Almost...Perfect [Revisions]

Chapter 12

Shopping

"Hays, bakit ba ang big deal saakin nung nag-dinner ako kela Dylan? Dinner lang naman yun diba? ewan ko. Baka kasi na-encounter ko lang yung Mama niya kaya ganito ako." Naalala ko yung mukha ng Mama niya, yung bawat titig..

Maganda ang Mama niya, hindi ko yun pinagkakaila. Pero, di naman kami nag-usap masyado, binibigyan niya lang ako ng mga titig. Sila ni Dylan ang nag-usap pagkatapos namin mag-dinner. Aasahan ko na babalik kami sa dating kami. What I mean is, magiging enemy uli kami. 

"Noona!" Pumasok sa loob ng Room ko si Ellie. "Noona, you missed breakfast. Nag-aalala na si Papa sa'yo, di ka pa lumalabas ng kwarto mo simula kanina." Tinignan ko yung orasan, mage-eleven na pala? hays. Ano ba kasing problema ko? "Is there something Wrong Noona?" Umiling iling na lang ako. "Nakausap mo ba si Mama?" pag-iiba ko ng topic. Alam ko kasi na tatanungin at tatanungin ako ni Ellie. 

"Yes, Noona" sagot niya, habang nag-bibihis ako, kine-kwento niya saakin kung ano ang naging usapan nila ni Mama. "Sometimes, I miss her na." nakita ko sa mukha niya yung lungkot. "Don't Worry, sa Graduation mo uuwi na si Mama dito. Atsaka, makakapag-trabaho na si Noona nun kaya hindi na kailangan bumalik ni Mama sa Paris para mag-trabaho." Niyakap ako ni Ellie, kahit yakap yun naramdaman ko na miss na miss na talaga niya si Mama at ganun din ako. Lumabas na si Ellie para magbihis dahil Saturday nga pala ngayon kaya maggo-grocery kami kasama si Papa, mamaya pa kasi yung pasok niya. 

Bumaba na ako ng kusina para kitain si Papa, ayoko na nag-alala siya saakin, lalo na wala namang dapat ipag-alala. 

"Pa?" nakita ko si Papa na naghuhugas ng plato. Ang sipag talaga ni Papa, simula't sapul nung lumuwas si Mama papuntang Paris, siya na yung tumayong Mama at the same time Papa. Proud na proud ako, dahil siya ang Papa namin. 

"Misha? Anak, may problema ba? Ayos ka lang ba? Masama ba pakiramdam mo? bakit di ka bumaba para kumain." Tumawa na lang ako. "Papa naman. Ayos lang ako. Tsaka kaka--.." 

"Anong kakagising? Naririnig kita sa kwarto mo noh. Nagmum-mubling. Lokohin mo na lahat, wag lang ang pogi mong Papa. Hahaha" yung totoo? Di naman bad boy si Papa, pero bipolar siya minsan hahahaha. Teka bakit ko naisip yun? Hmmm. 

"Basta, sa susunod magsabi ka ah. Alam mo naman kung gaano ako nag-aalala." Then Papa gives me a precious smile. 

Na kay Papa na ang pinaka-magandang ngiti na nakita ko. Kung hindi ko to Papa, maiinlove na ako dito. Hahahaha Perfect Match talaga sila ni Mama. Someday matatagpuan ko din ang lalaking 'perfect match' for me.

"Oh, Teka! Kukunin ko lang wallet ko sa taas. Aalis na din tayo."

Ilang minuto din at bumaba na si Papa kasama si Ellie. Umalis kami dahil gusto ni Papa sa labas na din kami kumain ng lunch.

Dumating din kami agad sa siper market. Habang hinahanap ni Papa yung paborito niyang kape. Hinili ako ni Ellie papunta sa mga toys kung saan nakita niya yung paborito niyang Panda. Akala niya kasi lahat ng Panda ay si Pan-pan dun sa 'We bare bears' na paborito niyang panoorin.

"Noona, Look! Pan-pan is so cute. I want him na." Bumaba ako para maging pantay kami ni Ellie, pinat ko siya sa ulo. "Soon, baby Ellie. Ibibili ni Ate yan sa'yo." Niyakap ko siya. Tapos agad naman siyang tumakbo papunta kay Papa na ngayon kausap na si... Dale.

Si Dale? Na-miss ko na din itong alaga ko. Kaya malayo pa lang nginitian ko na siya. Kumaway naman siya. Kinawayan ko din siya at naglakad papunta sakanila ni Papa.

Ginulo niya yung buhok. "Sige na Dale, samahan mo na lang si Misha hanapin 'tong iba pang bibilhin namin para mapabilis at makakain tayo sa labas ng mas maaga para matagal." Binigay ni Papa yung listahan saakin. At umalis sila ni Ellie para hanapin yung iba pang kakailanganin namin sa bahay.

"So, ano? Kamusta na ang alaga ko? Namiss kita ah." Tinawanan ko na lang siya. "Parang di naman tayo nagkikita sa school."

"Yun na nga e. Nagkikita naman tayo sa school, pero naging busy din tayo dahil sa projects." Nginitian ko na lang siya. Ayoko muna isipin yun, besides weekend kaya, chill-chill na lang muna ako.

"Tsaka, napansin ko parang okay na kayo ni Dylan ah. Akala ko ba kumukulo ang dugo niyo sa isa't isa kapag magkasama, kahit nga magkasalubong man lang kayo." Napahinto ako.  Okay na ba talaga kami? Feeling ko..."oh, look andito pala siya. Kasama pa niya si Mr. Miguel" andito siya? Kasama yung Papa niya? Lumingon ako at nakita ko sila. Kasama pa nga nila yung kapatid niyang babae e, si Keith.

Hindi pa niya ako nakikita. Hindi na dapat niya akong makita. Umatras ako ng umatras hanggang sa natabig ko yung ibang de lata. Habang pinupulot ko yun, ramdam ko na parang nahinto sila sa paglalakad at kasalukuyang nakatitig saakin habang ginagawa ko to. Parang lahat ata nandito e.

Tinulungan ako ni Dale sa pagbabalik ng mga de lata. Tapos tumayo ako, nakayuko lang ako. Akala ko umalis na sila. Oo, umalis na yung Papa't kapatid niya pero siya hindi pa.. Magkatapat kami sa hindi kalayuang pwesto. Tinanggal niya yung glasses niya. Tinignan niya ako. Mula ulo hanggang paa, para bang hindi niya ako kilala. Binigyan niya ako ng mga titig na hindi ko alam kung pandidiri ba yun o ano.

Ang alam ko lang, balik na kami sa dati namin pakikitungo. Dating, magkaaway. Basta, dati. Ewan ko kung bakit? Pero pinaghandaan ko na to. Handa ako.

Bring it on, Dylan.