BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 33:"karmakarışık"

Doktor
"Yapılan test sonuçlarınız çıktı."

Ardayla göz göze geldik. Arda telaşla doktor beye" kötü bir şey mi var?" diye sordu.

Doktor
"Ercin hanım üç haftalık hamilesiniz"

Kalbimin ritmi hızlanmıştı. Sevinçten bağırmak istiyordum ama bir yandan da içim acıyordu. Arda babasını kaybetti ve baba oluyordu. Şuan tarifsiz bir duygu içindeyim. Bir yanım sevinirken diğer yanım acı çekiyor. Ben karmaşık duygular içindeyken arda ise ağlıyordu. Ellerimi tuttu, bana sarıldı.

bir hafta sonra

Mehmet baba öleli bir hafta olmuştu. Semra anne ise sanki eşi ölmemiş bunca şey yaşanmamış gibi gayet iyi durumdaydı. Allah korusun ardaya bir şey olsa ben kafayı yerim. Herhalde tekrar yaşama devam edemem. Zaten ben arda ve bebeğim için yaşıyorum.

   Tüm işleri bitirim koltuğa oturdum. Arda alışveriş yapmaya gitmişti yoksa hayatta tek başıma temizlik yapmama izin vermezdi. Bende hazır arda yokken evi iyice temizledim bir haftadır gelen giden eksik olmuyordu. Tüm komşular başsağlığına gelmişti.
  Yavaş yavaş canım sıkılmaya başladı. Hayatta en çok korktuğum şey yanlız kalmak. Oturduğum yerden kalktım pencereye doğru yöneldim. Tam bu sırada kapının önünde bir araba durdu. Arka kapıdan bir bayan indi. Tülden dolayı tam göremiyordum. Yavaşça perdeyi açtım. O bayan tuğbaydı. Hızlıca kapıya gittim. Hemen kapıyı açtım.
Tuğba "davetsiz misafir kabul ediyor musun?" diyerek bana sarıldı. Bende "başımızın üstünde yerin var. Hoş geldinz" diyerek tuğba ve hasanı içeriye davet ettim. Hep beraber salona geçtik. Tuğba ve hasan yanyana oturdular. Bende "tekrardan hoşgeldiniz. Ay çok şaşırdım sizi burada görünce" diyerek koltuğa oturdum.
Tuğba ve hasan "başım sağolsun" dediler. "Sağolun" dedim.

Hasan

"Arda yok mu?"
"Alışverişe gitti. Gideli çok oldu. Gelmesi yakındır"

Tam bu sırada kapı çaldı. Kapıyı açmaya gittim. Arda gelmişti. Elinde birsürü poşet vardı. "Hoşgeldin" diyerek elindeki poşetleri aldım. Arda "hoşbulduk da misafirimiz mi var bu ayakkabılar da kimin?" diyerek ayakkabılarını çıkardı.
Bende "sürpriz hayatım" diyerek mutfaga doğru yöneldim. Arda da salona doğru yöneldi. Mutfaga gidip elimdeki poşetleri bıraktım. Salona geçtim, arda hasanın yanına oturmuştu. Yüzünde de bir gülümseme vardı. Bir haftadır ilk defa gülümsüyordu.
Tuğbanın yanına oturdum. Hep beraber konuşmaya başladık. Havadan sudan darbe felan derken sohbet bayağı ilerlemiştiki kapı çaldı. Bu sefer gelen kaynanamdı. "Hoşgeldin semra anne" diyerek içeriye girdi. Semra anne misafirleri görünce birden yüzü düştü. Bunlarda kim dercesine ardaya bakıyordu.

Arda

"Anne tanıştırayım hasan ve eşi tuğba sana zaten anlatmıştım"

Semra anne "hoşgeldiniz" diyerek bir köşeye oturdu. Hasan la tuğba da "hoşbulduk dediler". Ardından başsağlığı dilediler.
Semra anne

"Sağolun eksik olmayın"

Birden herkez suskunlaştı. Sessizliği hasan bozdu.
Hasan

"Ee arda istanbul'a ne zaman geleceksiniz"

Semra anne gözlerini pörtleterek

"ne istanbul'u beni burada tek bırakıp hiç bir yere gidemezler"

Ardayla göz göze geldim. Ben hayatta burada kalamazdım. Yıllarca kurtulmak istediğim yer ve kaynanamla beraber. Hayali bile kötü. Tamam hakklı tek başına kaldı ama bizim istanbulda kurulu bir hayatımız var. En iyisi semra anne bizimle gelsin burada kalmaktan iyidir.