Almost...Perfect [Revisions]

Epilogue (1)

His:

Isang minuto na lang. Alas-singko na. Masusulyapan ko na uli siya for the last time. After this, wala na.

"Babe!!" Nakita ko siya. Wearing her fitted jeans and plain yellow t-shirt.

Nginitian ko siya at kumaway din pabalik. Kailangan ko muna ng kahit 3 minuto.

Gusto ko siyang yakapin at amoyin para kahit papaano, di mawawala saakin ang presence niya kahit mamatay na ako.

"Babe" sambit ko.

Nasa harap ko na siya ngayon di ko kayang gawin to, pero I have no choice.

"So, Ano? Gusto mo bang mag-grab muna ng snacks? Bago tayo mag-usap?" Suggest niya.

She's smiling like there's no tommorrow. Her chubby cheeks is showing, makes me wanna pinch and kiss it.

I held her hand. Dinala ko siya sa pinaka-malapit na bench.

Naupo kami doon at nagkaroon ng katahimikan. Di ko pa din binibitawan yung kamay niya. Ayoko, ayokong bitawan.

"So, Ano babe? Haha. Pagmamasdan lang natin yung paligid?" Sambit niya, di ko magawang alisin yung tingin ko sakanya.

It took me 5 months para maging sigurado sa nararamdaman ko sakanya at ayun nga, umusbong yung pagmahahal na akala ko habang buhay ko ng itatago.

"Remember the day na na-dentention ka?" Tanong ko.

Gusto ko i-cherish ang bawat pagsasama at pagkikita namin.

"Oo, mukha kang bossy dun tss. Pero, waepek saakin. Ramdam ko kaya yung pawis at pangamba mo nung nilapitan kita haha"

"Yung araw na magka-partner tayo sa Project?" Tanong ko uli.

"Oo, bipolar ka pa nga e. Pero di ko makalimutan yung pumunta kang bahay, nagulat ako nun."

"Mas nagulat ako nung kasama mo si Jude." Sambit ko.

Niyakap niya ako. "Babe ko selos haha." Niyakap ko na lang din siya pabalik. Ayokong maging choosy pa, ito na ang last chance.

"Eh, yung araw ng Play natin?"

"Ahuh. You're my Miss Right, Miss Right." Kinanta pa niya talaga yung Miss Right. Ang Cute lang ng babe ko.

"Nung Prom?"

"Oo naman, di ko makalimutan yun, kasi may isang lalaking dumating sa buhay ko na ibinabahagi ni God for me to be happy. At ikaw yon, Cause God Gave Me You"

Pwede na ba akong umiyak? Gusto ko ng maiyak sa gagawin ko. P*t*ngina!

"Babe, yung sasabihin mo?" Sambit ko.

"Ah, nakapag-desisyon na ako." Nakayuko niyang sabi. "Sasagutin na kita!" Napatayo siya dun at bigla akong niyakap.

"Babe, Sinasagot na kita. Yan ang Graduation Gift ko sa'yo! Babe! Babe?" Tinignan niya ako.

Gusto ko man maging masaya para sa sagot na yan pero hindi ko magawa.

Hinawakan ko yung kamay niya ng mahigpit. "Babe, di ka ba masaya? Gusto mo bawiin ko na?" Napa-smirk ako.

"No need." Sagot ko. "Tss, Ch--"

"Binabawi ko na ang panliligaw ko sa'yo." Sambit ko ng walang emosyon.

"HAHAHAHAHA, lakas mo mag-joke babe. Trip mo'ko noh?"

'"No, I'm serious. I'm giving up. Naisip ko na mas okay ng mahalin ko uli si Fiona dahil siya at First and Last ko. Ngayon ko lang na-realize." Aktong aalis na sana ako pero di niya binitawan ang kamay ko.

Please, Let go, Kaira. Ayoko ng masaktan ka pa.

"Why?"

"I don't felt the love." Mabilisan kong sagot. Sa puntong yun kitang-kita sa mata niya yung sakit.

At tuluyan ng tumulo ang luha niya.

I'm sorry, Kaira. I love you , but I need to do this.

Her:

"I don't felt the love" siraulo pala to e! Gusto ko siyang sapakin, tadyakan, sampalin, kung pwede nga lang, patayin ko na to ngayon e.

Ayokong umiyak sa harap niya. Nagmumukha akong g*go.

G*go naman talaga ako e. Nakaka g*go talagang mahalin ang lalaki na to.

Binitawan ko na siya at pinunasan ko yung luhang patuloy na umaagos.

Umalis na siya, walang emosyon.

Naupo ako sa mga damuhan, kung kailan naging sigurado na ako tsaka naman siya sumuko? Ano to? Gin*g*go lang ako ng tadhana?

Yung luha ko parang gripo na walang pwedeng makasara.

Patuloy pa din ako sa pag-iyak.

Isang oras din ang tinagal ko hanggang sa may tumapik saakin.

"Kai?"

Tumingala ako at nakita ko si Leah.

"A-anong p-problema?"

Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Mahal na Mahal ko siya pero sumuko na siya."

Di niya ako sinasagot.

"Perpekto na lahat para saakin pero bakit ganun?" Sa puntong yun di na nakapigil si Leah. Hinarap niya ako sakanya at

"Walang perpekto Kaira. Wala!"

Nakapikit lang ako habang sinisigawan ako ni Leah. Pinapagalitan niya ako. Ako naman kasi tong si Tanga e. Bakit ba ang daming taong nadadamay sa katangahan ko?

"Anong Wala Leah? Ano kayo ni Axel?! Hindi ba perpekto yan?" Sa Sobrang inis ko, unang beses ko pa lang to nasigawan si Leah.

Lumapit siya saakin at niyugyog niya ako. "Wake Up, Kaira! Huwag mong sabihin saakin na nag-aasume ka sa relasyon niyo ni Dylan?" yumuko na lang ako ulet.

Oo, nag-assume ako. Sino ba namang babae ang hindi mag-aasume ng ganon, kung halos isipin mo na parang siya na talaga ang hinihintay mong lalaki sa buhay mo?

Niyakap ako ni Leah, dun ko binuhos lahat. Umiyak ako. Umiyak ako ng Umiyak. "Sssh! Tahan na, andito lang ako.." Hinatid niya ako sa bahay. Umakyat ako sa Kwarto ko without any words with my parents. Hindi pa alam to nila Mama't Papa, Kailangan pa ba nila malaman? Kailangan pati sila madamay?

Bago ako makahiga sa Kama ko. Tinignan ko muna ang bawat pahina ng 'scrapbook' ko. Lahat ng memories and moments namin ni Dylan nandito.

Hindi ko pa rin maisip na sa ganito babagsak to. Am I so desperate for that perfection? Maybe.

Tinapon ko sa basurahan ang 'scrapbook' na yun, wala na akong pakialam kung anong oras at pagod ang inilaan ko para maging maayos at perpekto ang pagkakagawa nun, tutal sabi nga ni Leah walang perperkto, so that 'scrapbook' is not worth it.

Humiga ako sa kama ko na para bang hindi pa ako nakakahiga dun. Inisip ko, Iiyak nanaman ba ako o kailangan ko maging malakas? Inisip ko ng Inisip yun.

Hanggang sa pumasok sa utak ko na hindi dapat niya makita na mahina ako, na hindi ko kaya na wala siya.

Ipamumukha ko sakanya at sa First and Last love niya kuno na wala silang lugar dito sa mundo ko.

Humanda ka Dylan isama ko na din yang si Fiona para masaya.

I want a perfect relationship with a perfect guy, I thought this is it, I thought it's perfect, but...Almost.