Saloua & Nordine

21

Perspectief Anass
Ik wist het. 'Vertel meer..' ik sta op en gooi mijn stoel op de grond uit woede. 'VERTEL MEEEEEEEEEER' schreeuw ik mijn longen uit. Samira begint te huilen. 'Dat is alles wat ik weet.. hij had het erover met een vriend en ik hoorde het toen ik eraan kwam lopen. Hij stopte meteen met praten en zei hij tegen de man aan de lijn dat hij hem later terugbelt. Waarschijnlijk dacht hij dat ik ze zou snitchen.' Vervolgt ze huilend. Ik kniel voor haar neer. 'Is dit echt alles wat je weet? Wie leidde dit idee?' Probeer ik zo rustig mogelijk te vragen. 'Ik weet het echt niet Anass, ik wil naar huis, ik heb een afspraak met die pooier Anasss...' huilt ze door. Ik loop naar de telecom naast de deur en spreek in dat ze haar kunnen ophalen. Ze heeft eindelijk wat gezegd en mijn taak zit erop. Ze gaat nog niet naar huis, nog lang niet maar stap 1 is gezet. Er komen een paar mannen om Samira op te halen en ik loop achter ze aan naar buiten. Alhamdullillah dat ik het hele gesprek op beeld heb. Het eerste wat ik ga doen is Nordine zoeken om de beelden af te geven en te bespreken of er nog iets is gebeurd. Mijn ogen beginnen spontaan te prikken, te lang geen licht meer gezien behalve dat ene kleine half kapotte staande lamp in de hoek van die kamer. Alle lampen staan in de hal fel aan en ik zie allemaal vlekken. Door mijn duizeligheid bots ik tegen iemand aan. Het is de vader van Nordine. Hij is aan de telefoon. 'Sorry oom..' en ik wil weer weglopen. Hij houdt me tegen. 'Ik spreek je later Faiz.' Vader van Nassim dus. Hij drukt het gesprek weg. 'Anass kom mee, we moeten praten.'

Aangekomen bij het kantoortje van Nordine's vader pak ik een redbull uit zijn koelkast en sluit ik de deur achter ons. We gaan beiden zitten aan zijn kantoor en ik zie de uitnodigingskaart van Nordine's nicht. De bruiloft is in het paleis, Saloua en Amina zijn sowieso uitgenodigd ze kennen de nicht van Nordine, maar ik vind het te gevaarlijk.. 'Wat is er oom?' begin ik het gesprek. Nordine's vader schraapt z'n keel en begint te praten.

'Ze hadden heel snel door dat Issy er niet meer was en hebben Saloua meegenomen vanuit school. Natuurlijk zijn wij ook snel en had Saloua alhamdullillah haar locatie doorgestuurd voor haar telefoon uitviel. Nassim en Nordine waren gelijk met een paar mannen naar het pand gegaan en hebben haar teruggehaald. Nordine heeft 2 schotwonden maar ze zijn niet ernstig.'

Ik moet nog even beseffen wat er zojuist aan me is verteld. Saloua is als mijn zusje en ze hadden haar gewoon als doelwit gezien. Gelukkig heeft ze daar niet langer dan een paar uurtjes gezeten maar dan nog, die meid heeft al zoveel meegemaakt, ik gun het haar niet.

'Waar is Amina?' Breng ik uit. 'Alhamdullillah veilig thuis. Je vader is in ons pand in België, daar gaat alles goed. Voor de rest zijn er 3 werkers dood gegaan bij de bevrijding van Saloua. Ik vond dat je het moest weten maar je mag het niet vertellen aan Saloua, je weet hoe ze is, ze gaat een schuldgevoel dragen wanneer ze weet dat er mensen dood zijn gegaan die haar probeerde te redden. De vader van Nordine pakt mijn nog ijskoude dichte Redbull af en maakt hem zelf open. 'Wat de informatie die in Issy's huis is gevonden betreft, er is een plattegrond van ons pand gevonden, papieren van de boekhouder, geldzaken en een ticket naar Colombia, heb je al informatie uit mijn nichtje gekregen?' Hij neemt een slok. 'Ja.' 'Wat dan?' Hij kijkt nieuwsgierig. 'Die plattegrond van ons pand, was waarschijnlijk voor wat het denk dat het is.' Ik kijk naar de grond. 'Wat dan, Anass?' De vader van Nordine neemt nog een slok redbull. 'Samira heeft me verteld dat ze een aanslag aan het plannen zijn op ons pand.' Breng ik met moeite uit. De vader van Nordine proest zijn redbull uit. 'Heb je het op beeld?' 'Ja, patron.' Ik pak het beeldmateriaal erbij en geef het aan de vader van Nordine. 'Ga maar naar huis Anass, je hebt goed werk verricht.' Hij geeft me 3 grote stapeltjes met briefjes van 50. 'Ga maar nieuwe kleren kopen ofzo.' Mompelt hij. 'Dankjewel patron, als er versterking nodig is weet je me te vinden.' Ik sta op en geef hem een mannelijke knuffel. Ik loop naar buiten, doe de deur achter me dicht en loop naar me auto. Ik gooi het geld in mijn dashboard en rij naar huis. Ik parkeer, pak het geld uit de dashboard en loop naar binnen. Het hele huis staat nog leeg er is alleen 1 bank. Ik wil Nassim enz niet storen nog zo laat dus ik slaap wel op deze bank. Ik sluit de deur achter me en ga liggen, binnen een paar minuten lig ik te slapen.

Perspectief Samira
'Laat me los.' Huil ik. Ik word meegetrokken door een paar mannen met bivakmuts. Gaan ze me nou vrij laten of niet, ik wil weg hier. Ik word gegooid in een donkere ruimte, nog donkerder dan waar ik net zat. 'We weten nog niet wat er met je gaat gebeuren, je blijft tot die tijd hier.' Bromt een van de mannen met bivakmuts. Ze sluiten de deur achter zich dicht en ik begin te huilen. Ik wil gaan zitten in een hoek tot ik met me voet tegen iets aankom. Ik kan niet zien wat het is want het is te donker, ik ga zitten in een koude hoek en val gelijk in slaap.

Ik word wakker en zie dat er een beetje zonlicht schijnt door de kleine ramen. Het is ochtend. Ik kijk voor me en begin te gillen. Een lijk. Er ligt een lijk op de grond. Ik liep gister tegen dit lijk aan. Ik heb geslapen in dezelfde ruimte als een lijk. Het is een jong meisje met een schotwond in haar buik. Ik verstijf van de angst. Waar ben ik beland en wat is dit voor ruimte? Ik kijk om me heen en zie niks. Het enige wat er in de ruimte zit ben ik en het lijk.