Merhabagglar Bursist'leriim❤️💥🎈Nasılsınız? Beni soran varsa iyiyim 😍Bölüm bu kez hızlı geldi hfjkdhf yani en azından öyle düşünüyorum. Bol bol bol bol bol bol bol yorumu unutmayın lütfen🔥❤❤ Siz az yorum atınca beğenmediğinizi düşünüp üzülüyorum 🎉🎉💪🏻Neyse sizi bekletmeden iyi okumalar ❤️🌹💃
Multi: Ahmet😏🖤
Bölüm Şarkısı: Tekrar tekrar, If you want me...
💫
Dağhan'ın Ağzından:
"Bir kız varmış... Mavi gözlerinde uçurum taşıyan, dağınık saçlarıyla acısını gömen bir adama aşık olmuş..."
"Kız kaybolmaktan korkuyormuş. Tıpkı karanlıktan, yalnızlıktan korktuğu gibi..."
"Kız, babasına bu denli benzeyen adama, güvenmiş. Zamanla adama karışmış... Onda kaybolmuş aynı zamanda onda kendini bulmuş..."
"Adam zehirmiş, kız onun dokunuşuyla, kokusuyla zehirlenmiş..."
"Adam, kıza şefkat, huzur, mutluluk aynı zamanda da acı vermiş... ama kız asla onu bırakmamış..."
"Adam, kızı, güzel okyanus kokusuna gömmüş ve acılarına merhem olmasına izin vermiş..."
"Adam, kusursuzmuş... kadın onun kusursuzluğunda huzur bulmuş..."
💫
"Dağhan, Miray şuan burada yok istediğimizi yapabiliriz ve bu..."
Ahu, yavaşça omzuma dokunduktan sonra sesini kısaltarak "...aramızda küçük bir sır olur." demiş ve dudaklarını dudaklarıma dokundurmuştu...
💫
Yatakta hızlıca doğrulup, yanıma bakmıştım ama Miray yoktu. Ellerimi hızlıca saçlarımdan geçirdikten sonra hızlıca yataktan kalkıp, evi aramaya başlamıştım.
Miray haklıydı. Ahu'nun amacı başka bir şeydi.
"Miray!"
Miray, mutfaktan çıkıp yanıma geldiğinde, rahat bir nefes alıp onu kendime çekmiş ve sıkıcı sarılmıştım. Onu göremediğim her dakika, korkuyordum. Benim yüzümden başına gelebilecek her şeyden korkuyordum.
"Korktum..."
"Korkma, buradayım."
Bir tarafım Ahu meselesini, Miray'a anlatmadığım için aşırı rahatsızdı ama diğer tarafım onunla boşu boşuna tartışmak istemiyordu.
"Sana kahvaltı hazırladım!"
Şaşkınca Miray'a baktıktan sonra, gülümsemiştim.
"Biliyorsun, kendini yormamalısın.."
Parmağını dudağıma bastırdıktan sonra, "Sadece tadını çıkaralım olur mu?" demiş ve elimi sıkıca tutup beni mutfağa götürmüştü. Sofra karşısında ağzım açık kaldığında kıkırdayıp oturmuş ve hızlıca yemeye başlamıştı. Şaşkınlığımdan kurtulup yanına oturdukta sonra bende hazırladığı yemekleri yemeye başlamıştım. Tam yemeğimden biraz daha alacakken çalan telefonumla sinirli bir şekilde nefes alıp, elimi yeşil şortumun cebine atmış ve telefonumu çıkartmıştım. Arayan Ahmet'ti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BURSLU♠2
Teen Fiction''Bu kitap 'Burslu' adlı kitabın devamıdır.Bunu okumadan birinci kitabı okumanızı öneririm.'' |♦| Sonunda evlenen Dağhan ve Miray'ı daha neler bekliyordu? Sona mı gelmişlerdi? Yoksa kendilerine bir başlangıç mı yaratmışlardı? |♦| ''Elleri...
