BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 39: "bir elmanın yarısı"

Bu bölümü sevgili okurum Cemileguneysu ya ithaf ediyorum bana görmeden de sevmeyi ve güvenmeyi öğrettin. Senin gibi iyi insanlar nadir bu hayatta. Her şey için teşekkürler😊
.....

Bir hafta sonra

Gözlerime pencereden vuran ışıkla uyandım. Arda yanımda mışıl mışıl uyuyordu. Yavaşça doğruldum efecanla göz göze geldik. Ona özel yaptığımız yerdeki yatakta rahatça yatıyordu. Demek uyanmış minik kuş. O kadar sevimli ki ona her baktığımda arda' yı görüyorum. Gözleri burnu herşeyi arda. Sezsizce ayağa kalktım. Efecan'ı kucağıma alıp odadan çıktım. Neden bilmiyorum ama efecana hemen alışmıştım. Belki de bu evin bir bebek sesine ihtiyacım vardı.
Mutfağa geçip önce efecan'ın karnını doyurdum. Bu sıra da içeriye aysun girdi.

"Günaydın yenge"

"Günaydın canım"

"Kahvaltıyı ben hazırlarım yenge sen efecana bak yeter sakın bana verme"

"Ooo daha bir hafta da bıktın galiba"

"Yenge çocuk sesine alışkın değilim. Hem bu çok yaramaz"

Herşeye rağmen hayat devam ediyordu. Sanki bitmişti tüm dertler. Buğün sanki bir başkaydı. Bundan sonra her şey güzel olacak gibiydi.
Mutfağı aysuna bırakıp efecan' ı da alıp salona geçtim. Saat bayağı da geç oluşmuştu. Arda nasıl yorulduysa uyanmak bilmiyordu. Yaklaşık yarım saat sonra mutfaktan aysun geldi.

"Kahvaltı hazır yenge abimin uyanmasını mı bekliyeceğiz"

"Valla çok acıktım. Sen efecanla ilgilen ben uyandırayım"

Efecan'ı aysuna bırakıp odaya gittim. Kapıyı yavaşça açıp içeriye girdim. Arda öyle bir uyuyorduki galiba nefes bile almıyordu.

"Bir elmanın yarısı biri sensin biri ben.
İki ceylan yavrusu biri sensin biri ben.
Gel bir dünya kuralım başka kimse olmasın.
Biri kız biri oğlan 2 çocuk oynasın"

O iğrenç sesime arda daha fazla dayanamayarak gözlerini açtı.

O güzel yanık sesiyle

"Açan her güzel gülün biri sensin biri ben.
kafesteki bülbülün biri sensin biriki ben
Gel bir dünya kuralım başka kimse olmasın.
Biri kız biri oğlan 2 çocuk oynasın"

Arda ellerimden tutup gözlerime bakarak

"Herşeyimsin ecrin, nefesimsin. Sen olmasan ben ne yapardım "

"Sende benim herşeyimsin bu yüzden herşeye rağmen dimdik ayaktayım. Eğer sana bir şey olursa o an alsın Allah canımı sensiz bu dünya bana cehennem olur."

İkimizde birbirimize sımsıkı sarıldık.

Arda

"Sen benim meleğimsin. " diyerek kalktı yataktan.

"Ecrin ben çok acıktım "

"Off sen benim meleğimsin de sonra acıktım. Oldu mu sence?"

"Valla çok acıktım. Sen git ben de elimi yüzümü yıkayıp geliyorum"

"Tamam çabuk ol ama "

diyerek salona geçtim. Aysun da sanki gelmemi bekler gibi hemen efecan'ı kucağıma tutuşturdu.
Mutlumuydum gerçekten yoksa mutlu olmaya mı çalışıyordum. Belki de artık tüm olumsuzluklara rağmen biraz gülmek istiyordum.

Arda'nın da odadan gelmesiyle kahvaltıya başladık. Kimseden ses çıkmıyordu. Acımasızca susmuştuk. Mutlu başlamıştım bu güne çünkü arda'nın yokluğunda elimdekilerin değerini anladım. Her şeye rağmen arda yanımda. Bir yuvam var. Beni çok seven abim var onlar da olmasa yaşamışım ölmüşüm pek de önemli değil.