[A/N: So, this is the last part. To all my readers, Thank you! Kamsa~♥ I appreciate all of you! Sa mga magbabasa/nagbabasa/nagbasa, Ang laki ng tulong niyo! Pinasaya niyo ako! Hahaha Please do Vote & Comment, ng makilala ko naman kayo. Once Again, Kamsa~♥ Saranghaeyo•]
Graduation Day
"Sa lahat ng naging inspirasyon ko. Maraming salamat sainyo dahil kung wala kayo, wala din ako dito. Ma, Pa, Ellie? Sa Mga Tropa! Dale! Para sainyo 'tong tagumpay na nakamit ko!" Di ko na mapigilang maiyak.
Para saakin napakabilis ng mga pangyayare.
Nakikita ko sila Leah, Chloe at Audrey na nagyayakapan na.
Sila Axel, Jude at Matt na nagpapalakpakan.
Si Andrew at Ate Hazel na binibigyan ako ng mga sweet smiles.
Si Naomi at Ethan na nagta-thumbs up para saakin. Si Cherry at Cyril na naghihiyawan. Si Bea na sumisigaw ng "Ang galing mo Kaira!"
At si Dylan na hindi na mapigilang tumalon sa tuwa.
Nakipag-kamay na ako sa ilang mga teachers, principals from other Universities, sa mga co-Teachers sa bawat departamento. Kino-congratulate nila ako bilang Valedictorian nila.
Pagkatapos nun bumaba ako sa Stage at sinalubong ako ni Dylan ng isang power hug.
"Babe! I'm soooo proud of you!"
"I'm also proud of you, my salutatorian." And I kiss his cheeks.
Isa isa na nila akong binati. Binati ko din sila dahil sa wakas, Graduate na kami.
"Anak! Picture muna with the gang?"
"Oh! Tara, tara!" Yaya ni Matt
And we took our last picture together with DMU. Lahat ng memories na meron ako dito, masaya man o malungkot, lahat yun chine-cherish ko togethef with my Scrapbook.
"Alaga? Congratulations!"
"Congrats din, Alaga! 2nd honorable mention." Sabay yakap sakanya.
"Tama na yan, kakain na. Ano, Rosales? Sama ka?"
"Sige ba. Libre mo ba, Miguel?"
"Lul. Asa ka! Ang yaman mo kaya ililibre pa kita, Tss?" Sambit ni Dylan habang naka-akbay saakin.
Nagtawanan na lang kami."Ehem?" Singit ni Tita Kath. Nag-bow naman kaming tatlo.
"Ahh, Excuse me?" Sambit ni Dale at umalis na siya, iniwan niya kami ni Dylan sa harap ni Tita Kath.
"Dy. We need to go." Kitang kita sa mukha ni Dylan yung pagkagulat?
"Ngayon, Mom? Why? May Lakad kami ng Tropa." Sagot ni Dylan.
"I know. But W--"
"We need to go. NOW!" Singit ng Papa niya.
"But.." Sabay tingin saakin.
"I'm sure maiintidihan ka naman ni Kaira e. Diba?" Tumango na lang ako.
"And by the way, Congratulations!" Sabay tapik sa balikat ko.
"Congratulations, iha. Pasensya na dahil may importante lang kaming pag-uusapan ni Dylan." Sambit ng Papa niya.
"Babe, I'll call you." Sabay halik sa noo.
Nginitian ko na lang siya at tuluyan na silang sumakay sa kotse. Habang pinagmamasdan ko yung kotse papalayo bigla akong niyakap ni Mama
"Don't worry. Kung pinagkakatiwalaan mo si Dylan, ako din. I'm sure ibang-iba siya sa Daddy niya. "
BINABASA MO ANG
Almost...Perfect [Revisions]
Fanfic❝ too much happiness 'causes too much pain ❞ ㅡ a cliché love story wherein two person met unexpectedly, and eventually fell in love Kaira Mendez, the cheerleader and Dylan Miguel, the basketball captain never thought that they would actually fit ea...