Found Lost [Completed]

Wakas (Chapter 40)

Pasensya na sa wrong grammars, terms at typos sa mga nagdaang Chaps, okay? Ang hirap kasing tumae ng Update😂😂😂😃😇

Thanks sa lahat ng nagbabasa. Kung nagalit man kayo dahil sa ending, sorry na po😢 Nagsusulat lang ako at dito napunta ang ending eh, pasensya na. It’s still a happy ending, actually. Kung na-appreciate niyo lang, happy ending. Thanks ulit. May bago akong story— She’s Inlove With The Campus Writer. Baka magustuhan niyo. Thanks ulit. God Bless!!😂😂❤
—Mr. @damndisaster

Wakas

SPG

Amara’s POV

“Craig!”

Heto na naman siya. Lasing na lasing na naman. Hindi ko naman masisisi kung ako yung naging dahilan para magmahal siya ng iba at masaktan. Dalawang taon na iyong lumipas pero parang hindi pa rin siya nakakamove-on sa mga nangyari. Sinubukan ko siyang tanungin kung gusto niyang dumalaw nung namatay si Frances pero gusto niya raw muna sa mansyon— iyong mansyon kung saan ako tumitira na dapat sana ay ireregalo niya kay Frances. Hindi ko tuloy alam kung magiging masaya ba ako kasama si Lucia rito. Pakiramdam ko kasi maaalala lang ni Craig lahat kung mananatili kami rito.

“Hindi mo ba naiisip yung anak natin? Puro ka na lang paglalasing!!”

Hindi niya ako pinakinggan. Ilang sandali pa ay binuhat niya ako sa kanyang balikat at tumaas ng hagdanan. Nakakatakot tuloy. Mamaya, mahulog kami at sabay pang mamatay.

“I’m sorry,” aniya nung maibaba niya ako sa ibabaw ng kama at pumaibabaw sa akin.

Sa halip sa sagutin ko siya eh hinila ko yung ulo niya papunta sa akin. Pagod na ako sa mga apologies. Alam ko naman na hindi niya ako magagawang mahalin kahit ilang taon pa iyong lumipas. Minahal niya iyong tao eh.

Amoy na amoy yung alak habang dinadama ko yung pagdampi ng labi niya sa akin. Malalalim ang mga iyon at halos hindi na ako makahinga.

“Sorry—”

Magsasalita pa ulit siya kaya kaagad ko na iyong pinigilan.

Nag-iba ang pakiramdam ko nung lumapat yung labi niya sa leeg ko. Hindi na ako makagalaw. Ilang taon na ba naming hindi nagawa itong bagay na ‘to? Naramdaman ko ang pagtaas ng balahibo sa iba’t-ibang parte ng katawan ko. Naiilang ako. Gusto ko siyang maramdaman pero tinalo agad ako ng kiliti.

Ito yung lalaking kinabaliwan ko. Ito yung lalaking dahilan kung bakit nagawa kong pumatay ng inosenteng nilalang. I missed him so much. Hindi ko na kakayanin kapag nawala pa siya— ikamamatay ko na.

Lumakas yung tibok ng dibdib ko nung maramdaman ko siya sa pagitan ng aking mga hita. I also missed this sensation. Siya lang ang nakapagpapadama sa akin ng ganito.

Dahan-dahan siyang dumiin at naramdaman ko naman yung umbok sa pagitan. “Please... Craig..”

I heard him chuckle. Unti-unti na akong nawawalan ng lakas kaya bago pa man tuluyan akong manghina hinubad ko na iyong suot niyang puting V-neck shirt.

Hinayaan kong maglaro yung kamay niya sa dibdib ko habang naglalakbay naman ang labi niya sa mas mababang parte. Wala na akong pakielam sa ibang bagay. Ang mahalaga, nandito ako kasama yung lalaking mahal ko.

Halos mapaiyak na ako nung maramdaman ko iyong labi niya sa akin. Hinila niya ng dahan dahan iyong dress na suot ko. Nakita ko na lang na tanggal na lahat sa katawan ko. Wala na akong underwear at bra.