BAHTSIZ(tamamlandı)

FİNAL

Kağıda bir türlü bakamıyordum. Nefesimi tuttum...

Evet gerçekten efecan'ın babası benmişim. Elif doğru söylüyormuş. Şimdi gerçekten  efacan'a oğlum diye sarılabilirdim.  Tarif edilemez bir duygu içindeydim ama üzüntü ağır basıyordu. şimdilik ecrin efecanı kabul etmşti ama ilerde ne olacak bizim çocuğumuz olduğunda ona kötü davranırsa. Ne kadar ecrin yapmaz desem de olmuyordu. başkasının çocuğuna annelik yapmak kolay değildi.

Saat bayağı geç olmuştu hemen eve gitmeliydim. Hastaneden çıkıp  arabaya bindim. Hızla eve sürmeye başladım. Sinirliydim çünkü elif şimdiye kadar nasıl oğlum olduğunu söylememişti. Nasıl böyle bir vicdansızlık yapabilmişti.

Ecrin'in ağzından

Arda hala gelmemişti. Bir yandan da sonuçları merak ediyordum. Evet efecan arda'ya çok benziyordu ama içimde yine bir umut vardı. Ne kadar kabullensem de o  elifin oğlu. Bu aklıma geldikçe sinirleniyorum.
Kapının çalmasıyla ayağa fırladım. Hızla kapıya koştum.

"Nerede kaldın arda ya öldüm meraktan"

"Salona geçelim anlatırım"

Arda'nın yüzünde buruk bir ifade vardı. Birlikte salona geçtik.

"Neymiş sonuç?"

"Babası benmişim"

İkimizde sustuk. Ne diyebilirdim ki. Aysun içeriye geldi.

"Hoşgeldin abi sonuç ne çıktı?"

Arda hiçbir şey söylemedi. Belki de söyleyemedi.

"Tamam abi anladım"

Ne oluyordu bana böyle. Zaten bildiğim bir sonuçtu bu.  Ne kadar efacanı kabul etsem de içimdeki kızgınlık gitmemişti.

"Neyse ya bildiğimiz bir sonuçtu zaten. Ben sofrayı hazırlayayım acıkmıssımdır"

"Siz yeyin ben aç değilim "

"Nasıl aç değilsin dışarda mı yedin?"

"İştahım yok"

"Hayır ya yiyeceksin yemeden olur mu?"

"Tamam canım seni mi kırıcam yeterince kırdım zaten"

"Of arda ya! Bu konuyu kaç kere konuştuk. "

Kapı çalıyordu üçümüzde birbirimize baktık. Kimdi bu hemde alacaktı gibi kapıya vuruyordu.
"Ben açarım "diyerek kapıya gittim. O kadar hızlı vuruyordu ki kapıya koşmak zorunda kaldım. Hızlıca kapıyı açtım.

"Osman abi!"

"Hoşbulduk kardeşim"

"Senin ne işin var burada?"

"İnsan abisini böyle mi karşılar? Özledim kız seni. "

"Ben özlemedim abi! Yine ne istiyorsun?"

"Sizi görmeye geldim. Misafirde mi kabul etmiyorsunuz"

"Yok abi istemiyoruz. Arda görmeden git buradan"

"Ne olurmuş görürse?"

"Abi yetmedi mi bize yaptıkların yeter artık! Lütfen git buradan"

"çekil önümden " diyerek beni kenara itti. Rahat hareketlerle salona geçti. işte şimdi kıyamet kopacak. Abimin peşinden bende salona geçtim. Arda abimi  görür görmez  yerinden fırladı abimin yanına gelerek çok sert bir şekilde kafasına yumruk attı. Aysun bir yandan ben bir yandan "yapma arda!" diye bağırmaya başladık. Abim yumruğun etkisiyle yere düştü. Ayağa kalkarak  "hoş geldim arda " diyerek gülmeye başladı. gerçekten anladım ki abim kafayı yemişti. Utanmadan buraya geldiği yetmediği gibi bir de bizle dalga geçiyordu.