Saloua & Nordine

19

Perspectief Nassim
Het is al donker en alle auto's parkeren een stukje van het pand af. Ik loop met Nordine bewapend het pand terrein op. 'Je weet het plan?' Brom ik. 'Altijd.' Ik zie de woede in Nordine's ogen door het masker heen. Ik ben Saloua's broer, toch ziet Nordine er prikkelbaarder uit als ik.

We trappen de ingang in en de rest van de mannen rennen achter ons aan. Er word gelijk geschoten vanuit de vijand's kant. Ik schiet maar wat de ruimtes in in de hoop iemand te raken. Nordine word geraakt in zijn hand en schreeuwt van de pijn. Zijn hele hand bloed. Hij blijft door schieten. We rennen met z'n tweeën naar een andere deur om onszelf te verstoppen en breken die open, zodra we binnen komen zien we dat de ruimte donker is. Ik hoor een meisje huilen, het is Saloua. Het kan niet anders. 'Saloua?' Roept Nordine. Hij had ook gelijk door dat ze hier zat. Er komen 2 gedaantes tevoorschijn. Saloua en een jongen, de jongen komt me bekend voor maar ik kan niet plaatsen van wat. Ik omhels Saloua en ik doe mijn masker af. 'Je weet dat ik me leven zou geven voor je en ik van je hou.' Fluister ik in haar oor en ik hoor haar huilen. 'Deze jongen heeft je niet aangeraakt toch?' Mijn stem word weer zwaar. 'Nee wollah niet, hij heeft me juist gerustgesteld.' Saloua laat niet los uit de knuffel. Ze heeft zoiets nog nooit meegemaakt, dat was ook nooit de bedoeling geweest, ik moest op haar letten.. Nordine heeft inmiddels ook zijn masker afgedaan en kijkt vol woede om zich heen. Saloua laat na lange tijd los en kijkt Nordine vol in de ogen aan, eerste keer dat ze dat doet. Ik vind het niet erg, want volgens mij heeft ze de jongen met wie ze net 2 uurtjes heeft doorgebracht niet eens in de ogen aan gekeken. Ze veegt haar tranen weg. 'Dankjewel Noord.' Ze laat een kleine glimlach zien. De woede in Nordine's ogen verdwijnt gelijk. 'Geen dank, Saloua.' Zegt hij door zijn glimlach heen.

Nordine heeft al heel lang oogje op mijn zusje, ik heb hem allaaaaang door. Ik denk dat Nordine de enige jongen is die ik zou goedkeuren voor haar en mijn vader ook ondanks het leven dat Nordine leeft, we werken aan dezelfde zaken en zijn zowat 99% van de dag samen.

We hadden niet door dat we er heel lang stonden want we horen opeens schoten van dichtbij. Nordine doet uit reflex een arm om Saloua heen om haar te beschermen. 'Bro, niet doen. Trek je GANNOE.' Schreeuw ik het laatste woordje er nog harder uit. Hij luistert naar wat ik zeg en ik ren weg met Saloua terwijl ik ondertussen de vijand probeer te schieten. Er blijkt een nooduitgang te zijn en we rennen daar doorheen naar buiten, de onbekende jongen die met Saloua was rent met ons mee. Ergens buiten het pand stoppen we met rennen. Nordine komt achter ons aan en heeft een wond op zijn hoofd. Hoofd en hand dus. Hij komt even buiten adem. 'We moeten hier weg voordat ze het doorhebben dat we hier nog staan snel naar auto.' We lopen naar de auto en stappen met z'n alle in. Ook de jongen die met Saloua gevangen zat. 'Wie ben jij eigenlijk?' Vraagt Nordine nu hij opmerkt dat de jongen mee is ingestapt. 'Salim.' Nu weet ik weer wie hij was, gekke gozer. Ik kijk een gekke dejavu, aan die naam heb ik 10000 herinneringen. Als je hasj wilde op school moest je naar hem, hij had altijd wel wat om de pauze door te komen. Ik groet hem uitbundig. 'Sorry man, wollah herkende je niet meer je bent veranderd.' Nordine begint te lachen. 'Verkoop je nog steeds hasj op scholen?' 'Haha nee, die tijd is voorbij.' Salim en ik praten nog wat op de achterbank en Saloua die voor zit kijkt dood voor zich uit.

Na 5 min zie ik Saloua met Nordine praten. Saloua heeft zijn bloedende hand vast en huilt. 'Ik moet dit verzorgen anders word het ontstoken of word je nog zieker.' Zegt ze door haar tranen heen. 'Saloua, het is niks, doe normaal.' Ook al is het donker ik zie dat Nordine rode wangen heeft. Amshoemmm.... 'jawel, dit maken we zo schoon.' Ze draait zich om naar mij. 'Dankjewel dat jullie zo snel gekomen zijn, ik vond het dood eng.' Ze omhelst me. 'Voor jou altijd zusje.' 'En jij ook bedankt Salim, dat je me met respect hebt behandeld en me hebt gerustgesteld.' 'Geen dank Saloua.' Ik kijk door de autoraam en zie Nordine met een jaloerse blik. Ik weet niet wat ik hier van moet vinden wollah.

Er zijn vast wel een paar doden gevallen van onze mannen daarzo in het pand van de vijand, maar dat doet me niks. Zij hebben hun leven gegeven maar het leven van de belangrijkste vrouw op aarde na mijn moeder is wel gered. En daar draait het om.

'Saloua?' Vraag ik. 'Ja?' 'Hebben ze je aangeraakt?' Saloua krijgt tranen. 'Een van die mannen heeft me echt respectloos behandeld in de auto hier naartoe.' Ik zie dat ze het met moeite verteld en zich schaamt. 'Je hoeft je niet te schamen, wat heeft die flikker gedaan?' Vraag ik door. Ik begin woede te krijgen, ik wist het. 'Die man heeft me betast en zei allemaal respectloze dingen over mijn ghimaar, hij deed ook expres hele harde muziek op en hij zei denk je dat je Ghimaar iets voorstelt dit dat, ik wist niet wat ik hem moest zeggen, ik was gewoon sprakeloos Nassim.' Praat ze aan een stuk door. Ik zie Nordine's woede weer naar boven komen. 'Niemand raakt jou aan.' Zegt hij met een geforceerde kalme stem. Ik ben zo boos dat ik gewoon stil heb. Ze hebben mijn zusje aangeraakt met die vieze handen van ze. Ik heet geen Nassim als ik de jongen die haar heeft aangeraakt niet vermoord. Ik kook..