyordu. O her kapıya adım attığında nefesimi daralıyordu. Sanki kalbim çıkacak gibi atmaya başladı. Galiba ben bu kıza aşık oldum. Artık nefes almakta güçlük çekiyordum...

Ecrin' in ağzından

İşte gidiyorum, artık bıktım senden bu saçma oyundan. Evet onu hâlâ seviyorum ama artık gerçekten bıktım. Hem gitmesem burda tek başıma ne yapacağım. Yürürken sanki bacaklarım dolanıyordu. Bir yanım git detken diger yanım ardayı bırakma diyordu. Burda kalsamda birşey değişmeyecek arda beni sevmiyor.
Tam kapıyı açarken arda

"Gitme!"
Nasıl ya ben yanlış mı duydum. Arda bana gitme dedi kalbimim sesi dışardan duyuluyordu.
Arda devam etti

"Ecrin gitme! "
"Neden? artık burda kalmam için bir sebeb yok"
"Gitme ne olur. Ecrin ben sana"
"Evet"
"Aşık oldum"

Sanki rüya görüyordum. İçte sonunda arda bana aşık oldu o da beni seviyor. Bana yaptıkları geldi aklıma ve

"Olabilir bir zamanlar bende sana aşıktım. Merak etme zamanla geçer"
"Ecrin affet beni. Gel beraber mutlu bir yuva kuralım "
"Arda bey o dediği o kadar kolay değil hele ortada kırık bir kalp varken"
"Ama sen burda mutluydun. Gerçekten evliymişiz gibi davranıyordun. Sen de beni seviyosun"
"Evlenmeden önce sende beni seviyordun yani ben öyle sanıyordum. Uyan artık arda bey herşey yalandı. Sıra bende"

Sonunda arda dan intikam alacaktım. Terk edilmek, kandırılmak nasıl bir duyguymuş birde sen tat bakalım. Bir türlü ayaklarım gitmiyor. Amacıma ulaşmıştım intikamımı alıyorum işte gitmem gerekiyor ama kalbim burda kal diyordu. Hayır kalamam o beni kandırdı hemde miras için. Tüm gücümü topladım kapıyı açtım. Kalbimin bir tarafı aşk diger yanı intikam duygusuyla kaplıydı ama intikam daha ağır basıyordu.
Arda son kez
"Ecrin gitme"
Çağırdığım taksi gelmişti yavaş yavaş yanına gittim. Şöför valizini bagaja koyarken ben taksiye bindim. Arda kapıdaydı göz göze geldik. Sonra arkasını dönüp içeriye gitti. Şöför nereye gittiğimizi sordu. Gerçekten nereye gidiyordum yıllarca kurtulmak için uğraştığım yere gidiyordum. Şöför tekrar sordu konuşacak halim bile yoktu kısık bir sesle otogara diyebildim. Ne yapıcaktım şimdi bem aileme ne diyecektim. Ardayı nasıl bırakıp gidiyorum. Hayır hayır o bunları hak etti. Aileme de çocugum olmadıgından arda beni bıraktı derim. Hem hemen inanırlar. Ya sonra ne yapacagım. Kötü birşey mi yapıyorum ben ama artık geri dönemezdim.
Otogara gelmiştik. Valizi bagaja verip yerime geçtim. Kalbim de bir acı var her nefes aldıgımda sanki kalbime pıçak iniyordu. Arda olmadan rahat nefes alamıyorum ama artık o yok. Hemde benim yüzümden benim intikam duygum yüzünden.