BAHTSIZ(tamamlandı)

Bölüm 26:"korkuyorum"

Bir hafta sonra

Gözüme güneş ışınlarının gelmesiyle uyandım. Saat dokuzdu. Arda hala uyuyordu, zaten bir haftadır ikimiz de on ikiye kadar uyuyoruz. Ne güzel kimse yok. Kimse kalk artık diye kafamda dikilmiyor. Valla inanılmaz rahatım. Artık kimseden de korkmuyorum.

Arda uyurken şöyle güzel bir kahvaltı hazırlayayım. Yavaşça kalktım zaten arda' nın uykusu bayağı ağır. Allah korusun eve hırsız felan girse tüm evi taşısa arda uyanmaz. Ben yinede yavaşça odadan çıktım. Nedense buğün uykum yoktu. Mutfağa gittim çayın suyunu koydum. . Bugün ilk defa evde kahvaltı yapacağız. Bir haftadır hep dışarda yapıyorduk. Arda' ya kalsa ben yorulmayayım hep dışarda yiyelim. Yiyelim yemesine de para ne olacak. Arda yarın iş bakmaya gidecek. Aslında bende çalışsam iyi olur ama hem arda izin vermez hem ortaokul mezunu nasıl iş bulur. En iyisi ev hanımı olmak. Hem ileride çocuklarımız olunca zaten işi bırakmam gerekecek. Sonuçta çocuklarımı bırakacağım bir anne yada bir kaynana olmayacak. Aman şimdi bunlar nereden geldi aklıma.
Çayın suyunda kaynamıştı. Hemen demini attım. O biraz demlenirken sofrayı hazırladım.  Tek eksik ekmek kaldı. Onu da arda getirir artık. Tam odaya gitmek için arkama döndüm karşımda arda. Bir an dilimi ısırdım.
Arda

"Korktun mu canım?"

"Tabi korktum bak kalbim hoporlörü açtı. Sesi nasıl duyuluyor"

"Ay çok komiksin ecrin. Kalbine söyle kulaklık taksın"

Arda gülme krizine girdi. Birde gülüyor ya.

Arda' ya

"Hadi bırak gülmeyi de menemen soğumadan ekmek al"

"Alır mısın bitanem de alırım"

"Off arda ya. Ekmek alır mısın bitanem, canım, hayatım?"

"Tabi alırım. Bak işte böyle kocanla doğru konuş "

"Ne olur konuşmazsam"

"Bak üstüne kuma getiririm"

"Ayy bana kuma deme. Seni kimseyle paylaşamam. Bırak şimdi bunları da hadi ekmek al  bak ben giderim"

"Tamam gidiyorum"

Arda ekmek almaya gitti. Ben de üzerimizde değiştirmeye gittim. Şöyle beyaz bir elbide giydim. Eteği yerlere kadar uzanıyor. Tam odadan çıkarken arda' nın telefonu çalıyordu. Telefonu elime aldım. Babası arıyordu. Açsam mı acaba sonuçta artık benimde babam.
Telefonu açtım.

"Efendim baba"
"Alo "

"Baba ben ecrin"

"Oo gelin kızım nasılsın"

"Allaha şükür iyiyiz baba asıl siz nasılsınız"

"İyiyiz kızım ne yapalım "

"Bizim yüzümüzden siz de zor durum da kaldınız"

"Olur mu öyle şey. Siz mutlu olun da"
"Sağol baba mutluyuz"
"Alışabildiniz mi oraya? "
"Alıştık baba güzel sakin bir yer"
"Biraz zaman geçsin, ortalık durulsun sizi ziyarete geliriz"
"Tabi gelin. Hem arda sizi çok seviyor"
"Arda nerede?"
"Bakkala ekmek almaya gitti"
"İyi kızım kendinize iyi bakın ben sonra tekrar ararım"
"Sizde baba annemle aysuna selam söyle"
"Aleyküm selam. "

Arda' nın babasıyla ilk telefon görüşmesi. Baba demek zor olmadı. Sonuşta kendi babamdan daha çok iyiliği dokundu bana. Anne demek zor ama. Kendi annem ne kadar babamın tarafında olsa da sonuçta beni bu yaşa kadar getirdi. Ben yine derin düşüncelere dalmıştım ki arda geldi.
Arda

"Hayatım nerdesin?"

Odadan çıkarak

"Buradayım canım. Baban aramıştı onunla konuştum"
"Kayınbaba gelin dedikodumu yaptınız demek"
"Biraz seni şikayet ettim. Bu arada nerede kaldın sanırım ekmeği sen yaptın"
"Fırına gittim hem simit felan aldım"
"Oo tam pazar kahvaltısı olacak"