Lise İneği Günlükleri

- 25 -

Sonunda yb :) Neyse yorumlar votelar falan çok güzel seviyom sizi :D Bu arada lütfen yorumlara hikaye linki atmayın bu aralar çok gelmeye başladı. Ve ben her seferinde okumadığımı söylüyorum. Kimseyi gerçekten kırmak istemiyorum o yüzden atmayın olur mu ?  Neyse şimdi ben  fazla uzatmadan hikayeye geçin tamam mı :) Sıkmayayım bende sizi :D Multimedya ne yaptığı belirsiz Kuzey :) Şarkıyı geçen bölüm şey etcektim ama Wattpad kabul etmedi :/ Bende başka şarkı koymayı unutmuşum :D Bu aralar takıntılıyım bu şarkıya sizinlede paylaşmak istedim :)

   Dudaklarını yavaşça benimkilerden ayırdığında adeta mutluluktan sarhoş olmuştum. Başını benden uzaklaştırırken aptal bir gülüş sarmıştı yüzünü. Bende ondan farklı değildim doğrusu. Fakat o bana böyle gözlerindeki hiç sönmemesini istediğim ışıkla bakarken ben ister istemez kızarıyordum. Gözlerine dalıp gitmek istiyordum aslında o an, saatlerce izlemek. Kim demiş ki mavi, yeşil gözlerde boğulunur, dalıp gidilir. Ben şu an bu kahverengi gözlerin içinde kendimi kaybetmiştim adeta. Mal gibi kalmamak için gözlerinden çektim bakışlarımı ve hiçbir şey olmamış gibi bir ifade takındım yüzüme. Bu sefer elim kapının sıkıca kavradı ve açtı. Ona gülümsedim ve " Hoşçakal." dedim sakinliğimi korumaya çalışırken. Bu biraz zordu aslında, çünkü şu an içim kıpır kıpırdı. Deli gibi dans etmek, çığlık atmak istiyordum. Arabadan inerken ayağımı temkinlice bastım ve kapıyı yavaşça örtüp son kez Kuzey'e el salladım. Daha sonra mutluluğun verdiği enerjiyle hızla kapıya koştum. Bahçe kapısını hızlıca açtıktan sonra tekrar arkama baktığımda Kuzey'in hala orada olduğunu gördüm. Bahçenin demir kapısını kapatırken arabasını çalıştırdı ve ben evin kapısına doğru ilerlerken bir patinaj sesi duydum ve gittiğini anladım. Evin kapısının önünde durduğumda zile üç kez hızla bastım. Kalbim küt küt atıyordu hala ve ben sırıtıyordum. Kapıyı açan sarı saçlı bir salak olunca ise gülüşüm soldu. Ellerini beline koydu ve sol ayağını tempo içinde yere vurmaya başladı. Sorgulamaya mı çalışıyordu ? Bilemiyorum fakat onunla uğraşacak bir saniyem dahi olmadığından omzundan hafifçe kenara çekip içeri girdim. Montumu çıkarırken hala aynı pozisyonda tip tip bakıyordu. En sonunda montu hızlıca asıp ellerimi bağladım ve gözlerimi devirdim. 

  " Ne var?" dedim gözlerimi kısarak. Birazcık korkutmaya çalışıyordum. Pek etkili değildi ama denemek yinede hoştu.

  " Hiç, sadece bugün sevgilimle buluşamadım ve biraz sinirim bozuk." dedi saçını arkaya savurarak. Yavaş adımlarla yanına yaklaştım ve kulağını doğru eğildim.

  " Belkide çok sevdiğin Cenk çoktan başka kızların peşine düşmüştür ve sana vakit ayıramamıştır. Bir de böyle düşün bakalım." dedim ve sinir bozucu bir sırıtışla merdivenlere yöneldim. Ben merdivenleri tırmanırken o birkaç saniye yerinde kalmış ve cebindeki telefonu eline alıp bir şeyler yazmaya koyulmuştu. Büyük ihtimalle Cenk'e mesaj atıyordu. Bulunduğum basamaktan bir iki adım indim.

  " Sanırım sevgilinden şüphen var." dedim sinir bozucu tavırlarıma devam ederek. Kafasını bana doğru kaldırdı ve gülümsemeye çalıştı.

  " Mesaj atmış ona cevap veriyorum tamam mı?" dedi ve yüzünü benden çevirip telefona döndü. Yüzünü çevirdiği anda arkasından dil çıkardım ve gülerek odaya çıktım. Sanırım Sanem artık şüpheye düşmüştü. Belki bunu kullanabilir ve onların ayrılmasını sağlayabilirdim. Kapıyı hızla açıp içeri girdim ve o hızla kapattım. Kapının çarpış sesi beni kendime getirdi. Ben ne diyordum ? Sanem biraz olsun umrumda değildi ama Cenk? Yine şeytan Melis konuşmuştu anlaşılan. Bu fikri aklımdan attım ve alnımı ovuşturdum. Ben kara kedi değildim ben kötü biri de değildim. Eğer ayrılacaklarsa kendi tercihleri olmalıydı. Bir de Eda vardı tabii. Umarım artık bu kadar üzülmüyordur. Onu tanıdığım halde kendimi bu yalana inandırmaya çalışmamda ayrı bir saçmalıktı. Canı en az ilk günkü kadar yanıyor olmalıydı. Yatağa yavaşça oturdum ve tam karşımdaki aynadan kendime bakmaya başladım. Saçımla oynamaya başladım, aslında bu bir nevi düşündüğümün belirtisi gibi bir şeydi. Evet, garip özelliklerim var.