Saloua & Nordine

20

Perspectief Saloua
Wat ik de afgelopen uren allemaal wel niet heb meegemaakt.. niet normaal. Net een film. Ik kijk uit het raam en zie dat we een zijstraat in rijden. Wat zou mijn moeder wel niet denken, is ze überhaupt wel thuis? En Amina dan meskiena die zich zo druk om me heeft gemaakt, niet te vergeten mijn vader die nu in Colombia zit. Over hem gesproken, hij is nu al 2 dagen weg en heeft nog niks laten horen, ik vraag Nassim er straks wel over wanneer ik alleen met hem ben. 'Salim, we zetten je hier af kijk maar waar je naartoe gaat broer. Rustig aan en let op jezelf.' Zegt Nordine. Ik zit naast hem en bekijk hem even goed door het maanlicht schijnen zijn ogen heel erg, net zoals die dag dat hij me had gered in het bos. Wat ik over hem kan zeggen? Allahouma Barek..

'Isgoed broer, thalla f rasek.' Salim stapt uit en Nordine geeft gelijk gas richting mijn huis. 'Ik wil papa bellen.' Stotter ik. 'Als we thuis zijn.' Antwoord Nassim. We rijden langs een Albert Heijn. 'Bro stop is, ik heb sigaretten nodig.' Bromt Nassim. Nordine parkeert en Nassim stapt uit. 'Ben zo terug.' Hij gooit de deur achter zich dicht. Alleen Nordine en ik zitten nog in de auto. Naast elkaar. Omg.

'Saloua?' 'Ja' 'Sorry dat je dit allemaal meemaakt in je leven.' Nordine kijkt uit het raam. 'Kan jij toch niks aan doen?' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Dat doet er niet toe, je verdiend het niet.' Nordine draait zich om en kijkt me recht in de ogen aan. We staren elkaar voor een paar seconden aan. Ik heb denk ik nog nooit zo lang naar hem gekeken, überhaupt naar iemand niet. 'Ik heb het geaccepteerd.' Verbreek ik de stilte. 'Je bent een sterke meid.' 'Dankjewel.' Ik draai me blik naar mijn raam. Ik wil het niet awkward maken. 'Wist je wie ik was toen je tegen me opbotste of toen ik voor je opkwam toen met Samira?' Ik voel zijn ogen nog steeds op mij branden. 'Eerlijk? Nee.' Ik begin te glimlachen.

De beste vriend van mijn broer, die mij meerdere keren heeft gered in het leven, respect heeft voor mij en me broer, zowat met hem is opgegroeid, herkende ik niet eens.

'Het kwartje viel bij mij pas toen ik erachter kwam dat jij Noord was.' Ik draai mijn blik weer naar hem om en zie dat hij nog steeds naar me kijkt. 'Saloua?' Nordine kijkt een beetje onzeker. 'Ja?' Ik kijk vragend. Opeens gaat de achterdeur weer open en is Nassim er weer met een pak sigaretten. 'Rij maar weer bro, ik wil naar huissss.' Lacht hij. Wat wilde Nordine me vertellen?

Perspectief Anass
Ik ben nog steeds met deze hoer Samira en ze zegt nog steeds niks en ik krijg een gekke stress aanval zometeen, jullie weten niet. Ik heb gewoon geen contact met de buitenwereld, ik weet niet wat er buiten gebeurd, of er überhaupt wel iets is gebeurd, of ze al die papieren hebben onderzocht die ik heb gevonden in Issy's huis. Ik weet gewoon helemaal niks. Behalve dat deze hoer stinkt. 'Anass?' Fluistert Samira. 'Wat eh hoer.' 'Is het vandaag maandag?' 'Ja.' 'Mag ik echt niet weg? Had vandaag een afspraak staan met mijn pooier.' Ze kijkt me smekend aan. Wesh is deze bitch serieus? Tfoe 3lik. 'Wollah meh Etshed, je blijft lekker hier totdat je me verteld wat die teringlijer je allemaal heeft verteld of wat je misschien hebt gehoord.' Ik word weer boos. Ik loop naar haar toe en pak haar bij haar kin. 'Of je praat met informatie over hem of ik knal je leer.' Sis ik. Ik ben het zat. Hele dag doorbrengen met een hoer in een kelder. Krijg helemaal storing in mijn hoofd. 'Zeg wollah dat je me laat gaan wanneer ik het je vertel?' Vraagt Samira hoopvol. 'Moet je bij Nassim zijn, niet bij mij.' We weten allemaal dat Nassim d'r door d'r kop schiet. 'Oké ik ga het je vertellen..' zegt ze moeizaam. Ik loop naar de recorder en zet hem aan. Altijd handig.

'Het begon dus in Den Haag. Ik was met mijn vriendje, inmiddels ex, naar een shisha lounge in Antwerpen. Daar zag ik Issy. Mijn ex met wie ik toen daar was gaf mij bijna geen aandacht, Issy wel. Ik werd verliefd. Het was liefde op eerste gezicht.' Ze staart met verliefde blik voor zich. 'We liepen samen weg van de lounge en gingen lopen door de inmiddels verlaatte straten van Antwerpen. We waren allebei verdwaald, niet qua route waar we liepen maar mentaal. We wisten allebei niet meer wat goed of slecht was. We bleven contact houden en soms was hij me klant en kreeg ik fooi.' Ik begin te lachen. 'Wat lach je?' Zegt ze beledigend. Ik lach zo hard dat ik op de grond ben gaan zitten. 'Sorry maar ik kan dit echt niet serieus nemen.' Krijg ik er met moeite uit. 'Ja, dan vertel ik je maar niks meer he.' 'Nee nee, vertel verder.' Ik sta op van de grond en ga op een stoel zitten die ik met mee schuif tot ik tegenover Samira zit. Ze schraapt haar keel en verteld verder. 'Hij kocht vaak cadeautjes voor me en ik voelde me speciaal. Ik was vaak bij hem thuis en heb dus veel meegekregen...' Dit was waar ik naar zocht, de informatie die ze van plan is te vertellen. 'Stop even Samira, ik wil een ding weten voordat je me dingen begint te vertellen.' Onderbreek ik haar. 'Wat wil je weten dan?' Ze kijkt me storend aan. 'Heb je iets over ons aan hun verteld?' 'Ja, dat Saloua Nassim's zusje is, voor de rest niks?' Dit vertel ik Nassim later wel, hij gaat er niet blij mee zijn dat de naam van zijn zusje wordt genoemd uit iemand anders z'n mond. Ik schraap mijn keel. 'Oké, vertel verder...' Samira begint haar verhaal te vervolgen. 'Hij had een plan, een heel groot plan met de rest van de sterke mannen die bij hun horen.' Vervolgd ze haar zin. 'Wat voor plan?' Samira is stil. 'Samira, wat voor plan?' 'Een aanslag Anass, een aanslag op jullie pand.' Brengt Samira met moeite uit. BAM. Mentale klap in mijn gezicht...