I'm Mr. Jimin's Wife

Chapter 47

Dianne's POV

I looked at myself in the mirror. Nakasuot ako ng simpleng shirt and ripped jeans. This is it. I can do this.

My phone vibrated from the table. Kinuha ko 'yon at tiningnan ang text sa'kin ni KM.

From : 09**********

6:00 pm at the abandoned building near the Butterfly's coffee shop. Wag na wag kang magsasama ng kahit na sino kung ayaw mong mapahamak ang anak mo. You want to know me? Then come to that building. Mark my words Dianne! You'll know the reason behind this.

I sighed. Kaya ko 'to. Para sa anak ko. Walang tao ngayon sa condo kasi umalis si Seohyun. Isinama nya 'yung mga bata. Buti nalang at nakalimutan nya na ngayon kami magkikiga ni KM kasi magpupumilit talaga 'yon sumama.

I took my car key and my cellphone. Dumeretso ako sa parking lot at nag-drive na papunta sa building na 'yon. Habang nagda-drive, nagdadasal ako. Sana maging maayos na ang lahat pagkatapos nito.

Sana bumalik na ang lahat sa dati kahit alam ko namang imposible. Hindi ko naman alam kung mamamatay na ba ako mamaya or hindi pa. Sana safe si Krizzle. Three months ng nasa kanya si Krizzle. I don't know kung inaalagaan nya ba ang anak ko or hindi.

Nang makarating ako dun, nagdidilim na ang langit. Madilim sa building na 'yon dahil abandonado nga. Pumasok ako sa pinto and biglang may nagtakip ng panyo sa bibig ko hanggang sa mawalan na ako ng malay.

Nagising ako ng nakatali sa isang upuan. Pati mga paa ko nakatali din. "Dianne Dianne Dianne! Bakit sa maraming babae sa mundo, ikaw pa ang napakasalan ni Jimin?" sabi ng isang boses mula sa dilim.

Hindi ko ma-identify kung kaninong boses 'yon. Nanatili pa rin akong tahimik. I need to observe. I need to find my child. "Looking for Krizzle? There she is!" sabi nya at intinuro ang isang crib na may teddy bear sa loob pero 'yung teddy bear ay umiilaw ang mata at may timer sa dibdib.

"S-sino ka ba? L-lumabas ka dyan sa dilim!" sigaw ko. Naglakas ako ng loob kahit na feeling ko, anytime ay magca-crack na ang boses kk dahil gusto ko nang umiyak sa takot. "Want to know me? Okay fine! Hindi ko na 'to patatagalin." nagulat ako ng makita ko sya.

Why? How? How can she do this to me? "Surprised?" sabi nya at lumapit sa'kin. Binigyan nya ako ng isang malakas na sampal sa pisngi. Napalingon na lang ako sa gilid dahil sa sakit ng sampal nya. Gusto ko mang gumanti pero nakatali ang mga paa at kamay ko.

"Bitch! Kasalanan nyo 'tong dalawa ni Jimin!" sigaw nya at sinampal na naman ako. I can't handle my tears anymore. Kusa na lamang silang bumagsak. "A-ano ba'ng nagawa namin ni Jimin sa'yo? Bakit mo kami pinapahirapan ng ganito? Bakit?" tanong ko sa kanya.

God please! Save my daughter please! Kahit na sya nalang at hindi na ako! "Kasalanan nyo ang lahat kung bakit namatay ang kambal ko! Kasalan nyo kung bakit nagpakamatay si Kyla!" sabi nya at umiyak na. Ngayon ko lang sya nakitang umiyak and base on her eyes, she's really hurting.

Ngayon ko lang talaga nakita umiyak ang isang Kyla Min. And wait. Kambal? May kambal sya? "Ipaliwanag mo ang lahat Kyla! Ano ang kasalanan namin ni Jimin sa pagkamatay ng kambal mo? Hindi naman namin sya kilala!" sabi ko but sinabunutan nya lang ako.

"Wala kang alam! Nag-suicide si Kyla dahil mahal na mahal nya si Jimin! I'm not the real Kyla. My real name is Kylie Min at ako ang kambal ni Kyla. Nagpanggap ako na si Kyla para maipaghiganti ko sya sa inyo dahil kasalanan nyo ang lahat! Nag-suicide si Kyla dahil nalaman nyang nagpakasal na si Jimin sa'yo! Si Kyla, sya 'yung palaging nagpapadala ng mga letters kay Jimin but never na binasa 'yon ni Jimin! Sobrang nasaktan ang kambal ko nung naging girlfriend ni Jimin si Rachel and hindi nya na nakayanan noong malaman nyang nagpakasal si Jimin sa'yo!" sabi ni Kylie. Bakit imbes na magalit ay mas naawa ako sa kanya? Namatayan pala sya ng kambal dahil sa'min ni Jimin.

"And worst, nagalit sa'kin ang mga magulang ko dahil hindi ko nabantayan si Kyla! Dumating pa sa point na pinagpanggap nila akong si Kyla and ang ipinalagay nilang pangalan sa puntod ay Kylie! Masakit 'yon para saken! Buhay ka pa pero parang pinapatay ka na ng sarili mong mga magulang!" sabi nya at napa-upo nalang sa sahig saka humagulhol ng iyak.

Habang umiiyak sya, iginagalaw ko ang mga kamay ko para makatakas. Buti nalang at may suot akong bracelet. Yung bracelet na suot ko kasi may mga design sya na moon. Patusok pa naman 'yung moon kaya 'yun 'yong pinanghihiwa ko sa lubid na ipinantali nya sa kamay ko.

"Pero sa tingin ko hanggang dito nalang ang buhay nyo ng anak mo. Sama-sama na tayong mamamatay! Nakikita mo ba 'yung teddy bear na 'yon? May bomba sa loob non! Hahahaha kawawang Dianne! Mamamatay na nga lang, hindi pa alam ng asawa nya!" sabi bigla ni Kyla. Nababaliw na sya! Hindi ako papayag na mapahamak ang anak ko!

Sa kakahiwa ko nung lubid na nakatali sa kamay ko, sa wakas naputol din yung lubid! Hindi naman kasi makapal yung lubid. Mahigpit lang talaga yung pagkakatali sa kamay ko kaya medyo mahirap tanggalin.

Nagpanggap pa din ako na nakatali yung mga kamay ko kahit hindi naman na. Tiningnan ko 'yung crib at 27 minutes nalang ang oras na nakalagay sa dibdib ng teddy bear. Sa loob ba ng 27 minutes kaya ko bang mailayo si Krizzle dito? Or mamatay na lang kaming dalawa dito kasama ang demonyong Kylie na 'to?

Jimin kung hanggang dito nalang talaga kami ng anak mo, sorry sa lahat ng kasalan na nagawa ko sa'yo. Sorry kung masyado akong makasarili. Mahal na mahal kita Jimin. Kahit na ako ang nakipaghiwalay sa'yo, hindi ibig sabihin non na hindi na kita mahal.

I love you Jimin. I love you Khaizer and Kevin. Hanggang dito nalang kami ng kapatid nyo na si Krizzle. Wag kayong magpapasaway sa tita Seohyun nyo ah! I love you din Bangtan. Thanks for everything.

==========================

So guys. Last 3 or 2 chapters nalang and EPILOGUE na. So thank you sa lahat ng mga nagbasa and sumuporta sa story ko though hindi naman to kagandahang story. Ang cliche nga nitong story na to ehh pero thanks for loving this story. Love you guys ^^

*VOTE

*COMMENT

*BE A FAN