Saloua & Nordine

40

Perspectief Nordine
Ik zit in de auto naar het pand en het leukste is, ik heb al 2 weken informatie over wat die zemels van plan zijn, of het waar is wat mij is verteld heb ik laten onderzoeken door mensen van het pand, maar als het klopt hebben we niet lang meer. Vandaag zouden ze ergens achter gekomen zijn, dat zeiden ze aan de telefoon, ik ben benieuwd wat dat is. Het kan iets groots zijn maar ook een detail, we will see.

Aangekomen bij het pand zie ik de man die het zou onderzoeken bij de ingang staan, hij loopt naar mijn auto wanneer hij ziet dat ik aan kom rijden. 'Ewa Noord.' Ik doe mijn raam omlaag. 'Fakka Bro, al informatie Wella?' Ik geef de man een boks. 'Ja, de dingen die die jongen je vertelde zijn waar. Het enige probleem is, we hebben weinig tijd.' De jongen blaast in zijn handen van de kou. 'Kom bij mij in de auto zitten broer, vertel me meer..' De jongen stapt naast me in. 'We hebben nog 2 weken broer.' Hij sluit de deur achter zich dicht. 'Ja maar waarom kwam je helemaal naar buiten om mij dat te vertellen in plaats van dat je mij naar binnen laat om jullie te checken?' Ik kijk de man aan. 'Qa die mensen die dit onderzoeken weten niet hoelang ze nog hebben, als ze die tijdnood weten gaan ze onder druk werken en snel, terwijl in deze zaak elke detail belangrijk is man bro.' Praat de man aan een stuk door. 'Wollahila je hebt gelijk a broer, misschien ga ik je na deze zaak promoveren, je bent slim. Enige probleem is, als ze nu op hun gemak de zaak verder onderzoeken, moet dat wel met een tempo, hoe ga je dat overbrengen?' 'Dat regel ik bro, we zijn bijna klaar, het komt helemaal goed, we kennen hun pand nu wel zowat uit ons hoofs, niet zo slim van ze om een werknemer te hebben, nog wel een van de beste, die ze snitcht bij de vijand.' Lacht de man. 'Haha wollah.' 'Hoe heb je die informatie uit hem gekregen?' Vraagt de man. 'Ewa bro, dat gedeelte van het verhaal gaat je niks aan, ik vertel het je wel nadat deze zaak goed is verlopen en je gepromoveerd bent, saffi ga me auto nu uit en werk hard met de rest.' Ik pak uit de dashboard 500 euro. 'Ga maar leuke trui kopen ofzo.' Brom ik terwijl ik het overhandig.

Kijk, nu denken jullie zeker ik ben gierig, maar als ik hem teveel geef gaat hij niet meer werken en dat is niet de bedoeling. 1000 is teveel en 100 is veel te weinig. 500 perfect, dan kan deze skeere motherfucker wat kopen voor zichzelf ofzo. Alle mensen die we in dienst hebben zijn skeere motherfuckers die we van de straat hebben geplukt. Ik moet wel eerlijk toegeven. De mensen van de straat zijn niet dom, ze hebben de hersenen. Ik zeg altijd: hersenen maar geen kansen. Dus bieden wij kansen, Ewa ja. Misschien niet veiligste manier maar veilig zijn ze toch niet gewend dus ze weten wel hoe ze dingen moeten bendeleden, genoeg nagedacht Nordine, ga maar even winkelen. Zegt een stem in mijn hoofd. Ik praat veel tegen mezelf, nu weer, en nu weer. Weyow stopppp. Ik glimlach. Ik ben psychisch.

Perspectief Saloua

Vandaag gaan we terug naar Nederland. Terug naar Nordine.. hij heeft niet eens gereageerd op mijn appje, zie je wel, ben niet belangrijk, hij heeft een chickie, ik weet het zeker.

Aangekomen op het vliegveld zie ik de mannen met de kettingen weer. Ik tik Nassim aan. 'Nassim blijf bij mij, laat papa bij mama, die vijanden zijn hier ook, waarschijnlijk zelfde vlucht.' Sis ik in Nassim's oor. 'Waar zijn ze?' Zegt Nassim boos. 'Daar.' Ik wijs naar de plek waar ze net stonden maar wanneer Nassim kijkt zijn ze al weg. 'Ze zijn weg.' Fluister ik. 'Fuck.' Sist Nassim.

We lopen naar de gate terwijl Nassim een arm om me heeft, de ring die hij me gaf in de auto toen we naar Utrecht gingen heb ik nu weer om zodat mensen denken dat ik getrouwd ben zodat het minder 'verschut' is dat er een man een arm om je heen slaat. Ook al is het mijn broer, mensen gaan vies kijken en dan vallen we op, we zitten wel in een Islamitische land. Oké om een lang verhaal kort te maken, we lopen dus naar de gate, met onze ouders achter ons.

Nassim doet niks anders dan oplettend om zich heen kijken of hij iets opvallends ziet, nog steeds niks.

Aangekomen bij de gate zien we dat we gelijk door kunnen lopen naar het vliegtuig. Voor we het vliegtuig in lopen raak ik het vliegtuig aan. Ze zeggen dat het geluk brengt en ik weet dat het een bijgeloof is en dat bijgeloof haram is, maar geluk heb ik nodig. Ik hoop zo erg dat die enge mannen nu niet hier binnen zitten maar een andere vlucht hebben. Bismillah.

Stoel nummer A103 naast Nassim die op A104 zit, alhamdullillah. Het is druk, kinderen die huilen, ouders die stressen, mannen die koffers in het koffer hok doen. Drama stukje van elke vlucht.

Eindelijk aangekomen bij onze plekken zie ik een paar rijen achter onze stoelen 2 mannen zitten, en raad is? Ze hebben die fucking ketting om. Ik doe alsof ik ze niet heb gezien en ga zitten.

De stewardessen laten zien wat je moet doen als er kans is van neerstorting, wanneer ze klaar zijn stoot ik Nassim aan. Hij draait zich naar me om. 'Die mannen zijn die werknemers van de vijand.' Zeg ik. Hij hoort het niet, ik hoor mezelf ook niet, door de luchtdruk nu we aan het stijgen zijn. Hij wijst naar zijn oor als verduidelijking dat hij niets hoort. Ik knik en pak mijn telefoon erbij. Ik zie dat Nordine heeft geappt net voor we gingen stijgen, open ik straks wel. Ik ga naar notities en typ: Die enge mannen van de vijand zitten een paar stoelen achter ons. Nassim leest het en als blikken konden doden was de helft van de wereldbevolking dood. Het gaat sowieso fout in deze paar uur dat we nog in het vliegtuig zitten. Ik voel het.