Saloua & Nordine

30

Perspectief Saloua
Ik sta vermoeid op. Ik wil helemaal niet naar school. Mijn telefoon trilt. Het is Nordine die belt. Waarom belt hij zo vroeg? Waar haalt hij lef vandaan. Ik neem toch op na lang getwijfeld te hebben.

N: goede morgen Saloua
S: Sba7 al Noor
N: ik moet je naar school brengen, ben je over 15 min klaar?
S: ja
N: tot zo
Ik hang weg

Hoeveel meisjes hebben naast hem gezeten in de auto. Hoeveel meisjes stuurt hij nu een goede morgen berichtje? Kots. Ik doe het omdat het niet anders kan want Nassim is weg, klus ofzo.

Perspectief Anass
Mijn rust zit erop. Ik moet weer aan het werk. Waar ik rondhing? Overal en nergens. Vooral Duitsland en Arnhem eigenlijk. Ik rij volgas terug richting Rotterdam. Samira is vermoord. Ik zet reggada op. Feestsfeer esahbi.

Aangekomen in Rotterdam rij ik gelijk naar de man die ik in de gaten moet houden. We zijn achter zijn locatie gekomen door zijn telefoon. SNAPCHAT, om precies te zien. Welke tering mongool laat zijn locatie van Snapchat aan terwijl die dealt en met clannies is, aub vertel mij.

Ik ga geen actie of rwina zetten eerst observeren. Kan niet wachten om er 100% achter te komen dat hij het is, onze werknemers hebben hard hun best gedaan, nu ben ik er om het af te ronden. Nordine neemt het in de weekenden van me over zodat ik ook me rustdagen heb. Teamwork.

Perspectief Saloua
De bel gaat, het is sowieso Nordine. Ik pak mijn schooltas en open de deur. 'Hoi' zegt hij ongemakkelijk. 'Alaykom Salaam.' Ik sluit de deur achter me en loop langs hem heen naar de auto. Dit gaat awkward worden, believe me.

'Saloua?' Hoor ik Nordine terwijl we inmiddels al rijden. 'Ja.' 'Die telefoon, het is niet wat het lijkt.' Brengt hij beschamend uit. Ik kijk hem bespottend aan. 'Je leek net een pooier met al die berichten hoe bedoel je het is niet wat het lijkt?' Ik lach. Echt, hij denkt echt dat ik dom ben. 'Saloua, ik ben geen pooier. Die meiden, die dingen die ze zeggen, zulke berichten krijg ik altijd.' Stottert hij. 'Waar was je gister?' Ik kijk hem doordringend aan. Ik weet van Nassim dat hij bij shisha lounge was. Kijken of hij eerlijk gaat zijn. 'Mijn moeder.' Antwoord hij terwijl op de weg concentreert met zijn blik. 'De hele dag?' Vraag ik. 'De hele dag.' Bammmm... betrapt, again

We komen aan op school en ik zie Amina in de verte. Ze is met de tram gegaan, shit, ik had nog beloofd haar elke dag met Nassim op te halen. 'Nordine?' Ik draai me naar Nordine om. 'Ja?' 'Grappig dat je zegt dat je bij je moeder was, ze woont namelijk niet in een shisha lounge.' Ik stap boos uit en loop naar Amina. Ik hoor Nordine achter me aan lopen. 'Saloua' hoor ik hijgend achter me. Ik draai me om. 'Dat is zeker ook niet wat het lijkt?' Kijk ik hem bespottend aan. Ik zie dat hij niks uit kan brengen. Net goed.

'Hey Amina, hoe gaat het?' Groet ik haar alsof er niks is gebeurd net. 'Alhamdullillah, met jou?' 'Alhamdullillah.' Ik kijk achter ons en zie Nordine bij z'n vrienden met z'n blik gevestigd op mij. Brand.

We lopen naar binnen en hebben helaas niet samen les dus moet ik afscheid van haar nemen. 'Ik spreek je straks ja.' Ik geef Amina snel een knuffel en haast me naar mijn klas. Ik pak gelijk een plekje achterin en pak mijn boeken erbij, het word tijd om me te concentreren op de lessen.

Ik zie Nordine naar binnen lopen, hij loopt mijn richting op. Oh nee. Not again. 'Mag ik hier zitten?' 'Liever niet.' Zeg ik terwijl ik doe alsof ik bezig ben op mijn telefoon. Hij gaat ook in het achterste rijtje zitten maar dan midden achter. Naast mij komt niemand. Dus eigenlijk zitten we gewoon naast elkaar maar dan een gangpad ertussen.

Na 30 minuten geconcentreerd te zijn in de les word ik gebeld. Wie belt mij nou midden in de les. Ik zie Nordine gelijk opkijken en ik kijk op mijn telefoon. Het is mijn vader? Wow. Normaal connecten we elkaar nooit want hij reageert toch niet. Ik sta op zonder excuus en loop naar buiten, ik neem op.

S: salaam papa. Wat is er ?
Vader: Saloua Nassim komt je straks ophalen, we hebben genoeg man om dit te regelen, ik wil tijd met jou, je moeder en Nassim doorbrengen.
S: hoe bedoel je papa?
Vader: Saloua ga terug naar de les en als je straks naar huis gaat ga je je koffer in pakken en mama ook, ana bahibak
Hij hangt weg.

Kijk ik begrijp dat hij niet veel kan vertellen met bestemming enzo want mensen luisteren misschien mee maar Omg waar gaan we heen?

Ik draai me om om weer terug de les in de gaan maar zie Nordine. 'Uh, ben je me gewoon gevolgd?' Kijk ik hem dood aan. 'Ja, ik dacht dat er misschien iets was.' Hij kijkt bezorgd. 'Nee het was mijn vader.' Zijn gezicht klaart gelijk op. 'Owh, alhamdullillah.' 'Ja.' Ik loop weer langs hem de klas in en verontschuldig me tegenover de docent.

Ik loop met Amina naar buiten, en natuurlijk Nordine die ons van een afstand in de gaten houd, hinderlijk. 'Amina mijn vader belde, hij zei dat we met het gezin ergens heen gingen en ik mijn koffer moet inpakken.' Vertel ik haar terwijl we lopen naar Nassim die in de verte met zijn auto geparkeerd staat. 'Omg dat is kapot leuk, plande mijn vader maar zoiets.' Ik zie haar gezicht van blijheid voor mij veranderen naar verdrietigheid om de situatie met haar vader. Ik knuffel haar. 'Jou vader is nog te druk Amina, zo is die wereld, we moeten allemaal geduld hebben maar jullie moment komt nog, Sabr.' Ik pak haar hand en we lopen naar Nassim. 'Ik hoop echt dat je de tijd van je leven krijgt met je gezin.' 'Dankjewel schatje.'

We stappen in bij Nassim. 'Amina gaat het?' 'Ja hoor.' Ze veegt snel traan weg. Nassim kijkt me bezorgd aan en ik schud me hoofd dat hij zich geen zorgen hoeft te maken. We rijden richting Amina's huis om haar af te zetten. 'Amina?' Zegt Nassim. 'Ja?' 'Je moet je ook je koffer inpakken, jou moeder ook.' 'Huh hoezo?' ze kijkt verbaasd. 'Jullie gaan een weekje naar je vader, Anass komt jullie in het weekend voor 2 dagen joinen, zaken gaan door.' Nassim kijkt Amina aan terwijl hij het verteld en ik zie Amina's verdrietige gezicht veranderen in intens gelukkig. 'Ga ik naar papa?' Ze kan niet stoppen met glimlachen. 'Ja.' Glimlacht Nassim terug.