BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 34: "ben kocamı seviyorum!"

Arda çok sinirliydi. Hiç bir şey söylemeden koşar adımla araba yöneldi. Onu yanlız bırakamazdım nereye gidiyorsa ben de gitmeye karar verdim. Hemen arabaya bindim. Arda öfkeyle "ecrin in arabadan" diyerek kaşlarını çattı. Arda' ya sert bir şekilde "arda nereye gidiyorsan ben de geleceğim. Bu öfkenle seni yanlız bırakamam." Diyerek kapıyı kapattım. Arda bir şey demeden arabayı çalıştırdı. Hızla gaza bastı. Nereye gidiyorduk?!. Neden gidiyorduk?. Resmen kafayı yemek üzereyim. Stresten karnıma ağrı girdi. Araba da çok hızlıydı ve çok sallanıyordu. Arda ' ya "arda biraz yavaş sürer misin?" Diyerek karnım tuttum.

Arda
"Tamam da iyi misin sen?"
"İyiyim bir şey yok"

Arda geldik diyerek arabayı bizim evim önüne çekti. Yani baba evim desem daha doğru olur. Arda hızla araçtan indi. Kapıyı yumruklarcasına vurmaya başladı.
"Arda sakin ol yavaş. Hem ne oldu söyle artık. Yoksa aysuna mı bir şey oldu?"
Arda bağırarak "evet! Osman şerefsizi kardeşimi odaya kilitlemiş"diyerek kapıya bir kendi daha vurdu.

Arda' yı ilk defa bu kadar sinirli görüyordum. Ah osman abi ne istiyorsun bizden aysundan hani çok seviyordun onu.
Sonunda kapı açıldı. Hatice yengen "buyrun " diyerek içeri aldı bizi. Arda direk "aysun nerde?" diye sordu. Hatice yengem gözleriyle yukarıyı işaret etti. Arda koşarak yukarı çıktı. Osman abimin odasından aysunun ağlama sesleri geliyordu. Arda "anahtar nerde?" diye bağırdı. Hatice yengem " Osman anahtarı da aldı gitti. "

içerden Aysun "kurtar abi beni" diye bağırıyordu. Arda "çekilin!" diyerek omzuyla kapıya vurdu. ilkinde kapı kırılmadı. Arda daha da sinirlenerek tüm kuvvetiyle tekrar denedi. bu sefer kapı kırıldı. Hep birlikte içeriye girdik. Aysun ağzı gözü kan içerisinde yerde oturuyordu.

"Aysun!" diyerek yanına koştum. Aysun şoka girmiş şekilde ağlıyordu. Hemen Hatice yengemle kolundan tutarak banyoya götürdük, elini yüzünü yıkadık.

Aysun'a

"Aysun iyi misin? en iyisi hemen hastane ye gidelim"

"yok yenge gerek yok"

Aysun'un elini yüzünü yıkayıp odaya geçtik. Arda kardeşini görünce "hadi hastaneye gidiyoruz."

"yok abi gerek yok, iyiyim ben"

"Tamam sen bilirsin. peki o Osman nerede?"

"Abi ne yapacaksın? Osman içkiliydi yoksa bana hayatta vurmaz."

"kimse benim kardeşimi dövemez. O kişi senin kocan bile olsa. hadi hazırlan daha fazla burada kalamazsın"

"Abi gelmeyeceğim. Ben kocamı seviyorum"

Daha fazla dayanamayıp söze girdim. Aysun'a bakarak "yalan söylüyorsun. söyle seni tehdit mi etti? "

"hayır yenge tehdit etmedi. hem Osman da beni seviyor"

"bu nasıl sevgi Aysun şu halin bak. seven insan bunu yapar mı!"

"of yeter ya! içkiliydi diyorum size. Abi bak ben iyiyim, çok mutluyum "

Arda sinirle yumruğunu duvara vurdu, ve hızla odadan çıktı. Bende peşinden çıktım. hızla aşağıya indik. Tam salona inmiştik ki kapıdan babam ve annem girdi. ardından da Osman abim içeriye girdi. Arda Osman abimi görür görmez hızla yanına gidip suratına bir yumruk attı. Ben hemen Arda'yı tutarak "arda sakin ol ne yapıyorsun!". Arda "sen karışma ecrin, hem sen uzak dur bebeğimizi düşün biraz" diyerek beni salonda ki koltuğa oturttu. Aysun da Osman abimin yanındaydı. Bağırarak Arda' ya "abi sen ne yaptığını sanıyorsun. sakın bir daha vurma Osman'a"