BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 2 :"evlilik"

multide ecrin ve arda

İki gün sonra ardayla evleneceğim o kadar çok mutluyum ki sonunda buradan kurtulacağım. Arda ne yaptı etti ailesini ikna etti. Dügünden sonra istanbul'a gideceğiz.

Mutfağa giderken odada berrin yengemi ağlarken buldum. Tam bir haftadır bu halde. Kolay değildi üzerine kuma gelmişti. Ah yengem bu acıya nasıl dayanıyorsun. Tüm mahalle arkasından konuşuyor kısır gelin diye. Sanki bunu yengem istedi, bu onun suçu mu? On dokuz senedir yaşadığım bu mahalle artık beni boğuyor nefes alamıyordum. Sadece iki gün kaldı.
Tam ardayla yaşayacağım o güzel günleri düşünürken birden telefonun sesiyle irkildim. Arda arıyordu.

"Efendim canım"

"Ecrin'im, nefesim"

Arda inanılmaz değişmişti, bana o soğuk davranan adam gitmiş yerine bana değer veren, aşık olan bir insan gelmişti.

"Arda ben de tam seninle yaşayacağımız o güzel günleri düşünüyordum."

"Ecrin az kaldı burdan gideceğiz artık töre yok kimse bize karışmayacak, kimse bizim yerimize karar vermeyecek"

"Evet sadece iki gün kaldı arda ne olur beni hiç bırakma"

"Ecrin ne bırakması artık bir ömür yanındayım sen olmasan ben nefes alamam ki. Şimdi kapatmak zorundayım "

Görüşürüz diyerek kapattı. Zaten arda benimle hiç uzun konuşmaz hep işi çıkardı. Olsun zaten evleniyoruz bir ömür benimle.

İki gün geçmek bilmiyordu. Bir yandan düğün alışverişi diğer yandan hazırlıklar bayağı yorulmuştum. Çok sade bir gelinlik almıştım. Tam hayalimde ki gibi bembeyaz ve zarif.
...

İşte buğün evleniyordum. Tüm gece gözüme uyku girmedi. Artık heyecandan nefes alamaz oldum. Hemen yatağımdan fırladım. Salona indim. Annem "hadi kızım kahvaltını yapta daha kuaföre gideceksin" diyerek mutfağa gitti. Bir şeyler yedikten sonra annem ben hatice yengem kuaföre gittik. Tabi arda bıraktı. Giderken de

Arda

"işiniz bitince ara almaya gelirim sizi"

"Tamam canım"

Kuaföre girdik önce gelinliğimi giydim. İnanılmaz güzel duruyordu üzerimde. Hafif dağınık bir topuz yaptırdım. Duvağım da takıldı. İşte şimdi tam olmuştu. Ayna dan gözlerimi almıyordum. Yıllarca hayal ettiğim o gelinliğin içindeydim.
Annem

"Ay kızım çok güzel oldun"
"Sağol annem"
"Hadi ara ardayı da artık gidelim düğün başlayacak "
"Tamam anne hemen arıyorum"

Arda'yı arayıp haber verdim. Hatice yengemde öylece bana bakıyordu.

"Ecrin çok güzel olmussun. Prenses gibisin valla"

"Sağol yengem" diyerek sarıldım. Hatice yengem yengeden çok abla oldu bana. Her konuda bana destek oldu. O olmasa ne yapardım ben.
Korna sesiyle kapıya yöneldik. Arda gelmiş olmalıydı. Önce annemle hatice yengem çıktı. En son arkadan ben çıktım. Arda öylece bana bakıyordu. Yanına gidene kadar hiç gözlerini ayırmadı.
Gülümseyerek "çok güzel olmussun bitanem" diyerek arabanın kapısını açtı.

"Sende çok yakışıklı olmussun" diyerek arabaya bindim.

.....

Sonunda ardayla evlenmiştik.
Düğünümüz çok sade oldu. Zaten Aileler arasında oldu.
Şimdi ise istanbul'a mutlu yuvamıza gidiyorduk. Kalbim çok hızlı atıyordu.
Yeni ve mutlu bir hayat beni bekliyordu. Arda yanımda zaten başka bir şey istememki. Yol boyunca kafam hep arda'nın omzundaydı. En huzur bulduğum yer. Ben çok mutluydum ama arda bir garipti. Yol boyunca hiç konuşmadı.