Lise İneği Günlükleri

- 28 -

   Uzun zamandan sonra yeni bölüüm :) Sizleri çok özledim ama birazda kırgınım açıkçası :/ 13 günde geçildi sınır :( Normalde 3-4 günde falan olurdu. Artık yazma potansiyelim mi düştü anlamadım :/ 26. bölümün sınırı ayrıca hala geçilmedi. Neyse onu bir ara sizin halledeceğinizden emin olduğum için yb ekliyorum :) Ya ama cidden bi daha böyle yapmayın çünkü gerçekten çok üzüldüm :( Neyse artık geride kaldıı :) 110K olmuşuz bu aradaa :D Okuyan tüm herkese teşekkürler adım adım büyüyor hikaye  :D Multi Kuzey reyiz :D Hadi geçin bölüme :) 

      
    Şaşkın şaşkın Sanem'e bakıyordum. Sanem ise pembe bavulunu doldurmuş ve ağzını kapatmaya çalışıyordu. Duygularıma ise şaşırıyordum. İlk defa Sanem'in gitmesini istemiyordum. Biz duvarlarımızı ilk kez bugün yıkmıştık ve artık içimde Sanem'e karşı nefret kalmamıştı. Daha dün Sanem'in hayatımızdan çıkmasını dilerken bugün böyle düşünmem garip geliyordu bana. Bir yandan da bu hepimiz için en iyisiydi. Sanem daha fazla üzülmeyecekti, Cenk'in kafası karışmayacaktı ve ben arada kalmayacaktım. Sanem unutacaktı. Hala kapatamamış olduğu fermuarı kapatmasına yardımcı olmak için yanına gittim ve bir çırpıda kapattım. Küçük bir tebessüm etti ve ayağa kalktı. Sıkıca sarıldı bana. Bu ilk kuzen sarılmamızdı. İlk defa mecburiyetten veya yağmacık olmayan bir sarılma yaşıyorduk Sanem'le. Aslında ikinciydi. Sanem'in kollarından kurtulup bir- iki adım geri çekildikten sonra destek olmak amaçlı ellerini tuttum.

  " Her şey daha iyi olacak Sanem. İnan bana." dedim tam gözlerine bakarak. Başını salladı. Gözleri hala kırmızı ve durgundu. " Biliyorum." dedi bir o kadar solgun ve sessizce.

  " Annemlerin haberi var mı?" dedim hala ellerini tutarken. Ellerini benden ayrıdı ve yatağın üzerindeki pembe bavulu eline alıp yere indirdi.

  " Biraz sonra olacak." dedi ve bavulu alıp odadan çıktı. Sanem'i özleyeceğimi hissetmiştim. Dün arkasından beddualar ediyordum bugün ise onu özleyeceğimi düşünüyordum. Kesinlikle garip ve çabuk affedici biriydim. Ne kadar ona kin tutsamda, hemen affetmiştim. Aslında ikimiz içinde en iyisiydi. Ben bu sayede aklımda dolaşan tilkilerden kurtulmuştum. Sıkıntı edip içime attığım bir çok şeyden kurtulmuştum. Aşağı inmeye karar verdim. Hızla merdivenleri geçtim ve mutfağa girdim. Sanem'de bavulunu kapının yanına koyduktan sonra mutfağa girdi.

  " Teyze ben yarın gidiyorum." Annem elinde uğraştığı şeyi bir anda bıraktı ve şaşkın bakışlarla Sanem'e döndü. Ellerini beline koydu ve tek kaşını kaldırarak konuşmaya başladı.

  " Ne demek gidiyorum?" Bir saniyeliğine olayı anlamak için bana baktı. Sanırım kavga falan ettiğimizi düşünmüştü. Fakat benim yüzümde bir duygu ifadesi bulamayınca tekrar Sanem'e döndü. Sanem saçını kaşıdı ve huzursuz bir şekilde eliyle oynamaya başladı. Açıklama yapmakta zorlanıyor olmalıydı.

  " Sanem teyzemi özlemiş. Ve burada çok sıkılmış fakat seni kıracağını düşündüğü için söyleyemedi." dedim ve Sanem'e göz kırptım. Sanem şu an mutsuzdu ve açıklama yapamazdı. Bende yardımcı olmak istemiştim. Yani ne diyebilirdi ki bu haldeyken? Teyze ben bir çocuğa aşık oldum ve ayrıldık. Şimdi onu unutmak için gidiyorum diyemezdi ya. Teşekkür eder gibi baktıktan sonra. Başıyla onayladı Sanem'de. Annem ofladı ve tezgaha dayandı.

  " Gidene dur diyemeyiz kızım ama kalsaydın biraz daha."

  " Gitmem daha iyi teyzecim." dedi Sanem. Annem de başıyla onayladı ve işine geri döndü. Bizde mutfaktan çıktık. Odaya doğru çıkarken Sanem teşekkürler diye fısıldadı. Gülümsedim ve odaya çıkıp yatağa oturdum. Müzik dinlemeye başladım. Sanem'de dergi okuyordu. Biraz sonra annem yemeğe çağırdı ve indik. Yemek son yemeğimiz olduğu için annem durgundu. Açıkçası bende durgundum. Mehmet ise normal davranıyordu. Aslında Mehmet her şeye normal davranırdı. Öyle bir yapıya sahipti. Yemeğimi her zamanki gibi hızlıca bitirdikten sonra kalktım ve odama çıktım. Pijamalarımı üstüme geçirip yatağıma yattım. Oldukça yorucu bir gündü ve eklemlerim ağrıyordu. Kuzey'i düşünerek gözlerimi kapattım ve hayal kurmaya başladım. Uzun zamandır kurmamıştım. Çünkü hayallerim birer birer gerçekleşmişti ve ayrıca Sanem'le olan sorunlardan vaktimde pek olmamıştı. Kuzey'le evlendiğimi düşünüyordum. Bir oğlumuz bir de kızımız olmuştu. Kızım Kuzey'e olumuzda bana çekmişti. Güzel hayaldi. Gerçekten gerçekleşmesini  dileyeceğim bir hayal.