BURSLU♠2

|29|. Karanlık

Merhaba Bursist'leriiim😍😘 nasılsınız🌹❤️ Ya özür dilerim ben bugünü pazartesi sanıyordum. Annem dedi bugün salı...🎁🎉

Şey, sizden bir şey isteyeceğim. Yani instagram kullananlardan. Kitabımız da Çağan'ın idolü kim?

Doğru cevap, Rober Hatemo!

Rober abimize mesaj atıp kitaptan ve Çağan'dan bahsedelim mi, sizce Bursist'ler? Eğer cevabını, ''Evet!'' ise, hemen telefonunuzdan instagramı açın ve Rober hatemo'ya yazın. Bizi bir şekilde görmesini sağlayabiliriz. Yani bu olursa çok sevinirim. Size güveniyorum. Çünkü benim ailemin yapamayacağı bir şey yoktur. Eğer, bu konuda bana katılıyorsanız, lütfen bu satıra yorum yapın...

Ayrıca, sizden bir şey daha isteyeceğim. Biliyorum, çok fazla şey istiyorum ama fhjsdhkjfg şey, instagramda parodi hesaplar açacağız. Dağhan, İrem, Bilge ve Poyraz boş. İsteyenler, açabilecekler bana yazarsa gerçekten çok sevinirim.

Neyse böyle uzatmadan bölüme geçelim. Bakın geçen sefer ki gibi bol bol bol yorum istiyorum. Yoksa küserim dpcispcşdp sizi çoooook seviyorum, iyi okumalar 📖 🎁💋🌹❤️🎈

Multi: Şöyle bir shop ldğdşepfşcşdşfovşs

Bölüm Şarkısı: siz karar verin.

💣

Etraf karanlıktı.

Etraf sessizdi.

Etraf ıssızdı.

Etraf, ölümün yalnızlığıyla harmanlanmış bir karanlık çıkmazdı.

Ne yapacağımı, nereye gideceğimi, nasıl konuşacağımı bilmiyordum. Karşımda gördüğüm görüntü, karanlıkta oldukça tehditkar görünen bir çift mavi gözdü. Sonunda, İlker bana doğru harekete geçtiğinde, benim de bacaklarım tehdidi algılayıp, yeni çıktığım, fazla uzak olmayan bakkala doğru koşmaya başlamıştı. Bir yandan da telefonumu çıkartıp, rehberden Dağhan'ın numarasını bulmuştum.

Telefon çalarken, bende bir yandan koşuyor, bir yandan arkama bakınıyordum. İlker son hızıyla arkamdan koşuyordu. Sonunda telefon açıldığında, endişeli bir sesle, ''Dağhan?!'' demiştim.

''Bilge?!''

Endişelenmiş gibiydi.

''Peşimde İlker var. Koşuyorum. Hemen hastahanenin yanında ki bakkala girip saklanacağım. Lütfen gelip beni al!''

Karşı taraftan, ''Hemen geliyorum!'' diye bir ses geldiğinde bende bakkala koşarak girmiş ve bana şaşkınca bakan adama, ''Peşimde birisi var, lütfen beni sakla!'' diye açıklama yapmış ve yardım istemiştim. Adam endişeli bir şekilde bana baktıktan sonra başını sallayıp, beni bir odaya götürüp kapıyı kilitlemişti. İki dakika sonra dışarıdan, ''Amca, sarışın, bu boylarda, güzel bir kız arıyorum. Gördün mü? En son buraya doğru koşuyordu sonra bende bir adama çarptım ve onu gözden kaçırdım.'' diye bir ses gelmişti.

''Yok oğlum görmedim. Neden soruyorsun ki? Bir şey mi yaptı bu kız?''

''Amca, evden kaçtı. Bende abisiyim.''

İlker'in yalan seviyesinin bu kadar mükemmel olması gözlerimi yaşartmıştı.

''Yok oğlum, görmedim bir şey.''

Dışarıdan, ''Tamam amca, sağ ol.'' diye bir ses duyup rahatlamışken, arkamda ki kovayı düşürmüştüm.

Sessizce, ''Sıçtım...' diye mırıldandıktan sonra, dışarıyı dinlemeye başlamıştım.