Meant To Be..My Destiny

CHAPTER 11

ELEVEN

"I--it's you.." nauutal na sabi nya.

Nagtangis ang mga bagang nito nang makilala sya. "Yes, it's me! Sinusundan mo ba ako, ha?" mataray na sabi nito.

"H--hindi! I'm with my friends..
sige, I have to go." sabi nya at nagsimula na syang lumakad palayo.

"Hey, come back or your dead. You hear me?!" banta nito.
Napahinto sya. Sa hindi nya malamang dahilan ay parang  kailangan nyang sundin ang babaeng 'to.

"Nasan ang mga kaibigan mo?" tanong ng babae.

"Ayun sila o!" turo nya sa kinaroroonan ng mga kaibigan.

Tinitigan lang sya nito.

"Ikaw, mag-isa ka lang ba dito?" lakas-loob nyang tanong.

"Usapan namin nung friend ko na dito kami magkikita kaso, di pa sya dumarating, na-stuck ata sa traffic. So can I join you guys for a drink?" tanong nito.

"I don't think it's a good idea." sabi nya.

Kumunot ang noo nito. "Why not? I want to meet your friends!"

"Lasing na ang mga friends ko." sabi nya.

Tamayo ang babae. "I have a better idea." sabi nitong hinila patayo.

"What?!" clueless nyang tanong.

"Let's go somewhere else, the two of us." nakangiting sabi nito.

"Ha? Eh pano yung friend mo?"

"I'll just text her. Come one on, let's go!" sabi nito.

"O-okay." pagsang-ayon nya kahit na di nya alam kung saan sila pupunta.

Lumawak ang ngiti ng babae. "That's right. Be good to me and you'll always have goodluck."

"Yeah right." sabi nya sa isip. Pero pakiramdam nya me hindi magandang maidudulot ito sa kanya.