BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 1:"Kâbus"

Multide ecrin

Bir uçurumun kenarındaydım. Sanki kalbim omzum da atıyordu, nefes almakta güçlük çekiyordumdum. Tam bu sırada uçurumun derinliklerinden bir ses , bu ses nişanlım ardanın sesi

" ecrin buraya gel!"

Tam arkamdan annem

"Kızım yapma! Atlama!"

Birden ayaklarım titredi, ayağımın altındaki taş kaydı.

"Aaaaaaaa!"

Bir anda annemin "hadi kızım bana yardım et" sesiyle uyandım. Neydi Allahım bu! Rüya değil sanki gerçekti. Hemen elimi yüzümü yıkayıp annemin yanına gittim. Annem kahvaltı için yardım istiyordu. Mutfağa gittim annem ve üç yengem harıl harıl çalışıyorlardı üç gün sonra kuzenim ayla'nın dügünü vardı ve bu yüzden uzaktaki akrabalar hem biraz gezmek hem düğün için erkenden bize gelmişlerdi.

Kalabalığı hiç sevmiyorum, zaten beş abim var üç tanesi evli ve aynı evdeyiz. Aslında misafir çok severim ama bu kadarı fazla.

Annemlere yardım ettim. Hep birlikte kahvaltıyı hazırladık. Misafirler sofraya geçtiler. Çay koy, ekmek getir derken kahvaltı sona erdi.
Kahvaltıdan sonra misafirler şehri gezmeye çıktılar. Ben ise odama ardayla konuşmaya çıktım. Ardaya bir an önce gördüğüm kâbusu anlatmam lazımdı.

Ardayı aradım ve konuşmaya başladık, ardaya gördüğüm kâbusu anlatırken arda bir suskunlaştı. Sanki büyük bir suç işlemiş gibi telaşlandı. Bir ara sesini yükselterek

"Ecrin bu sadece bir rüya fazla abartıyorsun ben seni ölüme değil bir ömür mutlu bir hayata çağırıyorum"

"Biliyorum hayatım"

"Tamam o zaman unut takma kafana"

"Arda ilk defa bir rüyadan bu kadar etkilendim çok gerçekçiydi"

"Neyinden etkilendin gerçekten seni uçumdam aşağı çağıracağıma mı?"

"Hayır tabiki de! Sadece gerçekçiydi neyse doğru söylüyorsun sadece bir rüya "

Annem "Ecrin mutfağa" diye beni çağırıyordu.
Mecbur telefonu kapatıp mutfağa indim. Bulaşıklar beni bekliyordu. Annemle büyük yengem hatice yemeğe, diger iki yengem temizliğe geçmişlerdi.

Baran abim kırk yaşında bundan on beş sene önce hatice yengemle evlendi , iki tane de çocukları var. Baran abimden bir küçük abim mehmet o ise üç yıl önce evlendi ve yengem berrin ile çocukları olmuyor. Geçen de annemle babam konuşurken duymuştum, annem

"İleri ki köyde bir kız varmış. Ağzı varmış dili yokmuş, oturmasını kalkmasını bilen çok temiz bir kızmış. Mehmet in çocuğu olmuyor biliyorsun"

Diyerek kafasını eğdi.

Babam

"Haber gönder müsait oldukları bir gün istemeye gidelim"

Yok artık! Yengem bunu öğrendiğinde yıkılacaktı. İnanamıyorum zaten bi kuma eksikti bu evde . Babam da dünden razı gibi hemen haber gönder demişti. Babam gerçekten çok vicdansızdı. Bazen baba demek bile gelmiyor içimden.

Neyse sonra ki abim mert o da zenan yengemle evli. Ben de abi bol. Ondan küçük abim metin bekar. Burda bir işi var. Çalışıyor babamlar aslında evlendirmek istiyorlar ama abim evlenmiyor. en küçük abim ise osman aramızda bir buçuk yaş var. Osman abim çok serttir. Törelere aşırı bağlıdır. Huzur bozmak konusunda üstüne yoktur. Benim küçük yaşta okuldan alınmama sebeb bile abimdi. Babama "kız çocuğu okurmuymuş " diyerek babamın aklına girmişti. Babamda zaten dünden razıydı. Osman abim askere gitmesi gerekiyor ama gitmiyor bakalım nereye kadar kaçabilecek. Askere gitse en azından bir sene rahat nefes alırdım.