''Bu kitap 'Burslu' adlı kitabın devamıdır.Bunu okumadan birinci kitabı okumanızı öneririm.''
|♦|
Sonunda evlenen Dağhan ve Miray'ı daha neler bekliyordu?
Sona mı gelmişlerdi?
Yoksa kendilerine bir başlangıç mı yaratmışlardı?
|♦|
''Elleri...
Merhabağğğğlar Bursist'lerim, kalplerim, yavrularım, benim minnoş patlamış mısırlarımmm🍿🍿❤️🎈 nasılsınız bakalım görüşmeyeli? Merak ettiniz mi yeni bölümü?🤓🤓 neyse fazla konuşmayacağım bölüme geçelim👊🏻✋🏻 sizi tahmin edemeyeceğiniz kadar çok seviyorum🦄 iyi ki varsınız, güzelliklerim benim💕 bol bol bol yorum😻😻🎈
Not: Size mükemmel bir fotoğraf bırakıp yorumlarınızı bekliyorum... bakınız mükemmel fotoğraf;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dağhan, bir süre bekledikten sonra, ''Ne?'' demişti. Karşı taraf cevap veremeden bir daha, ''Ne saçmalıyorsun, kimsin sen?'' dediğinde, Dağhan'ın kardeşi olduğunu söyleyen kız cevap vermişti.
''Kardeşinim işte, Dağhan! Yıllardır seni arıyordum. Lütfen bir kere görüş benimle. İnanmazsan, o zaman bir daha aramam, sormam...''
Dağhan cevap vermemişti. Gözleri boş bir ifadeyle üzerimdeydi. Ne diyeceğini bilemez gibi bir hali vardı. Sanki kızın biraz bile kendi kardeşi olmasını istiyordu. Yani ailesinden ona kalan tek can, tek miras. Yavaşça Dağhan'ın yanına yaklaşıp, kolunu tutmuş ve ''Bence ona bir şans vermelisin...'' demiştim.
Çağan, başını sallayıp, ''Evet, vermelisin homuruk.'' demiş ve bana katıldığını belli etmişti. Dağhan başını sallayıp, ''Tamam görüşelim.'' dediğinde kızda heyecanla, ''Biliyordum...bana inanacağını biliyordum!'' demişti.
''Sana inanmadım.''
Kız kendinden emin bir sesle, ''Kesinlikle inandıracağım.'' dedikten sonra, ''Ne zaman görüşüyoruz?'' demişti.
''Bir haftaya...''
Kız afallamış gibiydi.
''Hayır, o kadar bekleyemem. Yarın olsun.''
Dağhan'da kaşlarını çatarak, ''Yarın olmaz. Şehir dışındayım ve işim var.'' dediğinde, kız da, ''Benden önemli mi? Kardeşinden?'' demişti. Dağhan göz ucuyla bana baktıktan sonra, ''Kardeşim olduğuna hala inanmıyorum ve evet senden önemli...iki güne atacağım adreste.'' demişti.
''Tamam...görüşürüz kardeşim...''
Dağhan cevap bile vermeden telefonu kapattığında, ''Dağhan, neden ona ters davrandın? Kardeşin olabilir.'' demiştim.
Elini saçlarından geçirip, ''Bir tuzak olabilir. O kadar çok yaşadık ki...'' demiş ve elimi sıkıca tutmuştu.
''Eğer o gerçekten kardeşimse...'' duraksamış ve elimi daha sıkı tutarak devam etmişti, ''...bunun üstesinden yalnız gelemem.''
