Lise İneği Günlükleri

- 14 -

   Merabalar yb ile karşınızdayım :) 10K okumayı geçmişiz 12. bölümde 7K'ydı o.O Kendimi çok şanslı hissediyorum iyiki varsınız :) Bir de Teen Fiction' da 52 Romance'de 75. sırada olmamız var tabii :D Ayrıca vote ve yorum hızıda arttı farkındayım :) Hepinize teşekkür ediyorum bu nedenle. Ama ne yazık ki bir kötü haberim var :/ Okuldaki sınav ve merkezi olan yaklaşıyor. Bu hafta yayınladığım son bölüm olabilir bu yb ancak Cuma gelebilir yani. Ama şöyle bir şeyde var eğer yarına veya Pazar'a kadar 55 vote falan olursa bölüm koyabilirim. Aksi takdirde Cuma :(  Herneyse ben ayarlamaya çalışacağım şimdi öptüm bölüme geçin :) Multimedya Melis :) 

   Sanem'in üzerinden bakışlarımı çektikten sonra pencereden çekildi. Yavaş adımlarla evin kapısına yönelmeye başladım. Zile iki kez bastım ve ellerimi birbirine bağlayıp beklemeye koyuldum. Birkaç saniye sonra kapı aralandı ve Mehmet'in mavi gözleri göründü. Beni görür görmez bir oh çekti ve anneme seslendi.

  " Anne ablam geldi." 

   Annem de koşarak kapıya geldi ve ilk önce bir sarıldı. O sırada merdivenlerde kızgınlıktan kızarmış bir Sanem gördüm ve ilk kez birine acı vermenin zevkini yaşadım. İntikam böyle bir duyguydu herhalde. Annem benden ayrıldığında rutin şeylere döndü.

  " Kızım nerdesin sen? Çok merak ettik! Polise bile gitmeyi düşündük!" 

  " İyiyim anne, Eda'lardaydım. Mehmet'e mesaj gönderdim ama o sırada telefon çekmediği için gönderilmemiş sonradan farkettim." dedim annemin aksine daha sakin bir şekilde. İlk defa üstelemeden bıraktı ve bende odama çıkmaya başladım. Mehmet sonra çantasını alıp okula  gitti. Annemde mutfağa girdi. Sanem şimdi odamın kapısında hesap soracakmış gibi bekliyordu. Aldırmadan yanından geçip gittiğimde kapıyı sertçe kapadı ve karşıma dikildi.

  " Ne yaptığını sanıyorsun!" diye gürledi. Bu davranışı üzerine sadece güldüm. Birde karşıma geçip ahkam kesiyor hanımefendi.

  " Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun? Yalanlar söyleyip Kuzey'le beraber olduğunu iddia ediyorsun. Fakat sonra yalanın ortaya çıkıyor ve sen benden mi hesap soruyorsun ? Şaka mı bu ?"dedim sessizce ve havlumu alıp banyoya yönelmeye başladım. Amacım sıcak bir duştu, çünkü sırtım tutulmuştu.

  " Biliyor musun gittiçe birbirimize benziyoruz."dedi sesini biraz daha alçaltarak. Tekrar ona döndüm, havluya yatağa fırlattım ve ellerimi bağlayıp yüzüne bakmaya başladım.

  " Nasıl benziyormuşuz acaba?"dedim kaşlarımı havaya kaldırarak. Sinir bir kahkaha attı ve kulağıma yaklaştı.

  " Bana sürtük diyordun ama sen daniskası olmuşsun!" Bunun üzerine gözlerimi büyüterek " Ne?!"dedim.

   " Aaah, hadi ama Melis. Dün akşam eve gelmedin ve sabah Kuzey'le geldiniz."dedi ve gülmeye devam etti.

  " Onunla yatmadım!" diye bağırdım.

  " Eminim öyledir."dedi ve dik dik bakmaya başladı. Daha fazla sinirime hakim olamadım ve bir tokat yapıştırdım. Bir an afalladı ve gözlerini kıstı. Siniri kat kat artmıştı anlaşılan. 

  " Bana bak!" diye meydan okumaya başladım. " Ben sen değilim ve asla olmadım! Bunu aklından çıkar Sanem!" diye bağırdım.

  " Hiç öyle sanmıyorum."dedi daha kısık bir sesle. Derin bir nefes aldım ve havluyu yataktan kaptığım gibi banyoya yöneldim.

  " Ve ayrıca bu tokadın hesabını ödeyeceksin."diye bağırdım ardımdan. 'Canın cehenneme' diye geçirdim içimden. Sinirlerim gerçekten gerilmişti.

    Banyoya girip kapıyı hızla çarptım.  Sıcak suyu açıp girdim ve sinirlerimi rahatlatmaya çalıştım. Hiç vazgeçmeyecekti. Olmadığım bir şey gibi çağırılmak istemiyordum asla. Bir tarafım ona takılma dese de bir tarafım ağzına payını ver diyordu. Düşünmemeye karar verdim ve kendimi sıcak suya bıraktım. Belimin ve sırtımın ağrısını biraz dindirdikten sonra çıktım. Odada Sanem'in olmamasından yararlanarak hızlıca giyinip kendimi yatağa attım. Fazlasıyla yorgundum.