Saloua & Nordine

8

Perspectief Saloua
Ik word wakker door harde stemmen beneden. Ik ga rechtop zitten en zie Amina vrolijk kijken, haar gezicht en handen zijn nog nat van de wudu en ze trekt een lila Ghimaar aan. 'Sba7 al Ghair sellieeeee' 'Sba7 al Noor.' Antwoord ik slaperig. 'Ga wudu doen, kunnen we samen bidden, yallah opstaan, ik wacht wel op je.' Met tegenzin omdat ik net 10 seconden wakker ben sta ik op om wudu te verrichten. Het gebed verrichten doe ik laatste tijd met moeite. Ik stel het iedere keer uit. Steeds een stem in me hoofd die zegt je hebt nog tijd maak eerst af waar je mee bezig bent dit dat. Ik loop naar de douche en op de gang hoor ik mijn moeder beneden lachen met Zoulikha. Ik ben blij voor haar dat haar beste vriendin terug is, ze had buiten mij echt even iemand nodig aangezien mijn vader niet altijd thuis is. Ik neem de intentie voor wudu en verricht het. Ik loop terug naar mijn kamer en hoor Amina Anasheed neuriën. Zoiets heb ik ook gemist, gewoon een vriendin die volgens de wetten van Allaah swt leeft en niet met onzin bezig is of naar muziek luistert die over bitches en money gaat. Gewoon simpele Anasheed. Ik loop naar binnen en trek een paarse Ghimaar aan en we verrichten samen het gebed. Ik blijf iedere keer extra lang in sujood om dua te doen. Dua voor mijn vader, voor mijn moeder, en voor Amina en haar gezin. Ik ben Allah dankbaar. Alhamdullillah.

Na het gebed gaan Amina en ik zitten op het gebedskleed en verhaaltjes vertellen, zoals altijd. Amina merkt mijn boeken collectie op en begint ze een voor een door te bladeren. 'Mag ik deze boeken lezen?' Vraagt ze met glinsterende ogen. 'Enhoe je dat mag, maar het is 13:00 , wilde je niet naar Ikea?' Lach ik. Zodra Amina boeken ziet die met islam te maken hebben is ze niet weg te slaan. 'Je hebt gelijk, ik was Ikea helemaal vergeten, kom we gaan.' Ze legt de boeken terug en we lopen naar beneden, groeten onze moeders en beginnen aan ons late ontbijtje.

'Mama, wij willen even naar Ikea, mag dat?' Vraag ik terwijl Amina en ik naar de gang lopen. 'Ja Isgoed, hoe willen jullie gaan?' Vraagt me moeder vanuit de keuken. 'Met Vespa, als we iets hebben gehaald bellen we Anass wel dat ie het ophaalt met zijn auto.' Ik trek mijn schoenen aan. 'Is goed Habiba voorzichtig he?' 'Ja mamaa' we lopen naar buiten en ik start de Vespa. Amina gaat rijden op die van Nassim. Loooolll, 2 ghumoors die door Rotterdam rijden op Vespa, gekke shit. We beginnen te rijden door de straten van Rotterdam en voelen de ogen op ons branden. We lachen ons kapot.

Aangekomen in de Ikea lopen we door het gedeelte van het bestek en borden. Ik pak een borden set voor mama en Amina haalt 4 borden setten, 15 kommetjes en veel bestek. We lopen door en komen bij de meubels. 'Kijk Amina die bureau is mooi.' Ik wijs naar een niet te grote witte hoogglans bureau. 'Ja wollah wel.' We lopen naar de bureau en ik zie iemand die me bekend voorkomt. Is dat niet Nordine? Hij zit met een klein meisje te spelen op een van de bureau stoelen die ronddraait. 'Wat staar je nou naar die jongen?' Lacht Amina. 'Nee Wellou, ik zat te kijken wie het was, hij zit in me klas.' Ik pak een potlood om het nummertje op te schrijven van het bureau. 'Hmmm klasgenoot yekie' 'Amina stop, niet teveel nadenken.' 'Saloua?' Hoor ik zware een stem. Ik laat het potloodje vallen, waarom weet hij me naam nog ie creep. Ik kijk op en kijk 1sec in zijn diepbruine ogen en richt me blik op het potloodje dat nu op de grond ligt. 'Assalaamu Aleykom.' Stotter ik. 'Aleykom salaam, met wie ben je hier?' Ik voel zijn ogen gewoon op mij branden. 'Met mijn vriendin.' Ik kijk om me heen en zie Amina nergens. Ze heeft me gewoon expres alleen gelaten, vieze heks. 'Oh, let op jezelf he.' 'Ja komt helemaal goed.' 'Nooooordieeenn' hoor ik een kleine meisjesstem. Ze rent op Nordine af. Ze kijkt me verbaasd aan. 'Wie ben jij?' Ze wijst naar mij. 'Ik ben Saloua.' glimlach is. 'Mooi naam, jij vriendin van Nordine?' Vraagt ze brutaal. 'Nee niet vriendin. Klasgenootje.' Antwoord Nordine voor ik het kon uitbrengen. Ik kijk hem voor 1 sec dankbaar aan omdat hij wist dat ik het wilde antwoorden met dat. 'Hoe heet jij kleintjeee?' Ik richt mijn blik weer tot het meisje. 'Meyssa' zegt ze terwijl ze wijst naar zich zelf. 'Nordine mijn broer.' En ze wijst naar Nordine. 'Mooie naam Allahouma Barek. Nou Meyssa, ik moet weer gaan want ik moet mijn vriendin zoeken, Beslama kleine boef.' Lach ik. 'Beslama Nordine.' Fluister ik bijna. 'Tot ziens Saloua.' Hij kijkt mij altijd zo diep aan dat het bijna eng wordt. Ik loop weg van de 2 en begin Amina te zoeken, waar is die trut heen.

Inmiddels door de hele Ikea gelopen vind ik haar in het magazijn nummertjes te zoeken. 'Hier ben jeee, zomaar laat je me alleen achter yek.' Ik neem een groot stuk verpakte bureau van haar over en leg het op het karretje. 'Ik heb Anass geappt, hij is er bijna.' Negeert ze me opmerking. 'Hallo? Waarom liet je me alleen met die jongen?' Vraag ik door. Amina kijkt me glimlachend aan. 'Op een dag ga je me dankbaar zijn.' En ze legt nog een stuk bureau op het karretje. 'Kiiiiii to the feshhhh?' Echt waar deze Amina is zo onduidelijk. Ik ken die hele Nordine amper. Ze negeert mijn opmerking en we lopen naar de kassa. Eenmaal klaar bij de kassa lopen we naar buiten en zien we Anass met zijn auto. We leggen de spullen in zijn ruime auto. '3andek je rijdt weer te hard en die spullen vliegen uit de auto zoals ik bijna eruit vloog eerst.' Zegt Amina tegen Anass. Ik begin te lachen. 'Niet lachen Sellie, in Marokko is hij 10x erger he,
Wist je dat? We reden in Nador langs de molen hij begint nog extra gas te geven zovan kijk mij gele kentekenplaat.' Ik lach nog harder. Anass stelt haar gerust en we lopen naar onze Vespa's en rijden terug naar huis.