BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 23:"balıklıgöl"

Multide balıklı göl
Kendi çekimim

Saat iki oldu. Arda'dan hâla bir ses yok. yoksa arda gelmeyecek mi? Ya bir şey olduysa, babasına felan yakalandıysa.
Aklıma kötü kötü şeyler geliyor. Tam ben bu sorularla kafayı yiyecekken arkadan bir hıçırtı geliyordu. Inşallah köpek değildir. Arkamı dönmeye cesaret edemiyordum. Hıçırtı sesleri daha da çok arttı. Hadi bakmalıyım, zaten ardadır. Büyük bir korkuyla arkaya döndüm. Çok karanlık hiçbir şey gözükmüyordu. Hışırtı sesleri yaklaşmaya başladı. Biri bana doğru yürüyordu. Yüzü gözükmüyordu. Kesin ardadır yoksa bu saatte kim olur.
Sonunda yüzünü gördüm ardaydı. Derin bir nefes aldım. Korkudan ölmeden gitseydik artık şuradan iyidi.
Arda yanıma geldi. Bana sımsıkı sarıldı tabi bende ona.
Arda'ya

"Hadi gidelim bak birisi felan görecek"
"Dur bir ya önce hasret gidereyim"
"Ne hasreti ya. Bak valla yakalanacagız. Hadi gidelim"
"Ne kadar korkak çıktın."
"Asıl sen o kadar olandan sonra nasıl bu kadar rahatsın"
"Tamam hadi gidelim"

Arda elimden tuttu. Birlikte yavaşça yürüyorduk.
Arda

"Araba az ileride"

Bahçeden çıktık. Sonkez eve bakmak istedim. Pencerede baran abim vardı. Bir an babam zannettim. Abim bizi izliyordu. Abime el salladım.
Arda

"Ne yapıyorsun ecrin "
"Baran abim penceredeydi ona el salladım"

Vay be abim bu saate kadar beklemiş. Bilseydim bu kadar korkmazdım. Ardayla bayağı yürüdük. Birde az ileride diyor.
Sonunda arabaya geldik. Hemen arabaya bindik. Arda hemen sürmeye başladı. İşte gidiyorduk.

Arda" ya

"Nereye gidiyoruz"
"Direk istanbula gidemeyiz şimdi baban öğrenince heryere adam gönderir. Önce biraz gezeceğiz"
"Sen buğün hiç iyi değilsin. Ne gezmesi ya"
"Ecrin dur bir sakin ol. Bak önce urfaya oradan antep sonra istanbul. Böylece biz istanbula gidene kadar birkaç gün geçer."
"Arda ya bizi bulurlarsa"
"Ecrin sen beni dinlemiyor musun? Bak bu sefer herşey kontrolüm altın da. Merak etme."
"Arda anla beni seni tekrar kaybetmek istemiyorum"
"Anlıyorım çünkü aynı duyguları bende yaşıyorum. Şuan tek korkum seni kaybetmek"

İkimizinde sustuk. Arda hızlı bir şekilde arabayı sürüyordu. Mahalleden çıkmıştık.
Arda'ya

"Şimdi direk urfaya mı gidiyoruz"
"Evet. Önce urfada arkadaşımın şehrin dışında tenha bir yerde evi var oraya gidiyoruz. Şuan evde kimse yok. "
"Ne kadar kalacağız"
"Bir gün, sonra antepe gideceğiz. Bu arada çantan arkada, telefonun da içinde "

Arkadan çantamı aldım. Belki baran abim arar. İnanılmaz uykum vardı. Resmem gözlerimi açamıyordum. En iyisi biraz uyumak.

...

Arda' nın sesiyle uyandım.
Arda

"Hadi ecrin geldik"

Çok kötü başım ağrıyordu. Hemen arabadan indim. Tek katlı bir evin önündeydik. Yanında başka hiç ev yoktu. Arda kapıyı açtı. Beraber içeriye girdik. Saat daha altıydı.
Arda

"Gel otur şöyle"
"Çok başım ağrıyor"
"Şimdi kahvaltıdan sonra ilaç içersin"
"Tamam. Bu evin sahibi kim"
"Arkadaşım "
"Ne çok arkadaşın varmış"
"Askerlik arkadaşım. Arada uğrardım yanına"
"Şimdi nerdeler"
"Anahtarı bana bıraktı. Bir kaç gün yokmuş. Neyse ben arabadan yiyecekleri getireyim"

Arda arabanın yanına gitti. Bende pencereden onu izliyordum. Arda gerçekten çok değişmişti. Bazen diyorum hangi arda gerçek. Ama cevabı görebiliyorum. Şuan ki arda tabiki.
Arda elinde bir sürü poşetle geldi.