Saloua & Nordine

24

Perspectief Nassim
Vandaag is me vader backkk, ik ben nu onderweg naar het pand om hem te zien, we moeten veel dingen bespreken want er zijn veel dingen gebeurd in de tijd dat hij weg was. Ik ga daarna denk ik even langs Anass, hij heeft een paar weken vrij gekregen van de baas, ik ben ook toe aan vrij. Ik heb Nordine geappt dat hij Saloua thuis moet afzetten als ze uit zijn. Misschien boeken Nordine, Anass en ik een weekje vakantie naar Dubai ofzo, maar wel pas wanneer deze rwina over is.

Ik kom aan bij het pand en loop gelijk door naar het kantoor van mijn vader. Ik zie hem zitten aan zijn bureau, hij bekijkt een paar brieven met stress. Hij merkt me op en staat op. 'Nassim, weldi.' Hij geeft me een mannelijke knuffel. 'Ik heb jou gemist esahhh.' Zeg ik hem. 'Ik jou ook, subhanAllah ben 2 weken weg gelijk rwina.' We gaan zitten. 'Ja wollah, planning aanslag, 2 doden van vijand, mensen van onze kant dood, Saloua ontvoerd..' ik zie woede in de ogen van me vader. 'Waar is ze nu?' Brengt hij zo rustig mogelijk uit. 'School, Nordine is met haar.'

'Nordine?' 'Ja.' 'Hij is goeie jongen wollah, heeft haar zo vaak gered meskine.' Me vader kijkt goedkeurend. 'Ja klopt.' 'Nassim, ik wil met je praten over die geplande aanslag van ze en wat we moeten doen met Samira.' Hij schraapt zijn keel. 'Samira's moeder is bezorgd en kan niet slapen, elke dag huilen enzo, wat gaan we daaraan doen?' Me vader kijkt mij aan. De reden dat hij me vraagt wat we moeten doen is omdat ik het brein achter alle uitvoeringen ben. Ik denk om het maar zo te zeggen het verstandigst van alle mensen die hier in dienst zijn. 'Eerlijk gezegd wil ik Samira gewoon afmaken.' Lach ik. 'Ja wollah wel, maar misschien weet ze meer dan ze ons verteld heeft en dan riskeren we dat we informatie missen.' 'Ja oké dat is wel zo, hoe was het in Colombia?' Verander ik het onderwerp. 'Rustig, dagelijks mensen omgelegd, heerlijk gevoel.' Ik begin te lachen, mijn vader is niet normaal.

'Papa?' 'Ja zoon?' 'Je zei net Samira's moeder huilt om haar en kan niet slapen.' 'Dat klopt, waarom?' 'Mama huilt ook en kan ook niet slapen, omdat jij bijna nooit thuis komt.' Bam. Mentale klap in zijn gezicht. 'Zoon..' mijn vader begint tranen te krijgen. 'Ik heb het nooit zo gewild, het is onveilig als ik überhaupt naar buiten ga. Op Schiphol zat ik met me hart in me keel eh zoon...' hij veegt zijn tranen weg. 'Beloof me een ding.' 'Wat zoon?' 'Wanneer deze rwina voorbij is gaan we met z'n 4en een maand weg. Mama, Saloua, jij en ik. Marokko, Dubai, Qatar, Algerije, Egypte, Amerika, we kunnen overal heen.' Zeg ik hoopvol. 'Beloofd zoon.' Hij staat op en geeft me een mannelijke knuffel. 'Ga naar Samira, vanavond komen Nordine en zijn vader, dan gaan we kijken wat we verder gaan doen, het blijft wel hun nichtje. 'Is goed.' Ik verander mijn emotionele blik naar een koude, kille blik. Back to business..

Ik loop naar Samira's 'hok' om het maar zo te noemen om te kijken hoe het met haar gaat. We hadden haar voor een nachtje bij een lijk gedropt, gewoon puur om haar bang te maken, het lijk was van de ex van Anass, vraag me niet waarom dat meisje dood is, ik weet het zelf ook niet. Misschien had Anass gewoon zin om iemand om te leggen ofzo. Ik begin te lachen. Wollah het leven dat we leiden is ziek esah.

Aangekomen bij Samira zie ik haar zwak in een hoek zitten. 'Ewa, ga je nog meer info geven wella?' Ik loop naar binnen. 'Ik weet niks, ik heb alles al verteld over issy.' 'Niet over issy, ook over de rest van de vijanden.' Ze gaat rechtop zitten. 'Ik weet echt niet, issy was de enige van hun die ik kende.' Ze begint te huilen. Ik loop weer weg. Hier heb ik niks aan. We moeten er zelf achterkomen. Er waren ook USB sticks gevonden, die hebben de mannen die voor ons werken onderzocht, ik ga even kijken wat daar op staat. Ik loop naar de computerkamer. Ik hoor harde muziek van Lijpe. Ik loop naar binnen en zie mensen druk bezig met van alles en nog wat, van beveiligingscamera's tot camera's op de haven van Antwerpen, ze rappen allemaal mee. Lijpe - Kapitein.

'Alles goed hier?' Brom ik terwijl ik naar de USB onderzoekers loop. De muziek gaat zachter. 'Bro, we zijn bijna klaar maar er is veel beeldmateriaal wollah.' Zegt een van de mannen. 'Beeldmateriaal van wat?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Hun pand.' Zegt weer een andere man grijnzend. Ik begin te glimlachen. Bingo. Ze willen ons opblazen yek? Even die beeldmateriaal bekijken van hun pand, welke kamer we het best een bom kunnen plaatsen...

Perspectief Nordine
Ik ben uit, Saloua ook. Nassim heeft me geappt dat ik haar thuis moet afzetten. Ik loop naar buiten en zie haar wachten op Nassim. Hij is zeker vergeten tegen haar te zeggen. Ik loop naar haar toe. 'Saloua?' Ze draait om. 'Van Nassim moet ik je thuis afzetten.' Zeg ik onzeker. Ik weet dat ze er niet van houd om bij een jongen in te stappen. Met moeite loopt ze mee naar me auto. We stappen in. Ik begin te rijden. 'Nordine?' Zegt Saloua zacht. 'Ja?' 'Weet je nog toen we in de auto zaten toen me broer sigaretten ging halen?' 'Ja?' 'Wat wilde je toen tegen me zeggen?' Vraagt ze zenuwachtig. Ik rij wat zachter. 'Uhm, Saloua, ikkehh.. ik wil je beter leren kennen..' floept eruit. Ik zie dat ze bloost maar ook verward naar de grond kijkt. Daarna draait ze zich om naar mij en pakt mijn hand. 'Daar sta ik wel voor open.' Glimlacht ze. Ze heeft nog nooit naar me geglimlacht, prachtig als ze glimlacht. Ze trekt haar hand weer terug. 'Alhamdullillah.' Glimlach ik. Misschien was dit wel een mooie eerste stap naar iets moois.

Aangekomen bij haar huis stap ik uit en hou ik de deur voor haar open. Ze moet lachen. 'Ben je gek ofzo dat kon ik toch ook zelf doen?' Ze kijkt me lachend aan. 'Nee.' Glimlach ik terug. We lopen tot aan haar deur samen. 'Dankjewel dat je me hebt afgezet, Noord.' Haar ogen twinkelen wanneer ze Noord zegt. 'Geen probleem, Saloua.' Ze doet de deur open en loopt naar binnen. 'Beslama.' 'Beslama.' Ik loop met een goed gevoel terug naar me auto en rijd naar huis. Ik ga met me zusjes en moeder even wat leuks doen.