BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 14:" miras"

Kapı çalıyordu, herhalde kemal abidir . Her zaman ki gibi ceren kapıyı açmaya gitti. 'Baba' diye kapıyı açtı. Kemal abi hemen aylin ablanın yanına gitti. Ben de sofrayı kurmaya koyuldum. Kemal abi bayağı mutluydu.işi iyi geçmiş galiba. Ceren'e de çikolata almış.
Benim babam bana hiç çikolata almazdı. Genelde abilerim getirirdi. Ben de onları kapı da beklerdim. Aslında ne kadar kolay bir çocuğu mutlu etmek. Babamın çikolata almasına da gerek yoktu ki geldiğin de başımı okşasın yeterdi bana. Aman şimdi nerden geldi bunlar aklıma. İnsan böyle görünce özeniyor ama ben yaşayamadım çocuklarıma yaşatacağım. Aman neyse geçmiş geçmişte kaldı şimdi eski günleri düşünüp kendimi üzemem.
Hep beraber sofraya oturduk. Kemal abi aylin ablayı da sandelyeye oturtdurdu. Yemek boyunca konu hiç bugün kü olaya gelmedi. Acaba fatma teyze kemal abiye söylemedimi ki. Yok kesin söylemiştir, hatta koşa koşa yetiştirmiştir. Yemek bitti, sofrayı topladım bulaşıkları yarın yıkarım artık.
Daha fazla dayanamadım

"Kemal abi bugünkü olayları duymuşundur"
"Duydum. Annemin adına özür dilerim. "
"Asıl ben özürdilerim. Daha ilk günden olay çıkardım."
"Annem rahat durmamıştır yapmıştır birşey"

Kemal abi kızar diye bekliyordum. Tabi biliyor annesinin nasıl biri olduğunu.
Konuşmaya devam ettim

"Olsun sonuçta o benim büyüğüm senin annen yapmamam gerekirdi. Gerçi hak etti ama."
"Neyse ercin boşver annemi takma kafana"

İnşallah fatma teyze birdaha gelmez. Adını duyunca bile sinirlerim zıplıyor. Daha saat erkendi ama uykum geldi. Yavaş yavaş odama gittim. Aylin ablaları ailecek başbaşa bırakmak istedim , çünkü sonuşta ben bu aileden biri değilim.
Aylin abla iyilesse de artık bende kendi yoluma baksam. Tamam burda çok mutluyum en azından öyleymiş gibi davranıyorum. Yavaş adımlar la odaya giderken telefonum çalıyordu. Hemen odaya girip telefonu aldım. Arayan aysundu. Kesin kötü birşey oldu. Bu kız zaten kötü birşey olmasa aramaz beni. Hemen odaya giderek telefonu açtım. Sesim titreyerek

"Efendim aysuncuğum"
"Yenge nasılsın"
"İyi olmaya çalışıyorum diyelim. Sen nasılsın bişey olmasa aramazdın beni"
"Aslında sana bir müjdem var"

Acaba arda mirası mı aldı? Ama bunu aysun bilmiyor ki hemen merakla

"Ne oldu?"
"Abim"
"Ne olmuş abine"
"Evlenmekten vazgeçmiş. Aslında evlenecegi kız vazgeçmiş"
"Niye ki?"
"Yenge bende anlayamadım. Karışık olaylar var ama abim anlatmıyor."
"Resmi nikah yapmışlardı."
"Abim boşanma davası açmış. Zaten kağıt üzerinde bir evlilikti."
"Sonuçta evliydi"
"Ama şimdi değil. Yenge belki barışırsınız"
"Aysun ben evliyim"
"Ayrılırsın, olmaz mı?"
"Olmaz. Hem arda beni niye terk etti biliyorsun"
"Evet. Çocuğun olmayacak sanıyormuş"
"Sanıyormuş derken"
"Yani sen kısır degilmişsin abime yalan söylemişsin"
"Yuh! Abin mi söykedi bunu sana"
"Evet"
"Bak canım ben abine yalan felan söylemedim. Abinin zaten çocuğum olacagını biliyordu"
"Biliyorsa niye terk etti seni"
"Sevgilisi vardı"
"Nasıl şuan ki kız mı?"
"Evet. Neyse canım boşver. Abinle barışmamız imkansız"

Ardanın da kağıt üzerinde evlilik yapmak uzmanlık alanı oldu. Acaba o kızı da mı kandırdı. Aysun la bir saat konuştuk artık kulağım ağrımaya başladı. Yüzümde istemsiz bir gümseme vardı. Arda boşanma davası açmış ama neden? Miras ne oldu. İçim içimi kemiriyordu. Acaba ardayı mı arasam. Ne diyeceğim ki ? Mirası sorarım hem o ara herşeyi öğrenirim.
Telefonu elime aldım. Elim inanılmaz bir şekilde titriyordu. Arda' yı aradım. Çalıyordu, uzun bir süre açmadı tam kapatırken

"Efendim"

Arda' nın sesi telefonun ucundaydı. Heyecandan sesim çıkmıyordu. Arda tekrar

"Efendim ecrin"