BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 31:"korkuyorum"

Bir hafta sonra
 
  Başımı ardanın omzundan kaldırdım. İkimiz de perişandık. Bir türlü aysunu osmanla evlendirmektek vazgeçiremedik. Anlamıyorum bana neden inanmıyor sonuçta osman benim abim. Onu bu kadar kısa sürede nasıl benden iyi tanır. İnşallah ben yanlış tanıyorumdur, abim çok iyi bir insandır.
Derin düşüncelere dalmıştımki arda'nın "hayatım " demesiyle irkildim. "Efendim " diye karşılık verdim.
Arda

"İyimisin"
"Değilim arda nasıl iyi olabilirim. Aysun göz göre abimle evlenecek"
"Hayatım elimizden gelen bir şey yok. Aysun koymuş kafasına. "
"Ne zamanmış düğün"
"Yarından sonra. Bizde yarın sabaktan yola çıkarız"
 
Birden gözlerim büyüdü. Kalbimin ritmi bozuldu.
Şaşkın bir şekilde

"Şaka herhalde. Ne yola çıkması"
"Kardeşimin düğünü hayatım. Hem artık barıştık sayılır"
"Hayır gitmeyelim. Ben hiç abime güvenmiyorum. Ya bunların hepsi oyunsa. "
"Yuh! ecrin ne oyunu. "
"Sırf bu berdel işi seni yakalamak içinse"
"Yok öyle bir şey. Bak hayatım böyle kötü şeyler getirme aklına."
"Ne yapayım canım çok korkuyorum"

Arda "korkmana gerek yok yanında ben varım" diyerek ellerimi sımsıkı tuttu. İnşallah abim bir şeyler çevirmiyordur. Bazen diyorum arda haklı galiba. Sonuçta o benim abim, bu kadarını bana yapmaz.

.....

Gözlerimi açtığımda arda yanımda mışıl mışıl uyuyordu. Hemen saate baktım. Saat 08.00 di.  Saat 9 da uçağımız kalkacaktı.  Hemen ardayı uyandırdım. Apar topar  hazırlanıp arabaya bindik. Aslında alarm kurmuştum ama çalmadı. Telefonda benim gibi kafayı yedi herhalde.

Arda "hayatım bizimkileri aramayı unuttum. Arayıp geleceğimizi haber versene" dedi.
Arda'nın telefonunu aldım. Kaynanamın numarasını bulup aradım.

"Alo"
"Semra anne nasılsın"
"İyiyim kızım öyle düğün telaşı var. Siz ne yapıyorsunuz?"
"Şimdi havalimanına doğru gidiyoruz. Bir kaç saate orada oluruz"
"Gelin kızım sizi çok özledim. Hele oğlum burnumda tütüyor"
"Artık gelince hasret giderirsiniz"

Semra anneyle bayağı konuştuk. Havalimanına gelince kapattım.
Arda küçük valizi aldı.
Merakla arda'ya "araba ne olacak" diye sordum.
Tam sorumu sormuştumki yanımıza hasan geldi.
Ardayla tokalaştılar. Hasan "merhaba yenge " dedi. Bende "merhaba " diye karşılık verdim.
Arda

"Hayatım araba hasanda kalacak."

Arda hasan'a
"Sanada zahmet olacak bu saatte geldin buraya"
"Olurmu öyle şey ne zahmeti."

Arda anahtarı hasan' a  verdi.
Hasan "hadi iyi yolculuklar" diyerek arabaya bindi. Bizde hızla uçağa doğru yürümeye başladık. Her adım attığımda kalbim acıyordu. İçimde büyük bir korku vardı. İnşallah sağsağlim döneriz.

....

Bir kaç saat sonra

Evin önüne gelmiştik. Ardayla biran durduk. Kaçarak gittiğimiz bu yere kendi ayaklarımızla gelmiştik. Bir türlü adım atmak içimden gelmiyordu.
Arda"hadi hayatım" diyerek elimden tuttu. Yavaş adımlarla kapının önüne geldik. Arda kapıya vurdu. Kapı açıldı semra anne "oğlum " diyerek ardaya sarıldı. Sonra beni kucakladı. Bana karşı güler yüzlüydü. Şaşırtıcı bir durum sonuçta benim yüzümden oğlunun başına neler geldi. Hele kızı bizim yüzümüzden evleniyor.
Semra annenin ardından mehmet amcada bizi kapıda karşıladı. Ardaya sımsıkı sarıldı. Bende elini öptüm. Güler yüzüyle "Holgeldin kızım" dedi. Bende "hoşbulduk baba" diye cevap verdim. Hep beraber salona geçtik. Ardanın yanına oturdum. Mehmet babayla arda düğün hakkında konuşmaya başladılar.
Semra anneye

"Semra anne aysun nerede?"
"Odasındaydı geleceğinizden haberi yoktu" dedi ve "aysun kızım " diye aysunu çağırdı.
Aysun odasından "efendim anne ne oldu yine" diye cevap verdi.
Semra anne biraz sinirlendi. Aysun biraz sinirliydi galiba. Beş dakika sonra aysun salona geldi. Bizi görünce şaşırdı. Pek memnun olmadı. Yüzünü asarak "hoşgeldiniz" dedi.  Ardayla ikimiz de "hoşbulduk" dedik.