BURSLU♠2

|7|.Sarı Çiyan

Merhaba Bursist'lerim :) Bu arada bölüm adına bir dakikalık saygı duruşu fhsdfjkshg  Miray hamile,sevindiniz mi ayol hdjkhdfjk Umarım bölümü beğenmişsinizdir.Bol bol bol bol yorum.Sizi seviyorum :)

Multi:Dağhan

Bölüm Şarkısı:Baby Blue-Bump

Brianna-All ı need

---------------------------------------------------

''Dağhan,sevgilim!''

Salondaki koltuğa uzanmış,dondurma yiyordum.

''Efendim,güzelim?''

''Benim canım pitaya çekti.''

Dağhan'ın ağzı,şok olmuş bir şekilde açıldığında gülümsemiştim.

''Alacaksın değil mi?''

Dağhan ellerini saçlarına daldırıp ''Nereden bulacağım,güzelim?'' dediğinde dudağımı büzüp ''Bul,Dağhan.Bir şekilde bul,canım çok çekti.'' demiştim.Dağhan yanıma gelip dudaklarını alnıma bastırdıktan sonra ''Tamam,ben almaya gidiyorum.Bir şeye ihtiyacın olursa ara,tamam mı?'' demiş ve ceketini alıp evden çıkmıştı.Ayaklarımı koltuktan sarkıttıktan sonra yumuşak terliklerimi giymiş ve mutfağa girmiştim.O sırada çalan kapıyla,Dağhan'ın jet taktığını düşünüp gülümsemiştim.Kapıyı açmıştım ama gelen Dağhan değil,İrem'di.

''Merhaba,Taşer? Hoşbuldum.''.Bir şey dememe izin vermeden içeri geçtiğinde,kendime sakin olmam gerektiğini fısıldayıp peşinden bende salona girmiştim.

"Ne var İrem'ciğim? Kusura bakma seninle uğraşacak kadar düşük bir moralde değilim.Bu arada Taşer'i değil,Dumaner'i tercih ederim"

İrem,oturduğu koltukta bacak bacak üstüne atmıştı."Aşk olsun,Miray.Sen misafirlere böyle mi davranıyorsun?".

"Ne saçmalayacaksan çabuk saçmala,İrem."

"Hamileymişsin."

"Evet.Tebriğe mi geldin?"

Dalga ile sorduğum soruya gülmüştü."Dalgayı bırak,Miray.Biraz ciddileşelim.".Koltuktan kalkıp yanıma gelmiş ve gerçekten de ciddileşmişti.

"Neden hayalini kurduğum her şeyi yapmak zorundasın?"

Cevap beklercesine,gözlerini gözlerime dikmişti."Neden o okula geldin,neden hayatımı mahvettin?".Gözleri sinirle dolduğunda bende derin bir nefes almıştım.

"Bu konuyu kapatalım,İrem.Senin sevgilin var,hala Dağhan'la ilgilenmen ve benden nefret etmen sana bir şey kazandırmayacak."

Gözlerinde,kısa bir an için bile olsa,üzüntüyü görmüştüm.İçini kaplayan,saran,içten bir üzüntüydü bu.Gözlerini benden kaçırıp elinin tersiyle,yanağından damlayan yaşları silmişti.

Sinirle soluyarak "Seni gerizekalı.." diye fısıldamış ve başını çevirmişti.

"Sen hiçbir şeyi haketmiyorsun.Sen 'Dumaner' soyadını haketmiyorsun..." duraksamış ve elini sallamıştı.

"...sen,asla iyi bir anne olamayacaksın.Sen,hep kendini kahraman sanan bir babanın,utanç verici kızı olacaksın."

Beynimi donduran,yüzümdeki tüm kanın çekilmesini sağlayan sözleri,keskin bir bıçak gibi kalbime saplanmıştı.Sıkıca kolunu kavrayıp,sıkmaya başlamıştım.Gözlerimden ansızın akan yaşlar,bocalamama neden oluyordu.

''Ne var biliyor musun,İrem?''

Duraksamış ve kolunu bırakmıştım.