Lise İneği Günlükleri

- 12 -

     Yeni bölüüüüüm :) O değilde son iki bölüme gelen vote sayıları o.O Şoklar içinde ve çok mutlu olmuş bir yazarcığınız var.  Bir zamanlar +10 vote ile yola çıkmıştık biz :D Neyse yazarınız şımardı haliyle . Gösterdiğiniz ilgiden dolayı teşekkür ederim. Bu arada son bir isteğim var biraz arsızlık gibi olacak ama :/ Bölümleri vote etmeyenler edebilir mi arada uçurumlar varda :D Hadi bölüme geçin siz :D

   Gözlerimi açtığımda ilk farkettiğim şey Kuzey'in gözleriydi. Kafam yüksekçe bir yerdeydi. Daha sonra Kuzey'in dizlerinde olduğumu anladım. Gözümde bir an son olanlar canlandı. Sırtım zonkluyordu muhtemelen yere sert bir şekilde düşmüştüm. 

  " Şükürler olsun ki uyandın, çok korktum."dedi Kuzey hızlıca. Daha sonra kendimi toparlamaya çalışıp doğruldum. Yerde oturur vaziyete geldikten sonra kalkmak için bir hamle yaptım. Fakat Kuzey izin vermedi. Beni durdurdu ve kendisi ayağa kalktıktan sonra kalkmama yardım etti. Kolumdan tutarak destek oldu ve beni bir sandalyeye oturttu. Hala salon boştu. Saate baktım, herhalde şimdi gelirlerdi diğerleri.

  " Diğerleri nerede?"dedim Kuzey'in yüzüne bakmadan ve donuk bir şekilde.

  " Gelirler şimdi." dedi sadece ve yanımdaki sandalyeye oturdu. " İyi misin?"

  " Astım ile stres birleşince böyle tepkimeler çıkabiliyor alıştım ben, astım ilacı olmadan yaşayabiliyorum kriz geçirdiğimde."

  " Melis, ben çok üzgünüm çok ileri gittim. Benim yüzümden oldu.Beni affet." dedi. Bir an yüzüne baktım ve tekrar çevirdim gözlerimi üzerinden .

  " Kuzey bana bütün bu olayların nedenlerini söyle."dedim konuyla alakasız. Yüzüm buz kesmiş gibi hiçbir duyguyu ele vermiyordu ilk kez.

  " Bunu sana söyleyemem, beni anlamaya çalış. Lütfen."dedi ellerimi avuçları arasına alıp gözlerine bakmamı sağlamaya çalışırken. " Sadece şunu bil, sana değer veriyorum senin zarar görmeni istemiyorum. Bu yüzden çok tepki gösterdim. Sen benim arkadaşımsın." Açıklamaya çalışmasını istemiyordum ben gerçekleri öğrenmek istiyordum. 

  " Erkan'ı tanıyor muydun?"dedim bu sefer Erkan'la dediklerini karşılaştırmak amacıyla.

  " Yani."dedi önceden anlaşmışlar gibi. " Lütfen beni dinle ve Erkan'la görüşme." Yine başa sarmak istemediğimi belli edercesine gözlerimi devirdim. 

  "  Kuzey sende beni anla nedenini bilmediğim bir şeyden dolayı Erkan'la olan arkadaşlığımı bitirmeyeceğim." Beni ikna etmek için birkaç söz daha sarf edecekti ki diğer grup üyeleri toplanıp girdiler kapıdan, haliyle söyleyemedi Kuzey hiçbir şey. Hemen ardından da müzik öğretmeni girdi. 

  " Arkadaşlar kaybedecek vakit yok hemen başlıyoruz." dedi ve herkesi sahneye çıkarttı. Kuzey birşey söyleyecekmiş gibi bir süre baktı bana fakat birşey demedi. Sahneye çıktığımda aklımdakileri sıfırlamayı tercih edip şarkıya konsantre oldum, bu benim ilk çalışmamdı. Yeni astım krizi geçirdiğim içinde dikkatli olmalıydım ve nefesimi iyi kullanmalıydım. Bir an önce başlamak istiyordum .

   Çalışma aslında 2 saat kadar sürmüştü fakat çabuk bittiğini hissetmiştim. Zaman hızlıca akıp gitmişti. Salondan çıkmadan önce öğretmenimiz bizi durdurdu.

  " Arkadaşlar her olasılığa karşı 2. bir şarkıyı da çalışmamız gerek. Ben de bu şarkıya karar verdim. Kuzey, sen bugün Melis'le gidip Salim Bey'den alır mısın bu şarkının notalarını?"deyip Kuzey'e bir kağıt uzattı. Aklımda geçen ben ne alaka sorularını anlamış gibide bana dönüp " Salim Bey'i sende öğren, çok ihtiyacımız olacak tatlım."dedi ve gülümsedi.