BURSLU♠2

|24|. "Cehennemde Görüşürüz..."

Merhabaağğlar Bursist'ler hihihi🐰 nasılsınız yahu! Özledim sizi hiihih🌸 sizde beni özlediniz mi? -evet cevabı bekliyor- şey bu arada biraz hastayım kuzular ayrıca kaç gündür uykusuz ve yorgunum bu yüzden bölüm kötü olduysa lütfen kusura bakmayın olur mu? neyse size iyi okumalar diliyor ve bölüme geçiyorum. Bol bol bol yorum da bekliyorum bu arada🤳🏻💕

Multi: Dağhan🔥 (bir daha ki sefere kim olsun multi de?)

Bölüm Şarkısı: Crazy in love- Beyonce -yavaş olanı dinlemenizi öneririm-

🚬

İrem'in Ağzından:

Poyraz, dediklerinin ardından sendelemiş ve bana tutunmuştu.

"Poyraz... sen..."

Yavaşça benden ayrılmaya çalıştığında, onu daha sıkı sarmıştım.

"...neden sana sığınıyorum?"

Parmaklarım, alnına düşen birkaç asi tutamı geriye doğru attığında, anlamsız, boş bakışlarla bana bakıyordu. Bakışları sessizdi, ıssızdı... Bakışları, kendi zindanıydı. Poyraz Vuran, kendi vurgununu yapmıştı...

"Çünkü seni yargılamadan dinleyecek tek pislik benim..."

Bakışları hala anlamsızdı. Anlayamıyordum. Neden herkes böyle bakıyordu bana?.. sevdiğim adam da, sığındığım adam da.

"Pislik olduğunu kabul etmen güzel bir şey... bu bir gelişme."

Bu halde bile bana laf sokması sinirimi bozuyordu. Onu tek başına, ne halt yediyse bırakmak istiyordum ama kalbim bunu istemiyordu.

"Boşver şimdi beni. Ne oldu sana?"

"Ben...sanırım kafam iyi... bilmiyorum hiçbir şey bilmiyorum..."

Duyduğum şeyle, gözlerim sonuna kadar açıldığında, bana bakıp dudağının kenarıyla gülümsemişti.

Gülümsemesi, eleştirir türden değildi... değişik, dengesiz bir gülümsemeydi...

"Poyraz sen uyuşturucu mu kullandın?!"

"Biliyor musun? Önce insan aşık olmak için oluyor. Ya da intikam için..."

Poyraz ne anlatıyordu, duymuyordum bile çünkü ben şuan onun bu durumundan fazlasıyla rahatsızdım. O ise değişik duygu patlamaları yaşıyor gibiydi. Emindim ki ne anlattığının kendi bile farkında değildi.

"Poyraz, yürü hastaneye gidiyoruz..."

"Siktir et hastaneyi şimdi..."

Onun, şuan benim yardımıma değil, bir uzmanın yardımına ihtiyacı vardı.

"Poyraz... sen çok kötü bir şey yaptın? Bu aptal şeyin beynini uçurmasını mı istiyorsun, beyinsiz?''

Birden, beni sertçe duvara ittiğinde, sırtımdan gelen acı, inlememe neden olmuştu. Aynı vahşilikle yanıma geldikten sonra çenemi sertçe kavramış ve beni, ona bakmaya zorlamıştı.

''Yerinde olsam, en son hakaret edeceğin insanın ben olduğumu düşünürdüm... Şimdi, o aptal düşüncelerini o siktiğimin beyninden sil anladın mı?... sen sadece beni rahatlatacaksın, İrem.''

Kalbim, göğüs kafesime acı bir baskı yaparken, sertçe yutkunmuştum. Poyraz, neye dönüşmüştü?

Bir canavara...