BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 3:" intikam"

  mutide arda

Bir aydır evdeydim bugün ilk defa bahçeye çıktım. Komşunun kızı melek le tanıştım aynı yaştayız ben sahte bir evlilik yaşarken melek ise okuyordu. Aslında bu durumda olmamın tek nedeni babam, çok başarılı bir öğrenci olmama rağmen beni liseye göndermedi. Eğer gitseydim şimdi ünüversite de olacaktım.

      Ardayı kendime aşık etmek şu an için tek hedefim. Direkt mutfağa gidip arda' nın en sevdiği yemekleri yapmaya başladım. Arda'nın gelmesine bir saat vardı. Bakalım ne yapacak bir an heyecanlandım. O ela gözleriyle bana bakıp eline sağlık diyecek miydi?.
        Sofrayı hazırladım. En güzel kiyafetlerimi giydim. Ardanın arabası gelmişti ve kapıyı açtı. Şaşkın bir yüz ifadesiyle içeri girdi. Hemen sofrayı gösterip

"Özlemişsindir memleket yemekleri yaptım."

"Aç değilim odama gidip dinleneceğim"

Diyerek odasına gitti. Nankör ben uğraşayım yemekler hazırlayayım bir teşekkür etmeden git. Daha sen rüyanda görürsün. Dur sen dur!. Demek ben hiç umrunda değilim ha sen görürsün.
.....

     Bugün pazar ardanın tatil günü. Hemen hazırlanıp salona indim. Melekle buluşmaya gidecektim, bana istanbul'u gezdirecekti. Direk dış kapıya yöneldim, tam kapıyı açarken arda beyimiz

" ecrin nereye?"

Sana ne mi desem.? Yoksa nereye gittiğimi söylesem mi? Bir an aklıma beni nasıl kandırdığı hayellerimle nasıl oynadığı geldi

"Ne yapacan, seni ilgilendirmez"

"Defol"

Bir an sanki kalbimden bıçaklanmışa döndüm. Arda nın yanında hiç degerim olmadığını şimdi anlıyorum. Kapıyı açtım tam adımı mı dışarıya atarken arda

"Ecrin artık sen yalandan da olsa benimle  evlisin hareketlerine dikkat et. Eğer bana laf söz getirirsen- "

"Sus yeter! Daha fazla devam etme sen beni hiç mi tanımadın. Yazıklar olsun sana."

  Göz yaşlarıyla evden ayrıldım. Karşıdan melek geliyordu hemen gözyaşlarımı silip yanına gittim.

...

  Saat sekiz olmuştu benim "hemen eve gitmem lazım" diyerek melek'ten ayrıldım melek ise arkadaşına partiye gitti. Gün boyunca ıstanbul'u gezdik o kadar güzel di ki. Tek eksik ardaydı. Off anlamıyorum artık yeter kalbime sevme onu nefret et, o sana layık değil dedikçe kalbim onun için atmaya devam ediyordu.
   Evin önüne geldim.yavaşça kapıya doğru yöneldim. Tam kapıyı açarken arda'nın sesiyle irkildim.

"Nerdeydin "

"Melek bana ıstanbul'u gezdirdi zamanın farkında degildim"

O ela gözleriyle bana öyle bi bakıyordu ki ona kötü söz söyleyemedim. Sonra arda

"Bana soyleseydin ben gezdirirdim"

"Sen?"

"Biliyorum sana çok kötü davrandım seni üzdüm"

Şoktaydım ardaya ne olmuştu böyle. Sanki karşımda eski arda vardı. Arda devam etti

"Hazırlan yarın memlekete gidiyoruz. Dedem bizi çağırıyor.
Bak ona hiç bir şey belli etme çok mutlu bir yuvamız var, unutma"

   Demek bunun için arda bana iyi davranıyordu.

"Ne memleketi?"

"Sadece bir hafta orda kalacağız. Sonra iki katlı evine geri dönersin"